Ballon nummer 366, De laatste ballon is aan zijn reis begonnen.

Ik heb net mijn laatste ballon opgelaten. Met een zwakke windkracht is hij richting het noordwesten vertrokken. Het oplaten van deze ballon gaf een vreemd gevoel. Ik ben er zelfs een beetje verdrietig van. Geheel 2013 heb ik elke dag een ballon opgelaten in de hoop dat de vinders van mijn ballonnen een verhaal met mij zouden willen delen. Verhalen, ervaringen van vinders wilde ik verzamelen en delen met de wereld in de hoop dat deze verhalen inzicht zouden bieden. Wellicht erkenning, herkenning, begrip, ontzag, respect en misschien wel een lach op je gezicht.

Bijzondere verhalen zijn er zeker gedeeld. Niet alleen door vinders maar ook door de mensen die een ballon hebben opgelaten hier bij mij thuis. Op een aantal verhalen zijn ook hele fijne reacties gekomen. Zelf had ik toen ik aan het project begon wel wat meer verhalen verwacht. Sommige mensen schreven alleen dat ze de ballon hadden gevonden maar wilde geen verhaal delen. Veel ballonnen zijn wellicht ook nog helemaal niet gevonden. Ik ga er dan ook vanuit dat er nog verhalen zullen komen. Er zijn ook vinders die per mail hebben beloofd dat ze nog een verhaal zullen delen. Zodra ik deze heb gekregen zal ik ze natuurlijk direct op mijn blog plaatsen.

De ballon is dit jaar ruim 30.000 keer gelezen. Er waren lezers over de hele wereld. Vol verbazing heb ik gezien dat er volgers waren in Rusland, Amerika, Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, Canada, Engeland, Italië, Australië, Taiwan, China en nog veel meer verre oorden. De ballon is op de radio geweest en zelfs op tv. Een goede vriend heeft een lied geschreven over de ballon en er zijn nieuwe vriendschappen ontstaan.

Ondanks al deze leuke ervaringen waren er ook minder plezierige ervaringen. Halverwege het jaar wilde ik zelfs even helemaal stoppen met de ballon.

Als ik geen verhalen van vinders had of verhalen van mensen die een ballon wilde komen oplaten, deelde ik mijn eigen verhalen en belevenissen. Zo schreef ik bijvoorbeeld over mijn ziekenhuisbezoeken en over mijn werk. Ik schreef dat er leerlingen aan de deur waren geweest om mij tekeningen of een zelfgebakken taart te brengen toen ik ziek thuis was. Namen heb ik nooit genoemd en in mijn berichten heb ik nooit negatief over mijn werk gesproken. Toch werd ik door mijn leidinggevende gesommeerd om alle berichten over school van mijn blog te verwijderen en mocht ik nooit meer iets over mijn werk schrijven. Ik vond het verschrikkelijk om te ervaren dat iemand anders instaat was mij te dwingen mijn eigen project aan te passen en mij feitelijk kon beperken in mijn creativiteit. Ik heb een keer geschreven dat ik door de ARBO arts instaat werd gesteld om weer 20% te gaan werken (met opbouw naar meer uren) en dat ik hier zo enorm blij mee was. Toen ik de volgende dag op school aankwam kreeg ik de wind van voren. Mijn re-integratieplan ging niemand wat aan. Ook ouders van leerlingen zouden mijn blog kunnen lezen en de hoeveelheid tijd dat ik zou kunnen werken was iets tussen mij en mijn werkgever. Achteraf begrijp ik dat ze hele andere plannen hadden met mij en mijn contract.

Dan had ik tussendoor ook nog de nodige milieuactivisten die mijn mailbox overspoelden met foto's van zielige of dode dieren en verontreinigde zeeën en stranden waar mijn ballonnen mede oorzaak van zouden zijn.  

Een goede vriendin van mij (Manon) heeft mij gemotiveerd om de ballon toch door te zetten en daar ben ik haar erg dankbaar voor.

Het is vandaag 1 januari 2014. Vanaf vandaag zit ik zonder baan en laat mijn gezondheid nog te wensen over. Gelukkig wordt daar hard aan gewerkt. Er volgen nog wat onderzoeken en een operatie waarna ik hopelijk snel weer instaat zal zijn een leuke baan te zoeken. 2014 wordt gewoon mijn jaar.

Al is 2013 anders verlopen dan dat ik mij had voorgesteld, ben ik toch blij en dankbaar voor veel gebeurtenissen. Ik heb een lieve vriendin, fijne familie en heel veel bijzondere vrienden om mij heen. We hebben een leuke nieuwe kat gekregen en ik heb mijn eigen vereniging opgezet. De ballon was een bijzonder project en ik ben blij dat ik dit ben gestart.

Ik wens iedereen een waanzinnig, mooi, liefdevol, gezond, magisch en leerzaam 2014.
Bedankt voor het volgen van de Ballon.  

Wil je zelf toch nog een verhaal delen mail dan gerust naar dennis@tovenaarsleerling.com
Lieve groetjes van Dennis      

Ballon nummer 365, Wel drie bijzondere verhalen op de valreep.

Gisteren op laatste dag van 2013 wilde vrienden van mij nog graag een ballon oplaten. Ze hebben alle drie een stukje geschreven en 2013 was voor hen wel een heel bijzonder jaar.

Terwijl ze eerst nog even een kopje thee dronken maakte ik de ballon vast klaar voor zijn reis.

Hieronder een berichtje van alle drie.

Hallo ik ben Rosalien!

Ik ben twaalf jaar en ik zit op voetbal,  toneel les en ik ga op piano. Het was heel leuk om een ballon op te laten vandaag! Ik heb besloten dat ik ook een Maine Coon ga nemen als ik groot ben net als Dennis.                                                                                                                                                                                               Lang geleden toen ik nog op de Michaelschool zat (en toen die nog bestond want die school heet nu anders) was ik een leerling van Dennis, dat was de leukste tijd van de basisschool. Sinds afgelopen zomervakantie zit ik op het Rudolfsteinercollege in Haarlem, wat eigenlijk best grappig is (of eigenlijk niet grappig, want zo leuk is het niet) want mijn grote broer Jonpaul zat eerst ook op het Rudolfsteinercollege, daarom wou ik er ook naartoe, maar hij ging precies van die school af toen ik erop ging!! Terwijl ik hier elke dag alleen maar huiswerk maak zit hij in Amerika in een Bed and Breakfast waar hij elk weekend kan skiën. Maar toch moet hij ook huiswerk maken hoor. En hij is niet alleen, hij is met mijn vader. Misschien wil mijn moeder uitleggen hoe dit komt, want daar begin ik niet aan...   

doei!                                                                                                                 groetjes Rosalien :)

Hallo Dennis,

Hierbij mijn (eigenlijk ons) verhaal op de laatste dag van 2013

Inmiddels begint het al iets gewoner te worden, maar ons leven blijft op zijn kop staan.....

Deze zomer waren we als gewoonlijk in Idaho.  Wij hebben daar na veel verbouwen inmiddels een mooie Bed and Breakfast in een voormalig oud schoolgebouw. Mijn man Chad is amerikaan en is daar sinds enkele jaren een groot gedeelte van het jaar bezig met het verder opzetten van dat bedrijf (na eerst lange tijd hier in Nederland als  leraar gewerkt te hebben). Hij is dus ver weg! We skypen heel veel. Door de financiën kunnen we daar nog niet als gezin naar toe verhuizen en ik heb hier nog een baan. Met onze kinderen Jonpaul (16) en Rosalien (12) reizen we er in de vakantie naartoe en brengen dan als gezin  meer dan een maand door in albion, een klein dorpje in een hooggelegen dal in de uitlopers van de Rocky Mountains.
Jonpaul en Rosalien hadden hun schooljaar in september 2013 prima afgesloten, Jonpaul de laatste maanden zelfs met de ziekte van Pfeifer. Hij had bijles bij Dennis en Rosalien heeft vroeger bij deze topleraar in de klas gezeten. Tijdens de vakantie heeft Jonpaul na lang wikken en wegen (ook door Chad en mij) besloten in Idaho verder te gaan op High School!  Chad helemaal in de wolken natuurlijk. Nu is de helft van het gezin hier en de andere helft daar, met nog onzekerheid wanneer we kunnen verhuizen...Verschrikkelijk voor deze moeder, maar we staan achter zijn keuze: zou een heel goede stap kunnen zijn voor hem nu...
Wie weet gaat 2014 een overgang naar Albion betekenen voor ons of toch nog niet??? Jonpaul is nu weer even hier! Vandaag hebben we net met z'n 3-en de ballon opgelaten, Jonpaul vele ervaringen rijker en vertrekt binnenkort weer voor de rest van het schooljaar...
In de tussentijd werk ik hier als psycholoog (o.a. met mensen met ernstige trauma's) en hoop de mindfulnesscursussen die ik nu hier geef later ook later in ons centrum/bed and breakfast te geven! Ook heeft mediteren en Tibetaans leren mijn hart en ook mijn lijf (gezondheid) roept om aandacht.

Ik wens ieder veel liefde en verbinding in het nieuwe jaar (zoals wij dat ook voelen, al zit er deels een oceaan tussen)

Susan

(als je het leuk vindt kun je kijken:  www.albionbedandbreakfast.com  )

Door Jonpaul:

Ik was dus naar Amerika gegaan. Ik dacht dat ik mijn vader daar kon helpen met werk en het leek mij leuk om in Amerika te gaan wonen. Het was leuk in Idaho en ik heb veel mensen leren kennen en ik heb veel beter engels geleerd en ik ben begonnen met het leren van Spaans. In Nederland was ik ook al begonen Frans en Duits te leren. Ik zou het lieftst al die talen vloeiend willen leren spreken en ik denk dat ik dat ook wel zou kunnen. Ik ben al begonnen een Duits boek te lezen wat me tot nu toe vrij gemakkelijk afgaat. Engels spreek en lees ik natuurlijk al vloeiend. ik weet alleen niet zeker wat ik met al die talen zal gaan doen later. Ik weet ook niet wat ik later ga doen als werk of waar ik wil studeren. Er is eigenlijk vrij veel onzeker. Ik weet wie ik ben en waar ik in geloof. 

Mijn vader komt uit een mormoons gezin ( een soort christelijk geloof ), mijn moeder uit een protestants ( eigenlijk Remonstrants ) gezin ze zijn nu soort van boeddhistisch achtig. Ik word in elk geval geen mormoon denk ik ook al vind ik het op zich helemaal geen slecht geloof. Je kunt dan bijvoorbeeld verder leren na dat je dood bent en je kunt uiteindelijk ook god worden van je eigen planeet. Maar het is ook best wel een streng geloof ( je mag van alles niet en je moet alles precies geloven zoals het staat geschreven). 

Ik ben in de kerstvakantie weer naar Nederland gekomen voor drie weken en ik ga vrij snel weer naar huis. Dit is de laatste dag voordat 2014 begint en ik ga over negen dagen vliegen naar huis. Ik hoop dat het ons lukt om met z'n allen in Amerika te gaan wonen.

Jonpaul

                               Hartelijke groeten van ons allemaal en een gelukkig nieuwjaar!! 

Ik hoop dat Susan, Rosalien, Jonpaul en Chad snel als gezin lekker samen kunnen zijn. Bedankt voor jullie bijzondere verhaal. 

De ballon is op de laatste dag van het jaar richting het noordwesten gegaan. Vandaag gaat de laatste ballon aan zijn reis beginnen. Deze laat ik straks zelf op en het verhaal hiervoor volgt later op de dag.