Ballon nummer 120, Bedankt koningin Beatrix en een Hoofddorp om je voor te schamen.

Vandaag ben ik vroeg opgestaan om de vlag, voorzien van wimpel, buiten te hangen. Ik heb mijn oranje t-shirt aangetrokken en Myrte heeft een prachtige vlag op mijn wang geschilderd. Kortom, ik was er helemaal klaar voor.

Ik had een keurig tijdschema gemaakt (ben een beetje autistisch en zeer van de planning) met daarin de belangrijke gebeurtenissen die ik via de televisie wilde volgen. Natuurlijk wilde ik om 10:00 uur de abdicatie zien gevolgd door de balkonscène. Dan had ik meer dan genoeg tijd om in Hoofddorp de feestvreugde in te duiken om vervolgens keurig op tijd weer terug te zijn voor de inhuldiging in de kerk.

Vrolijk en onder de indruk van de abdicatie liep ik richting ons winkelcentrum "het Paradijs" in de wijk Overbos in Hoofddorp. Groot was mijn verbazing toen ik daar aankwam. Geen vlaggen, geen muziek, geen kraampjes, helemaal niets. Alleen de AH was open. Op een bord stond te lezen: "geopend van 08:00 uur tot 22:00 uur". De koningswup was het enige dat oranje was. Deze krijg je bij besteding van 15 euro. Geef je vijf eurocent minder uit dan kan je die koningswup overigens op je buik schrijven. Bah wat een blamage.

Snel maar weer naar huis om dan toch maar snel naar het centrum van Hoofddorp te gaan. Daar zal dan toch inmiddels de feestvreugde wel zijn losgebarsten. Onderweg naar huis heb ik nog even de vlaggen geteld. Verdeeld over zes straten waren het er 23 en daarbij was het totaal uitgestorven op straat. Wat een saaie buurt.

Mijn buren gingen ook naar het centrum en ik mocht met ze meerijden. In het centrum van Hoofddorp was het wel wat drukker. Er was in elk geval een vrijmarkt maar daar was dan ook alles mee gezegd. Mijn buurmeisje heeft voor vijf euro een vlinder op haar gezichtje geschminkt gekregen. Mini suikerspinnen kosten 2 euro en boekjes die niemand wil lezen koop je niet voor minder dan één euro per stuk. Op de visboer en de ijssalon na waren alle winkels gesloten. Er was geen muziek, er waren geen dansgroepen, geen kermis, geen fanfare, geen springkussen, wederom weer helemaal niets. Wel stonden er overal bierwagens van een uitbuiter waar ik de naam niet van wil noemen. Deze wagen zijn overigens net onkruid. Ze ploppen als paddenstoelen uit de grond daar waar maar net even wat meer mensen lopen dan normaal.

Gedesillusioneerd kwam ik thuis met enkel twee lekker verse haringen als aanwinst. Keurig op tijd voor de inhuldiging in de kerk. Wel een paar traantjes gelaten en dat kwam niet door de uitjes want die mag ik namelijk niet.

Terwijl ik dit verhaal schrijf hoor in het journaal zeggen dat overal in het land, Koninginnedag uitbundig wordt gevierd. Nou, absoluut niet in Hoofddorp. In het plaatselijke sufferdje lees ik overigens wel dat vanavond in Badhoevedorp (of all places) Han Holland?, Bart Brandjes?, Ruby?, Lange Frans en Michael Bryan? komen optreden. In Vijfhuizen kun je ook flink genieten. Na aanschaf van een kaart voor 5 euro mag je meedoen met spelletjes. Je moet dan wel reserve kleding of zwemkleding aantrekken. Ook dit jaar staat de regio weer bol van de activiteiten staat er boven het stuk. Gelukkig heeft Intratuin morgen koopavond en zijn de Geraniums in de aanbieding.

De wind is zwak en de ballon reist vandaag richting het oosten. Lang leve onze nieuw koning en koningin

Ballon nummer 119, een update van de statistieken.

Het delen van een persoonlijk verhaal is en blijft best moeilijk en vooral omdat het voor iedereen te lezen is op internet. Daarbij is niet iedereen een schrijver. Ik had inmiddels al veel meer verhalen verwacht. In elk geval had ik verwacht dat er al veel meer ballonnen waren gevonden. Toch zijn alle reacties steeds erg positief. Ik krijg niet alleen leuke reacties via de Ballon maar ook via Facebook en Twitter. Mensen lezen mijn eigen verhalen gelukkig ook graag. Ik deel best veel persoonlijke informatie maar ben er van overtuigd dat als je deelt, je ook zal ontvangen.

De Ballon is bijna 15000 keer gelezen. Ballon nummer 100 (het verhaal van Gerard) is nog het meest gelezen. Dat was natuurlijk ook een erg open en eerlijk verhaal. Ik vond het in elk geval zeer bijzonder.

De afgelopen week is de ballon 542 keer in Nederland gelezen, 60 keer in Amerika, 37 keer in Rusland, 21 keer in Duitsland, 10 keer in België, 9 keer in Letland, 4 keer in Engeland, 2 keer in Wit Rusland, 1 keer in China en 1 keer in Zuid-Korea.

Ik verwonder mij er toch steeds weer over waar de Ballon allemaal wordt gelezen. Ik begrijp ook dat er mensen zijn die bijvoorbeeld één keer in de week een aantal verhalen lezen en niet elke dag even kijken. Dat kan ik zelf uit de statistieken niet opmaken.

Wat ik wel kan zien is dat 59 procent van de lezers de Ballon volgen via een computer, 23 procent doet dit via een tablet en 18 procent volgt de Ballon via de telefoon.

Vandaag is ballon nummer 119 de lucht in gegaan. Ik zit dus nog niet eens op één derde van alle ballonnen. Het weer begint beter te worden, de wind staat gunstig en ik hoop dat er de komende periode meer ballonnen zullen worden gevonden en verhalen zullen worden gedeeld.

Binnenkort word ik uitgenodigd om iets over de ballon te vertellen op de radio. Spannend en leuk. Ben benieuwd naar de reacties. Mensen die een ballon willen komen oplaten en hun verhaal willen delen zijn natuurlijk ook welkom. Laat het mij maar weten en we maken een afspraak.

De wind is vandaag zwak en waait uit het zuidwesten. De ballon reist richting Drenthe / Groningen en misschien zelfs wel verder richting Duitsland. Morgen is het de laatste Koninginnedag en de inhuldiging van onze nieuwe koning. Ik heb er zin in.....!!

Ballon nummer 118, singles barbecue voor stellen met mijn beste vriend.

Samen met Kaj heb ik vandaag de nieuwe platenspeler aangesloten op mijn geluidsset. Kaj heeft de software geïnstalleerd op de computer en al vrij snel lukte het ons om wat singeltjes te digitaliseren. De singeltjes moesten wel eerst even door een sopje voor ze gedraaid konden worden. We hebben er maar een paar gedaan. Willen we ze allemaal doen zijn we vast een paar weken bezig. Het is wel erg leuk om die singeltjes uit de jaren tachtig weer eens te draaien. U2, The Jacksons, The Rolling Stones, Bruce Springsteen, Bryan Adams en Bon Jovi gaan toch nooit vervelen.

 
Kaj zou ook nog even proberen om de platenspeler op mijn homecinemaset aan te sluiten. Dat scheelt een flink gesleep met speakers elke keer. Mij was het nog niet gelukt en ik heb werkelijk alle kabels gekocht die er te vinden waren. Natuurlijk lukt het Kaj vrij snel wel gewoon. De blijdschap was echter van korte duur want zo snel als hij het deed was hij ook weer gestopt. Er was geen geluid meer uit te krijgen. Het is erg frustrerend omdat we zeker weten en hebben gehoord dat het mogelijk is. Voor nu laat ik de platenspeler staan waar hij staat en we proberen het een volgende keer nog maar een keer.

Na een spannende film was het tijd voor de barbecue. Onze grootste hobby. Het weer was prima om de barbecue aan te steken maar we hebben binnen van het eten genoten.

Er staat een zwakke zuidwesten wind en de ballon reist dus richting het noordoosten. Hij is opzoek naar leuke, mooie, bijzondere en inspirerende verhalen. Wellicht vindt hij ook wel iemand die en een platenspeler kan aansluiten en gelijk mijn jukebox kan repareren.

Ballon nummer 117, was ik vandaag maar eerder opgestaan en een dag eerder geboren.

Het is de eerste dag van de Meivakantie. Een rustige zaterdag zonder veel verplichtingen. Toen ik beneden kwam scheen het zonnetje volop mijn woonkamer in. De katten lagen heerlijk in de vensterbank en hun vacht voelde warm van de zon. Ik kreeg gelijk zin om de tuindeur open te gooien en de tuinstoelen buiten te zetten. Ik zou best vast vlees kunnen uitleggen voor op de barbecue vanavond.

Ik keek op de klok en het was verdorie al 09:30 uur. Ik was gewoon mijn dag aan het verknoeien met rustig aan doen. Toen ik na het ochtend ritueel van medicijnen, ontbijten, wassen, aankleden en mijn haar föhnen eindelijk de tuin in kon was de zon helaas alweer verdwenen.

Gelukkig mocht de vlag uit voor de verjaardag van onze kroonprins. Dat vind ik altijd een leuk gezicht al die vlaggen in de straten. Ik hoopte dan ook zeer dat Amalia op mijn verjaardag, 8 december, geboren zou worden. Het is toch super leuk om rond die toch al koude periode overal vlaggen te zien hangen. Ik wilde Maxima nog bellen om haar te vragen de boel even op te houden. Maar nee, Amalia moest zo nodig een dag te vroeg geboren worden.

Mijn vrienden Kaj en Mickael hebben meer geluk. Die zijn op 17 mei jarig. Zij hebben al een aantal jaren wel vlaggen i.v.m. de verjaardag van prinses Maxima en dan hebben ze ook nog heel vaak het juiste weer voor een barbecue.

Ik heb wel een keer geprobeerd te barbecueën op 8 december maar toen moesten we steeds de weg van het huis naar de barbecue sneeuwvrij maken. Daarbij was het vlees direct weer ingevroren voor het op tafel stond. Ik geloof dat Kaj die dag achter de barbecue stond. Hij leek na afloop op moppersmurf en het heeft bijna vier uur geduurd voor we de vleesvork uit zijn handen los kregen. Dat heeft hij overigens nu steeds met zijn telefoon maar dat heeft meer met zijn verkering te maken dan met het weer.

Helga heeft beloofd dat het morgen warmer en zonniger zou worden. Ik heb daarom toch het vlees maar vast uitgelegd. Kaj komt gezellig en barbecueën is en blijft nu eenmaal onze grootste hobby.

De wind is matig en de ballon reist vandaag richting het zuiden.

          

Ballon nummer 113, extra kuiken bericht

Op drie eieren na zijn vandaag alle eieren uitgekomen. Een vrolijk gepiep vulde de klas van juf Daphne. Ouders en kinderen bleven tot ver na sluitingstijd om het uitkomen van de eitjes te kunnen volgen. Het is zo bijzonder om te zien dat de kuikentjes al gelijk kunnen eten en drinken als ze net een beetje zijn opgedroogd. De kinderen en natuurlijk ook de juf zijn even op de foto gegaan met een pas geboren kuikentje.

Nog een paar net uitgekomen kuikentjes moesten nog even bijkomen en opdrogen in de broedmachine.

Het ziet er wat rommelig uit maar ik kan je verzekeren dat dit allemaal is goedgekomen. De broedmachine is inmiddels weer helemaal schoongemaakt, gedesinfecteerd en klaargemaakt voor volgend jaar. Er waren nog meer scholen die hem graag wilde hebben maar met de meivakantie in aantocht is dat erg onpraktisch. De kuikentjes moeten eerst nog een paar weken onder de warmteplaat en daarna langzaam wennen aan het buiten zijn. Het duurt bijna een half jaar voor ze echt zelfstandig naar buiten kunnen. Na de meivakantie starten met een nieuw legsel is eigenlijk al te laat in het jaar. De kans dat de jong volwassen kuikens (als ze naar buiten mogen) dan al met nachtvorst te maken krijgen is groot.

De twee eitjes op de achtergrond hebben het helaas niet gered. Van de veertig eieren zijn er wel zevenendertig uitgekomen. Dat is een erg mooi aantal. De eerste ouders hebben al aangegeven een aantal kippen te willen uitzoeken. Het verschil tussen hanen en hennen kan ik nu nog niet zien. Daar moeten ze ongeveer twee maanden oud voor zijn. De nieuwe baasjes moeten dus nog even geduld hebben. Daarna zijn ze welkom op de zorgboerderij om hun nieuwe kipjes te komen uitzoeken en ophalen. Natuurlijk met een mooi hok en een goede ren in de tuin.


ps. ik ben nog steeds opzoek naar iemand die mijn jukebox zou kunnen repareren. Het is wellicht een kleine ingreep voor een techneut maar zelf kan ik het gewoonweg niet. Als je iemand kent laat het dan even weten.

Ballon nummer 113, zorgzaam

Vandaag is de ballon opgelaten door Kim, een goede vriendin van Myrte. Met een zwakke wind reist de ballon richting het noordoosten. Hieronder het verhaal van Kim.

Op de verjaardag van Myrte, afgelopen zaterdag, vroeg Dennis of ik ook een keer de ballon op wilde laten. We hebben gelijk een afspraak gemaakt voor vandaag.  Ik heb dus al even de tijd gehad om te bedenken wat ik in mijn verhaal wilden neerzetten.

De afgelopen tijd houden een aantal dingen mij erg bezig. Een daarvan is mijn opa en oma. Het zijn twee geweldige mensen maar wel al op leeftijd. Hun leeftijd begint zich dan nu ook te tonen in lichamelijke mankementen. Voor mijn opa en oma is dit natuurlijk erg vervelend, des te meer omdat zij niet direct hulp accepteren in hun dagelijks leven. Gelukkig hebben ze wel de hulp geaccepteerd van mij en mijn zusje om daar elke week te helpen met schoonmaken. Wanneer wij daar dan heen gaan maken we er even een gezellig bezoekje van. We worden dan ook even in de watten gelegd door oma. Van deze bezoekjes genieten zowel mijn opa en oma maar ook mij zusje en ik genieten ervan. Je ziet elkaar toch wat vaker dan dat je voorheen deed.  Ik ben ook erg blij dat ik mijn opa en oma kan helpen en dat zij niet afhankelijk zijn van vreemden. Ik zou het dan ook verschrikkelijk vinden wanneer zij in een verzorgingshuis of bejaardentehuis zouden moeten gaan omdat wij ze niet meer kunnen helpen.  Ik hoop dan ook dat wanneer ik op mezelf woon en mijn ouders ouder worden ik hen ook kan helpen en ze zo lang als dat ik kan uit een tehuis kan houden.

Een ander ding wat zo nu en dan mij bezig houdt is de universiteit. Ik ben niet zomaar op de universiteit beland en zou (ware het niet dat ik rond mijn 18^de verjaardag last kreeg van mijn polsen) er ook nooit gekomen zijn. Ik heb namelijk een chronische afwijking in mijn beide polsen waardoor die van tijd tot tijd pijn doen. Dit kan soms een hele poos goed gaan maar kan ook opeens een hele tijd erge pijn veroorzaken. Helaas is hier niets aan te doen en heb ik hier mee moeten leren leven. Volgens sommige mensen zou ik een beperking hebben maar ik zie het zelf niet zo. Voor mij is een beperking iets wat iemand beperkt in het leven, bij mij heeft het nieuwe deuren geopend die anders altijd verscholen zouden zijn geweest. Dat ik nu op de universiteit rondloop na 3 jaar hard werken om er te kunnen komen blijft soms nog iets van een droom, iets wat je hoopt dat ooit zal gebeuren maar eigenlijk nog niet aan de orde is. 

Eigenlijk hoop ik dat iedereen die een beperking heeft er iets positiefs uit kan halen en het negatieve kan omzetten in nieuwe kansen en iets positiefs. Ik hoop ook dat dit ook voor Dennis zo zal zijn.  Door van negatieve dingen iets positiefs te maken en dat ook altijd te zoeken in het leven zal de wereld om je heen al snel een mooiere plek worden.

Groetjes Kim 

Ballon nummer 112, Acht bolletjes dons

Deze morgen was ik eerst even flink verbolgen over en onder de indruk van de toestanden in Leiden. één idioot die door een dreigbericht op internet te zetten alles in rep en roer brengt. Flink wat scholen waren gesloten en heel wat politiemensen op de been gebracht. Gelukkig hebben ze een verdachte opgepakt en ik hoop dat hij ook werkelijk de dader is. Heel lang opsluiten, met harde hand heropvoeden en verder hoop ik dat deze "mijns inziens" simpele idioot alle schade / kosten die hij veroorzaakt heeft zelf moet terugbetalen. Het zal toch niet zo zijn dat de belastingbetaler voor deze kosten moet opdraaien zoals dat wel het geval was bij de rellen in Haren.

Gelukkig kreeg ik rond 11:00 uur een leuk sms'je van Daphne. Gefeliciteerd...!! Je bent vader geworden van vier kuikentjes. Feitelijk werden de kuikens pas morgen verwacht maar je hebt natuurlijk altijd een aantal koplopers. Toen ik rond 14:00 uur op haar school aankwam waren er al acht kuikens uit het ei gekropen. Met het piepen en bewegen stimuleren de eerstgeborenen de andere kuikens die nog in het ei zitten. Waarschijnlijk komen de andere 30 eieren wel morgen uit. Op de foto zie je de kuikens die al opgedroogd waren en uit de broedmachine mochten.

Op de foto kun je goed zien dat er nog wel heel wat eieren zijn aangepikt. De snaveltjes komen er al uit en ze piepen om duidelijk te maken dat ze onderweg zijn. Ik ben benieuwd naar het sms'je van morgen met daarin de tussenstand. Tot vrijdag mogen de kuikentjes in de klas blijven en daarna gaan ze naar de kinderboerderij.



De ballon reist vandaag met een zwakke wind richting het noordoosten.

Ballon nummer 111, voorjaar binnen en buiten

Wat een prachtig weer en wat is het heerlijk om buiten te kunnen zijn. Of je nu op een stoel zit of met plantjes in de weer bent, hier wordt een mens toch vrolijk van. Ik heb mijn kleine vijver schoongemaakt. De bladeren en ander afval van de bodem afgeschept en de troep eerst even een uurtje naast de vijver laten liggen. De ene na de andere salamander kwam onder de bagger vandaan en kroop snel weer terug in de vijver. Er zwemmen na gisteren ook drie stekelbaarsjes rond die ik heb gekregen van mijn vriend René. Twee vrouwtjes en een mannetje. Ze voelen zich duidelijk prettig omdat ze nu al een prachtige paringsdans laten zien. Ook de waterlelie begint uit te lopen.

Ik heb een bak gevuld met lekker kruiden en ook de bakken met bolletjes beginnen lekker uit te lopen.

Misschien ligt het aan mij maar ik weet zeker dat een mens dit nodig heeft in het drukke bestaan. Ik kijk de planten bijna uit de grond en de zon is mijn beste vriend. Het heeft nu wel erg lang geduurd voor het voorjaar duidelijk zichtbaar was begonnen. Dan haal ik het voorjaar ook gewoon in huis. Een prachtige bos tulpen had ik gekregen van een vriendin en ik heb er zelf wat narcissen tussen gestopt. Moet je zien hoe mooi dat staat op de eettafel.

Mijn zusje zat gisteren helemaal vast in het treinverkeer door storingen en andere ellende. Ze kon dus helaas niet komen op Myrte haar verjaardag. Ze komt vandaag even langs en ik heb de tuinstoelen al buitengezet. Daarbij was er genoeg te eten overgebleven van gisteren. Dus zitten we straks aan een heerlijke maaltijdsalade met tonijn.

 
We hebben overigens de dag gisteren heel leuk afgesloten. Myrte heeft van mij een speciale wensballon gekregen. Deze heeft ze samen met een goede vriendin opgelaten. Er zit geen kaartje aan maar een mooi gezicht is het wel. Zonder helium kan het dus ook...!!

De ballon reist vandaag zeer rustig met een zwakke wind richting het oosten. Opzoek naar nog meer voorjaar.

Ballon nummer 110, klein gezellig

Vandaag is de ballon opgelaten door myrte. Zij vierde haar verjaardag.

Al bijna een maand geleden was ik eigenlijk jarig. Maar, druk, scriptie, essays... kortom, geen tijd. Uiteindelijk heeft Dennis me er toch maar van overtuigd om het ook te vieren. En dat was vandaag.
Ik had al twee, misschien drie, jaar mijn verjaardag overgeslagen, dus ik had er stiekem nu wel weer een beetje zin in (eerst niet, maar toen de datum eenmaal geprikt was wel).

Het jammere van verjaardagen, en wat ik dus een beetje vergeten was, waren de afmeldingen. Natuurlijk weet je dat er mensen niet kunnen komen (werk, eerdere afspraken), maar dat kan dus dat is prima. Maar afmeldingen op de dag zelf zijn minder leuk. Dan heb je net alle lekkere broodjes gemaakt, en komt het eerste telefoontje. Ziek. Tweede telefoontje, toestanden met de treinen: er rijdt niets meer vanaf Schiphol. Derde telefoontje...

Veel excuses zijn heel begrijpelijk, en dan kun je je ook goed inleven in de situatie van de ander. Je zou dan misschien zelf ook wel afbellen in zo'n situatie. Dat is ook niet erg. Dan vind ík het wel weer erg dat mensen zich zo schuldig voelen om af te bellen. Dat geeft toch niet? Onvoorziene omstandigheden, dat kan gewoon gebeuren. Deze vrienden willen het dan zelfs 'goedmaken', door op een andere dag een afspraak te maken bijvoorbeeld.
Maar anderzijds zijn er ook excuses die je niet zo snel begrijpt. Die doen een beetje zeer. Als je probeert een contact in stand te houden, maar dat de ander het misschien niet zo belangrijk vindt als jij? Of is dat misschien wat ik er zelf van maak?

Maar genoeg teleurstellingen. De mensen die wel kwamen zijn mij veel waard. En ik ben dankbaar en blij dat zij wél konden komen. Het was uiteindelijk een heel klein groepje, maar wel heel gezellig. Echt met goede vrienden. Ik vond het ook bijzonder dat een van mijn vriendinnen, die niet vandaag maar gisteren was gekomen, zelfs voor mij vrij had genomen van haar werk! Dat vond ik zo bijzonder lief.
Dus al met al, volgend jaar maar gewoon weer. En genieten van de mensen om je heen!

Ik hoop dat de vinder van deze ballon ook kan genieten van de leuke mensen om hem of haar heen.

Veel liefs, Myrte




De wind waait vandaag vanuit het noorden met een kracht van 5 op de schaal van Beaufort. Rechtstreeks richting het zonnige zuiden.

Ballon nummer 109, muziek in de tent

Maandag had ik een platenspeler besteld en vandaag kwam hij dan eindelijk binnen. Geweldig toch eigenlijk dat dat kan. Gewoon thuis achter de computer vergelijken, bestellen en betalen. Een paar dagen later wordt de platenspeler keurig door de postbode bezorgd. één klein minpuntje was het kabeltje naar de versterker. Dat was veel te kort. Dus ik heb voor een paar euro nog een verlengkabeltje moeten bestellen en dat komt morgen aan.

Mijn jukebox is helaas een beetje stuk. Er is een veertje stuk en een rubberbandje is gebroken. De singeltjes worden te laat gestart en te vroeg afgebroken. Ik ben alles behalve technisch. Hopelijk vind ik iemand die mij kan helpen om het apparaat weer goed aan de praat te krijgen. Hoe dan ook is dat authentieke geluid van die singeltjes in de jukebox het aller mooiste.

Voor nu kan ik in elk geval de singeltjes afdraaien en zelfs via USB overzetten op mijn computer. De techniek staat voor niets.

 
De platenspeler werd geleverd in een doos, in een doos, in een doos. De laatste doos was veel groter dan de doos die daar weer inzat. De tussenruimte werd opgevuld met heel milieubewust plastic bubbeltjesspul.
Taran was nog gelukkiger met het verpakkingsmateriaal dan ik met mijn platenspeler. Ik had hem bijna in de kartoncontainer gegooid als hij niet met het bubbeltjesspul was gaan spelen. Mensen komen uit de kast en poezen komen uit de doos.

De ballon waait met een matige wind richting het oosten. Deze ballon heeft eerst een kwartiertje in de boom gehangen. Vervolgens is hij rustig verder gegaan, opzoek naar een mooi verhaal.



 

Ballon nummer 107, grote schoonmaak

De grote schoonmaak zit er op. Samen met een vriendin hebben we het samen beetje bij beetje toch voor elkaar gekregen. Alles glimt en blinkt weer. Gelukkig was het prima weer om de meubels buiten te zetten en alles flink af te spoelen en in de was te zetten. Na afloop heb ik even gerust en feitelijk voel ik mij nu nog steeds prima.

Het is heerlijk als alles schoon is. Dat geeft ook echt rust. De dvd: "the Hobbit" is net binnen gekomen. Ik denk dat we straks lekker op de bank ploffen en in alle rust deze film gaan bekijken.

De kippen zijn een beetje broeds en dat zonder haan.

Het kleine zwarte kopje is werkelijk een flink grote kip die nu helemaal onder onze witte kip ligt. De zwarte kip is broeds. Ze weigert om uit het legnest te gaan. De witte kip wil daar ook een ei leggen maar krijgt dus geen ruimte. Dan er maar bovenop gaan zitten. Het ei van de witte kip is inmiddels gelegd. De zwarte kip blijft stug zitten waar ze zit.

De wind waait naar het noorden met een kracht van 5 op de schaal van Beaufort. Niet opzoek naar een broedse kip maar wel naar een mooi verhaal.

Ballon nummer 106, gemiddeld verdienen en een "over de" top salaris

Ons koningshuis hoort bij de best betaalde koningshuizen. Daar mogen we natuurlijk best trots op zijn. Het is in elk geval weer iets om op het lijstje te zetten waar wij in Nederland goed in zijn.

Onze nieuwe koning gaat 825.000 euro per jaar verdienen. Daar hoeft hij geen belasting over te betalen dus dit is een netto bedrag. Zijn vrouw krijgt daarnaast ook nog 327.000 euro netto als ze straks onze koningin is. Samen is dat dus goed voor 1.152.000 euro netto per jaar. Alle onkosten zoals personeelskosten, beveiliging en materiële kosten worden door de staat vergoed. Deze vergoeding komt op zo'n 4,4 miljoen euro per jaar. De koningin van Engeland doet het zelfs nog beter met 14,2 miljoen euro netto per jaar.

Het geld dat wij thuis overhouden als alle vaste lasten zijn afgeschreven noem ik altijd boodschappengeld. Dit geld gebruiken wij dus om boodschappen te doen, een cadeautje te kopen voor een verjaardag, kleding, een keertje uit eten of eens naar de bioscoop. Als er dan wat over is koop ik graag een bosje bloemen voor op tafel en probeer ik wat te sparen. (Een mooie bos bloemen kreeg ik overigens vandaag van een vriendin die even op de koffie kwam.)

Gemiddeld verdienen Nederlanders 34.600 euro per jaar bruto. Willem Alexander moet hier toch al snel zo'n twee weken voor werken. Zelf kom ik als leerkracht, met vier dagen werken in de week, zo'n 5000 euro tekort om in het gemiddelde te passen. Maar er zijn natuurlijk heel wat mensen die veel minder verdienen.

Obama verdient 400.000 euro per jaar en Juan Carlos van Spanje slecht 150.000 per jaar. Zij moeten hier dan ook nog eens belasting over betalen.

Het Nieuw Republikeins genootschap vindt het salaris van onze nieuwe koning wat aan de hoge kant. Zij vinden dat dit terug gebracht moet worden naar zo'n 150.000 euro bruto per jaar. VVD, PVDA en D66 zien nog niet zo veel in dit plan. Wel hadden zij een andere oplossing. Zij willen de bruto salarissen van ons koningspaar omhoog gooien en ze er dan wel belasting over laten betalen. Dan voelen ze het in elk geval niet zo in de portemonnee. Dan hoeven ze er financieel in elk geval niet op in te leveren.

Voor de gewone mens zijn alle kosten gestegen maar de salarissen absoluut niet. Sterker nog, de salarissen in veel beroepsgroepen worden gewoon bevroren net zoals in de zorg en in het onderwijs. Ik zou tekenen voor één tiende deel van het salaris van onze koning en ben dan ook meer dan bereid om hier de helft van aan de belasting af te dragen. Ook zal ik zelf zorg dragen voor alle onkosten.


Gelukkig is het vandaag niet allemaal kommer en kwel. Ik heb het schrijven van dit stuk even onderbroken voor een waanzinnig kwartiertje top televisie. In "de Wereld draait door" waren een aantal jeugdige muzikale talenten te bewonderen. Met open mond heb ik staan kijken. WAUW. Dat belooft wat voor de toekomst. Deze jongeren mogen zich ook gerust inschrijven bij Dutch Magical Society...!

De ballon ballon reist vandaag weer richting het noordoosten met een krachtige. Hij is opzoek naar mooie verhalen en ik hoop dat hij gevonden wordt door iemand met bijzondere talenten.

       

Ballon nummer 104, een rustige zondag

Vrijdag avond hielden we onze clubavond en gisterenavond ben ik samen met twee ex collega's / vriendinnen naar een optreden van Dark Rosie geweest. Super leuk natuurlijk maar ik moet helaas nog steeds mijn energie verdelen en daarom mijn dagprogramma erg goed plannen.

Helga van Leur had het beloofd, de tuinstoelen en de zonnebrandcrème stonden al klaar en ik zou vandaag eindelijk eens lekker de hele dag in het zonnetje kunnen zitten en helemaal niets doen. Nou, de temperatuur is prima maar de zon heb ik in Hoofddorp niet gezien vandaag. Daarbij staat er zo'n stevige wind waardoor het "nietsdoen" naar binnen verplaatst moest worden.

Het is soms zo heerlijk om helemaal niets te doen.

De wind is krachtig met een kracht van 5 tot 7 op de schaal van Beaufort. De ballon reist vandaag richting het noordwesten en is opzoek naar verhalen waar je rustig van wordt.
   

Ballon nummer 103, één ballon in Oostenrijk gevonden.

Wat vanmorgen nog een grijze lucht was is nu strak blauw. Zullen we nu dan toch de lente ingaan?

Gisteren hadden we met Dutch Magical Society onze eerste echte clubavond. Het was een super leuke en leerzame avond. Een clubavond die smaakt naar meer...!! Ger Copper had een prachtig lied geschreven met de Ballon als thema. Ik hoop hier binnenkort een filmpje van te kunnen laten zien. Kaj en Rene hebben een presentatie gegeven over onze website en hoe leden in het beveiligde gedeelte kunnen inloggen. Onverwacht zonder internet verbinding maar in enkele minuten een powerpointpresentatie in elkaar gezet waardoor het toch een overzichtelijk en duidelijk verhaal werd. Ik ben een trotse voorzitter.

Als klap op de vuurpijl ontvang in net het volgende bericht:

Hy DennisIch habe deinen Ballon gefunden am 3 April!Mein Name ist Anna ich bin von Kärnten(Österrreich). Ich finde die Welt ist nicht die beste. Weil alle Menschen den Müll nicht in die Mülleimer werfen. Ja ich hoffe du schreibst mir zurückAnna

Ik heb Anna het volgende teruggeschreven:

Hello Anna,
How wonderful that you've found one of my balloons all the way in Austria. I never thought the balloons would get that far! Thank you so much for emailing me. I agree that people nowadays don't take good care of their environment. What I would really like to know is what makes people happy, and what their worries are. Would you write a story for me, for the balloon, with your worries and occupations, and, of course, what makes you happy? Also, there is a date on the card of the balloon, which is the date on which I have let the balloon up. Could you tell me which date is on your card? I like to keep track of which balloon was found where, and how long it took for people to find it. Some other balloons have also been found, and they all have very special stories. If you'd like to read about those people, please visit the blog http://deballon.blogspot.nl/. I don't know if you can read Dutch, but if you can't, there's a translation button in the right-hand menu.
I look forward to your story!
Kind regards,
Dennis

Nu is het een kwestie van afwachten....!! De ballon reist vandaag met een zwakke wind richting het noordoosten. Als Oostenrijk mogelijk is dan moet Denemarken toch ook haalbaar zijn. Ik ben erg benieuwd.

Ballon nummer 102, Roze olifanten

Wat een ellende weer op het journaal. Enge toestanden in Noord Korea en de dreiging die van dit volk uitgaat is ook werkelijk angstaanjagend. In dat land kan en mag volgens mij niemand echt zichzelf zijn. Dat nare geschreeuw in de microfoon of het nu door een man of een vrouw wordt gedaan geeft mij kippenvel over mijn hele lijf. Dan maken mensen zich hier druk om Marokkanen en Turken. Kijk eens goed de wereld in zou ik adviseren.

En dan het nieuws over die jongen die in Parijs in elkaar geslagen is omdat hij een liefdevolle arm sloeg om zijn vriend. Zijn hele gezicht is verminkt. Dit gebeurde een stuk dichterbij ons maar is natuurlijk ook zeer beangstigend.

Dan moet ook iedereen zich ook nog eens druk maken om de troonswisseling. Iedere bekende Nederlander heeft er wel een menig over en deze meningen worden dag in dag uit op elke zender door onze strot geduwd. Het lijkt mij wel een leuk idee om een tv programma te maken waarin Patty Brard samen met de leiders in Noord Korea, en de mensen van o o Cherso onder erbarmelijke omstandigheden gaan kamperen op Mars.

één ding wil ik nog wel even zeggen over de troonswisseling. Als je als minister weigert om een eed af te leggen moet je ook niet (in je mooie pak en eventueel met een gek hoedje op) bij de plechtigheid aanwezig willen zijn. Ga dan lekker zonder dwars te liggen wat anders doen. Wij hebben nu eenmaal een koningshuis. Ik moet er niet aan denken om elke zoveel jaar voor veel geld al die presidentsverkiezingen voorbij te moeten zien komen.

Ik las in een blad een bijzonder stuk. Ik moest er zelfs een beetje om lachen en daarom deel ik het vandaag.

Een mannetjes olifant heeft de gemoederen in katholiek polen hoog doen oplopen omdat hij op andere mannetjes olifanten viel. De politieke partij "Recht en rechtvaardigheid" uitte zelfs kritiek op de olifant vanwege zijn geaardheid. Deze kritiek had vooral met geld te maken. Het land had geen 8,5 miljoen euro uitgegeven voor het grootste olifantenhuis van Europa om dan te zien dat er een homo olifant in leeft. Zo zie je maar dat homofobie zich niet alleen richt op het menselijke ras. De partij heeft overigens wel een prachtige naam....!! ;)    

Ballon nummer 100, Een bijzonder verhaal voor de ballon van 21 maart

Ballon nummer 100 is vandaag op reis gegaan. Hij vertrok met een matige wind richting het noordoosten. Voor deze ballon wilde ik een bijzonder verhaal. Ik kon het natuurlijk weer over kippen hebben, mijn onderzoeken in het VU of de politiek maar dat wilde ik eigenlijk niet voor deze honderdste ballon. Ik piekerde mij suf en vandaar ook dat de ballon vandaag wat later dan normaal op internet verschijnt.

Ineens komt er een e-mailbericht binnen. De ballon van 21 maart is door Gerard op 8 april gevonden in een weiland in Maartensdijk. 21 maart is de dag dat de lente begint. Dat is mijn favoriete dag. Als ik ga trouwen dan zal dat ook op 21 maart zijn. Ik heb in Maartensdijk op volleybal gezeten en fietste van Hollandsche Rading naar Maartensdijk en terug door de weilanden toen ik een jaar of zestien was. Maar nu het verhaal van Gerard. Zeer mooi geschreven en heel bijzonder. Dit verhaal maakt niet alleen de ballon van 21 maart maar ook ballon nummer 100 extra speciaal.

Bestaat toeval?

Afgelopen maandag 8 April was ik met een metaaldetector aan het zoeken op een akker in Maartensdijk. Mijn vrouw was die dag vrij omdat haar opleiding voor SPW3(kinderopvang) is afgerond. Ik was een klein uur bezig tot mijn oog viel op een kapotte ballon waar een roze kaartje aan hing. Ik raapte het op en las de boodschap.

Ik liep naar mijn zoekmaatje toe en vertelde wat voor oogvondst ik had gedaan. Ik las de boodschap voor en mijn zoekmaat moest er wel om lachen en zei tegen mij, dat het wel een bijzondere toevalsvondst was. Ik deed het kaartje in mijn jaszak en ging lekker verder zoeken met mijn metaaldetector. 

Dat dit kaartje door mij is gevonden op een akker waar nooit een mens komt. Toeval?
Thuisgekomen liet ik het kaartje aan mijn vrouw zien. Ik las het voor en ze vond het maar toeval. Waarom toeval?

Ik ben Gerard en ben geboren in Naarden. Ik ben 46 jaar oud en heb een Marokkaanse vrouw en twee kinderen van 5 en 16 jaar oud.

Ik las op het kaartje dat jij een leerkracht bent in het speciaal onderwijs. Het toeval is dat ik in mijn jeugd speciaal onderwijs heb gevolgd. In de tijd was dat het LOM onderwijs en later voortgezet ILO onderwijs.

Leren kon ik heel goed. Maar ik was een druk en impulsief manneke. Moeilijk opvoedbaar noemde men dat ik de tijd. Ik ben op 18 jarige leeftijd van school gegaan met een diploma op zak. Weliswaar een landentuinbouw diploma van laag niveau. Maar beter iets dan niets.

Nu moest ik aan het werk. Maar ook hierbij kon ik mijn draai niet vinden. Vele baantjes versleten via uitzendbureaus. Werken vond ik een ware straf! Op mijn 35e ben ik afgekeurd. Ik liep al een lange tijd bij een psychiater en het bleek dat ik niet zo heel lekker in elkaar zit. Op zijn tijd heb ik psychoses die het leven er niet makkelijker op maakt. Angsten en nare gedachten gaan dan door mij heen.

Vooral angsten beheersen mijn leven. Als ik om me heen kijk is deze wereld te hard voor mij. Acceptatie is er niet of nauwelijks. Men begrijpt gewoon niet dat ik niet kan werken en hoe ik in elkaar zit als persoon. Voor de rest merken mensen niet dat ik wat mankeer behalve dat ik soms wat druk en impulsief ben. Ik put dan ook mijn kracht uit echte vrienden en familie. 

Afleiding:

Daar ik mij vaak verveel en mijzelf vaak ongelukkig voel ben ik toch altijd op zoek gegaan naar afleiding of uitdagingen. Ik heb 20 jaar langs de waterkant gezeten om de ultieme vis te vangen. En later ben ik me gaan richten op het zoeken met een metaaldetector. Ik heb namelijk altijd de dwangmatige gedachte gehad om rijk te worden. Hoe meer geld hoe minder problemen, zeg maar. Maar daar ben ik op teruggekomen. Geld is makkelijk. Maar het haalt de problemen en zorgen niet weg die in het koppie zitten. Later ben ik me meer gaan richten op de archeologische kant. Het verzamelen van bodemvondsten is niet alleen een hobby geworden. Maar eerder een passie.

Het zoeken met een metaaldetector in de natuurlijk geeft mij geestelijke rust. Zo kan ik alle ellende van me afzetten. Soms help ik als vrijwilliger bij de AWN(archeologie werkgroep Nederland). Ik heb mijn ding dus wel gevonden. Maar buiten het zoeken en het graven heb ik nog een passie:

Goochelen heb ik 10 jaar geleden ontdekt. In mijn jeugd stond ik maar al te graag in de belangstelling en tapte graag moppen of liet een goocheltrucje zien aan mijn vrienden. Goochelen is voor mij op een positieve manier aandacht vragen. Mensen vinden magie en goochelen mooi om te zien. Nu ik volwassen ben sta ik nog steeds graag in de belangstelling. Goochelen maakt deze weg open. Ik goochel op een verjaardagen of bruiloften. Dit doe ik gratis en ik krijg de aandacht waar ik al mijn hele leven om schreeuw. Positieve reacties van mensen daar ben ik dol op. Hier haal ik mijn ultieme kick uit!

Toekomst:

Die is gevoelsmatig altijd onzeker voor mij. Dit zit nou eenmaal in mij hoofd. De angsten die ik heb, en wat ik om me heen zie. Armoede, geweld en oorlog maken mij dagelijks angstiger. Vooral het toenemende geweld is niet om te harden. Overvallen met de zwaarste wapens is aan de orde van de dag. Onderscheid wordt niet meer gemaakt. Mensen van in de 80 worden voor dood achtergelaten, en dat voor een paar tientjes! Waar gaat dit naar toe?!?

Zoals ik al eerder vertelde is mijn vrouw bezig met een opleiding. Nu is ze bezig met SPW3. En wil verder voor het hoogste niveau SPW4. Maar ook daar zitten haken en ogen aan. Heeft zij straks wel een baan in de kinderopvang waar zij zo haar best voor heeft gedaan? Door alle bezuinigingen ligt die branche totaal op zijn gat. Ze doet haar best om straks een steentje bij te dragen aan de maatschappij. Zij is van Marokkaanse afkomst. Laten we zeggen,...een voorbeeld voor iedere medelander.

De gastvrijheid die ik geniet bij Marokkanen is overweldigend. Je gaat het huis niet uit als je buik niet rond is. Natuurlijk hebben Marokkaanse mensen ook hun gewoontes. Die zijn voor nuchtere Nederlanders soms niet te begrijpen. Begrijpen Marokkaanse mensen ons dan altijd?

Geluk:

Zoals ik al eerder aangegeven heb ben ik niet als ieder ander op deze aarde. Je kan wel zeggen dat ik een moeilijke gebruiksaanwijzing heb. Een relatie zat er voor mij niet in, op een paar scharreltjes na dan. Tot op een goede dag de Goden het goed met mij voor hadden. Zelf ben ik een Nederlander zoals de naam "Gerard" al zegt. Ik kreeg contact met een Marokkaans meisje. Niet veel later kregen wij verkering en gingen samenwonen. Nu zijn we ruim 20 jaar verder en zijn nog steeds samen ondanks ik soms wat moeilijk in elkaar zit. Je kan wel zeggen dat dit echte liefde is, al laat ik dat vaak niet merken aan mijn vrouw.

Twee prachtige kinderen heeft mijn vrouw op de wereld gezet. Ook die dragen wat van mijn genen en zorgen ook voor de nodige problemen. Mijn zoon(16 jaar) heeft ADHD. En de kleine meid zal binnenkort ook eens onderzocht moeten worden omdat het soms niet goed gaat op school. Maar ik geloof er in dat alles wel goed komt met ze. Al met al mag ik mezelf toch gelukkig prijzen dat ik een pracht van een gezin heb.

Toeval?:

Het toeval wil dat ik het kaartje heb gevonden tijdens het zoeken met een metaaldetector in Maartensdijk op een akker. Binnenkort word er geploegd dus was het kaartje onder de grond gekomen. Had toevallig de tijd om te gaan zoeken omdat mijn vrouw voorlopig klaar is met school. 

Net zoals Dennis(auteur van dit boek) doe ik ook aan goochelen. Toeval?

Dennis is leerkracht in het speciaal onderwijs. Ik heb speciaal onderwijs genoten in mijn jeugd. Is dat toeval?

Op de site van Dennis las ik een stuk over Marokkaanse mensen die verzorgd worden door hun kinderen, terwijl wij onze ouders in een verzorghuis laten wonen. Tref ik de vrouw van mijn leven. Ze is Marokkaanse. Is dat toeval? 

Boodschap:

De boodschap die ik graag met jullie wil delen is liefde geven aan de mensen die om je geven. Al heb je het nog zo zwaar. Je staat nooit alleen als je jezelf openstelt naar anderen toe. Wie goed doet, goed ontmoet!!

Groeten, Gerard en gezin

Ballon nummer 99, heerlijke gerechten

In dit koude kikkerlandje laat ik, een heel jaar lang, elke dag een ballon op. Vandaag met een spatje regen maar dat vindt de ballon helemaal niet erg. De ballon in vrolijke kleuren en voorzien van een mooi kaartje en een gelukspoppetje vindt hij zelfstandig zijn weg. Hij is opzoek naar een mensen die verhalen willen delen.

Gisteren had ik het over de prachtige verschillen tussen mensen. Ik ben niet eens toegekomen om te vertellen over onze "nieuwe" Nederlanders. De Nederlanders die ons zoveel kunnen leren en zoveel kunnen laten ervaren. Mensen die zeer veel expertise kunnen delen.

Wij bergen onze oude familieleden gewoon op in een verzorgingstehuis. De zorg gaat in Nederland echter door de crisis enorm achteruit. Maar zeg eens eerlijk, zie je jezelf al zitten in zo'n vier bij vier kamertje in afwachting tot er eindelijk iemand komt om je koffie te geven of om je te verschonen. Ik moet er persoonlijk niet aan denken. Ik zie mijzelf zitten aan de rand van het bos in een gezellig huisje met familieleden om mij heen. Desgewenst met thuishulp.

In Marokko en Turkije doen ze dat toch echt heel anders. Opa's en oma's hebben vol liefde gezorgd voor hun kinderen. Deze kinderen, inmiddels ouders, zorgen op hun beurt weer voor hun kinderen (uitzonderingen daar gelaten). Zodra de vorige generatie niet meer voor zichzelf kan zorgen neemt de jongere generatie deze zorg over. Mijns inziens is dat de enige manier. Zo hoort het te gaan. Wij zeggen; "Bedankt pa en ma, nu worden jullie hulpbehoevend maar er is vast wel ergens een "leuk" verzorgingstehuis te vinden. Dan zoeken we ze nog af en toe even op tot het kaarsje is opgebrand. Tijd, geld en ruimte ontbreekt. We worden opgeslokt door de hectiek van de dag. We hebben het zo ook niet geleerd.

Ook de Tajine was nooit in onze keuken verschenen als we onze grenzen nooit hadden opengezet. Een raar bruggetje misschien maar wat een verrijking in de keuken. Anders zaten we nog alleen aan de gekookte witlof en de gehaktballen of de stamppot. Het volgende gerecht wil ik graag met jullie delen.

Duif en amandel.

Ingrediënten:
4 eetlepels olijfolie
8 duivenborstfilets of (desgewenst) kip.
2 zoete Spaanse uien in smalle parten
1 theelepel kaneel
1 theelepel gemberpoeder
4 saffraandraadjes
4 eetlepels vloeibare honing
2 eetlepels rozijnen
4 eetlepels geroosterde geschaafde amandelen
12 hardgekookte kwarteleitjes gehalveerd
peper en zout

Verhit de olie in een Tajineschaal en bak het vlees rondom bruin. Voeg de ui, het kaneelpoeder, het gemberpoeder, de saffraandraadjes, honing en rozijnen toe. Breng op smaak met zout en peper.

Voeg zoveel water toe dat het vlees net onderstaat. Zet het deksel op de tajine en laat het geheel 20 minuten zachtjes stoven. Strooi de amandelen erover en verdeel de gehalveerde kwarteleitjes over de tajine.

Nu is het alleen nog een kwestie van genieten.

In Nederland worden Marokkanen en Turken in wijken bij elkaar gezet. Wij doen hetzelfde in Oostenrijk tijdens alleen maar de skivakantie. We nemen gehaktballen in blik en potten pindakaas mee naar Frankrijk en ook in Australië zijn er hele Nederlandse wijken. Daar wordt elke week heel decadent haring overgevlogen. Hoe kun je dan ooit echt gaan mengen?

Probeer en leer.  







 







 

Ballon nummer 98, kleurrijke ophef

In mei 2008 mocht ik getuige zijn voor mijn goede vriend Michel die ging trouwen met Anton. In een Amsterdams trammetje en allebei in een prachtig wit pak hebben zij elkaar trouw beloofd. In diezelfde maand ging een vriendin trouwen met haar vriendin. Ze droegen twee zeer bijzondere jurken in roomwit en groen. Het bovenstuk, ondergedeelte en de mouwen, alles was het tegenovergestelde van de andere jurk. Als klap op de vuurpijl maakte ik die maand ook nog een huwelijk mee tussen een man en een vrouw. Alle mogelijkheden in één maand. Wat een geluk dat je dat hier in Nederland kunt meemaken.

Zelf mis ik duidelijk de nodige mannelijke hormonen (vooral testosteron). Het maakt mij wie ik ben. Ik ben niet stoer, ik huil bij Lassie films en ik houd van veel verschillende mensen. Ik vind het zeer fijn om allemaal verschillende mensen om mij heen te hebben. Sterker nog, ik vind het niet alleen fijn maar ook zeer waardevol om anders denkende en voelende mensen om mij heen te hebben omdat ik daar erg veel van kan leren. Je kunt in het leven geen keus maken als je de keus niet hebt gehad. Vergelijken, uitproberen, ervaringen en meningen delen met de mensen om je heen is het grootste cadeau dat we ons kunnen wensen. Deze verschillende vrienden kunnen we ook nog eens zelf uitzoeken. Als je eerlijk en oprecht jezelf bent en anderen ook het gevoel geeft dat ze zichzelf kunnen en mogen zijn in jouw gezelschap dan komen zeer goede vriendschappen als vanzelf.

Het belangrijkste is dan natuurlijk wel dat er geen meningen en ervaringen worden opgedrongen en dat je niet verplicht dingen moet uitproberen. Het leven krijgt dan zoveel meer kleur juist omdat we allemaal zo uniek zijn. Niets is perse goed en niets is persé fout behalve dan als je er een ander bewust mee kwetst, pijn of verdriet mee doet.

Vandaag is Vladimir Poetin in Nederland. Ik weet niet of je wel eens goed in de ogen van deze man hebt gekeken maar liefde of gevoel kan ik er zelf niet in ontdekken. De manier waarop hij voor een tweede keer aan de macht is gekomen, de manier waarop hij de dingen doet die hij doet is niet wat bij mij en mijn manier van leven past. Wellicht heeft de man ook goede kanten maar die heb ik niet kunnen ontdekken via de media en ik ken de man niet persoonlijk. Ik weet wel dat we hier in Nederland met een paar duizend handtekeningen en mensen met spandoeken het regime in Rusland niet kunnen veranderen.

Honderden mensen zijn vandaag naar Amsterdam afgereisd. Er zijn enorme spandoeken fullcolor bedrukt met teksten in het Russisch (let wel, voor éénmalig gebruik.) Zonde van het geld en de tijd. We kunnen niet de gehele wereld veranderen en vormen naar de mening van (in dit geval alle holebi's en sympathisanten).

Ik vind het overigens heel erg dat, waar dan ook in de wereld, heel veel mensen niet kunnen en mogen zijn wie ze zijn. Met een paar honderd demonstrerende mensen tijdens een vluchtig bezoek van Poetin en wat spandoeken gaan wij dat echt niet veranderen. In je eigen omgeving kun je mijns inziens werkelijk zelf iets doen.

Hoe vaak ik scheldwoorden en namen van nare ziektes hoor, genoemd in één zin met Turken en Marokkanen. Hoe vaak ik nare ziektes hoor, genoemd in één zin met homo's. Ik werk als leerkracht in het speciaal basisonderwijs in groep acht. Ik heb ooit een leerling in de klas gehad die zei; "Volgens mijn vader is er maar één goede homo en dat is een dode homo." Ik had een collega die tijdens een uitzending van het TV-Weekjournaal (Wij keken dat met vier klassen gezamenlijk in de aula van de school en de uitzending ging over het eindelijk officieel voor de wet kunnen trouwen van homoparen.), heel luid; "Gadverdamme" zei. De man is overigens zeer christelijk. Staat er in de Bijbel niet: "Heb je naaste lief zoals je zelf."

Wat voor voorbeelden krijgen deze kinderen die nog zo open en zeker onbevooroordeeld in het leven horen te staan.....!!?? Stel nou dat deze leerling zelf gevoelens zou ontwikkelen voor het zelfde geslacht en hier met iemand over wil praten. Waar moet hij of zij dan heen? Duidelijk dus niet naar de eigen vader en ook niet naar de leerkracht. Zijn dat niet juist de mensen die er voor je moeten zijn in je algemene ontwikkeling.

Ook door het dragen van roze driehoekjes of door het ophangen van regenboogvlaggen ben je jezelf alleen maar in een hokje aan het plaatsen. Dat is toch juist wat niemand wil. We zijn gewoon allemaal unieke mensen. Leg die regenboog spandoeken weg, laat het bezoek van Poetin voor wat het is en zorg dat je klaar staat voor de mensen om je heen.


 

 

Ballon nummer 97, the good the bad and the ugly

Kom je op visite bij een leerkracht, krijg je direct een opstel  voor je kiezen.  Maar als tegenprestatie mag je wel zo’n leuke ballon oplaten.

Wat houd je bezig? Waar maak je je zorgen over? Waar zal ik beginnen? Het is niet  dat ik negatief in het leven sta, maar wel realistisch en kritisch op zaken die om mij heen gebeuren.  Een van de zaken waarover ik mij oprecht zorgen maak,  is de huidige marketingcultuur. Het respect voor mens en dier is volledig ondergeschikt geraakt aan de winst.  Er moet verkocht. Of de klant het nu nodig heeft of niet.

Zelf werk ik in de informatiebeveiliging en richt mij vooral op social engineering.  Een social engineer is een type hacker die zich toespitst op de menselijke factor.  Zijn doel is het psychologisch aanvallen van mensen waarbij hij ze aanzet tot ‘het leveren van diensten of producten waartoe zij eigenlijk niet bereid of bevoegd zijn’.  De oplettende lezer ziet direct de overeenkomsten tussen marketeers en social engineer.

De volgende vraag is natuurlijk: Wat doe je eraan?

Tegen marketeers kun je helaas weinig ondernemen. Het verkopen van een product is volkomen legaal. Ongeacht of het product slecht is en of de klant er eigenlijk niet op zit te wachten.  Social engineering is echter wel strafbaar en daarin heb ik een taak gevonden.  Vooral bedrijven moeten op deze risico’s gewezen worden. Bijvoorbeeld door het geven van lezingen draag ik daar een steentje aan bij.

En dan de ballon. Die gaat zijn eigen weg. Hij dringt zich aan niemand op.  Ik hoop dat hij gevonden word door iemand met een leuk verhaal die dat geheel belangeloos wil delen. Gewoon omdat het kan. Niet omdat iemand er grof aan verdient.

Groeten van Marcel

De ballon reist met een zwakke wind richting het oosten en het zonnetje staat te stralen. Wat een heerlijke dag.

de ballon van 4 maart is gevonden

Wat leuk. De ballon van 4 maart is gevonden. Ik kreeg net onderstaande e-mail.


Hallo Dennis.
Wat een leuk initiatief van jou.
"Ballonnen oplaten voor een betere wereld."
En dat elke dag weer.
Dat deed je ook op 4 maart 2013.
En op 5 april liep ik de tuin in.
Want onze eerste bosanemoon bloeide.
Een prachtig wit bloemetje.
Toen ik de foto wilde maken zag ik het......
Naast  de resten van een ballon  lag jouw oranje kaartje .
Verbonden door het Chinese gelukspoppetje.
Een plaatje .

Mijn naam is Carel van Heijst.
Ik ben 67 jaar.
Ik woon in Schagen Noord-Holland .
En daar is de ballon - na een maand- ook geland.


Ik wens Carel nog veel mooie bloemen in de tuin en heel veel mooie foto's.

Ballon nummer 96, Joost en Luuk

Zaterdag,6 april 2013

Op bezoek bij Dennis en Myrte betekent een stukje tekst om De Ballon te begeleiden. Onze zoons Joost en Luuk wilden wel ballon nr. 96 oplaten, maar geen stukje schrijven. Dus dat deel heb ik voor mijn rekening genomen. Er zijn heel wat dingen die mij bezighouden, maar niet alles is geschikt voor internet en het wereld wijde web. Toch wil ik wel klein een stukje delen.

Alles gaat zo z’n gangetje binnen ons gezin. Dat is wel erg fijn. Zwemdiploma’s C gehaald door de jongens en ieder een nieuwe sport uitgezocht, gitaarles voor mij en we hebben beiden leuk werk, waardoor we ook onze hobby’s kunnen uitvoeren: heel belangrijk om ons te kunnen ontspannen en opladen.

Waar ik mij momenteel zorgen om maak, zijn mijn zieke vriendinnen die beiden kanker hebben. De een krijgt alleen nog pijnbestrijding en hoopt dat ze de zomer nog haalt. De ander moet het hele chemo-traject nog beginnen en hoopt dat ze Pasen 2014 mag halen. Is helemaal niet leuk, maar het gebeurt zoveel om mij heen, dat ik mij af en toe afvraag of ik wel gezond de tweede helft van mijn leven doorkom… Maar dat zullen meerdere
mensen wel hebben. 

Dennis, veel succes met je project “De Ballon”! En dat boek… Schrijf mij maar op de lijst!

Margreet

Ballon nummer 95, paardenmiddel

Er staat vandaag een noord tot noordoosten wind met een kracht van 3 a 4 op de schaal van Beaufort. Gelukkig schijnt het zonnetje en is het een stuk minder koud dan de afgelopen dagen.

Ons kipje is inmiddels goed hersteld. De wondjes zijn genezen en ze eet en drinkt goed. Ze heeft zelfs alweer een aantal eieren gelegd. Ze mocht dus vandaag weer terug in de groep. Wat een ellende.....!!! De hele pikorde moest weer opnieuw worden uitgevochten. Met opgezette veren en de borst vooruit vielen alle kippen elkaar van alle kanten aan.

Kippen zijn leuk en gezellig maar naar elkaar toe is dit absoluut niet het geval. Hoe schattig ze er ook uitzien, ware moordmachines zijn het. Wat moesten we nu doen?

Ik kreeg een tip van Els van www.kleinveeservice.nl. Antibijt spray. Dit is met recht een paardenmiddel. Het wordt gebruikt om staart en manen afbijten bij veulens te voorkomen. Daarnaast bestrijdt het kannibalisme, staart en oorbijten bij varkens. Het spul zit in een spray van 1 liter en stinkt een uur in de wind. De kippen moesten er allemaal en helemaal mee worden ingespoten. Ik ruik nu zelf van boven tot onder naar de citronella. Denk dat er ook geen mug of ander ongedierte in de buurt durft te komen.

Hoe dan ook, het helpt. De kippen scharrelen allemaal weer in de ren en laten elkaar redelijk met rust.

Kippen zijn leuk maar bezin eer ge begint. De eitjes zijn lekkerder als ze van je eigen kippen afkomstig zijn die steeds allemaal lekker hapjes te eten krijgen. Alle overschotten van rijst, aardappelen, sla, brood, groente, mais etc. gaat allemaal direct naar de kippen. Je proef werkelijk het verschil in de eitjes. Maar naast het overschot van ons eigen eten gaat er ook heel veel aan legkorrels, meelwormen en gespleten mais naar binnen. Eieren kopen (natuurlijk wel echte biologische) is uiteindelijk toch goedkoper. Dan heb ik het nog niet eens over het verschonen van het nachthok en de legnesten en eens in het half jaar al het zand op de bodem. De tijd en de kosten hiervoor zijn flink.

Het wordt gewoon tijd dat we verhuizen richting een boerderij. De ballon is vandaag opzoek naar ruimte.