Ondanks de kou blijft mijn Leverbloem stug bloeien. Die laat zich niet klein krijgen door deze "bijzondere" lente. Zelfs de kippen leggen stug door terwijl ze zo af en toe met één poot op de warmteplaat gaan staan om even op te warmen. Op sommige stations staan warmtepilaren waar de treinreizigers omheen kunnen staan. Zo doen onze kippen dat nu ook met de warmteplaat. Ze wisselen elkaar zelfs af als er niet voldoende ruimte is.
Kippen en mensen lijken misschien wel meer op elkaar dan we denken. Dan heb ik het natuurlijk niet over de mensen die kletsen als een kip zonder kop. Hoe dan ook zijn we allemaal opzoek naar warmte.
De warmteplaat is het groene ding onder de drinkbak. Een kleine rand is net voldoende om de pootjes even op te warmen. Ik ben bijna geneigd om straalkachels op te hangen maar dat is niet zo milieuvriendelijk.
Onze kleine kat heeft het binnen in elk geval erg naar de zin. In een warm mandje, net gekregen van mijn schoonouders, rolt hij zich heerlijk warm op. Hij kijkt alleen even geërgerd op als ik de tuin in loop om te controleren of onze kippen nog niet bevroren zijn. Hij kijkt dan net alsof hij wil zeggen; "Hé eikel, doe die deur eens dicht het wordt hier koud."
Maar goed, wij mogen niet klagen. Het is hier lang niet zo koud als in Rusland en daarbij zijn wij ons spaargeld nog niet verloren. Hoe koud het hier nu ook is, ons spaargeld blijft hier en gaat niet naar een tropisch eiland. Ik neem het liever op om zelf naar de tropen te gaan.
Het waait vandaag weer flink. De ballon reist met een koude noordoostelijke wind en is opzoek naar hartverwarmende verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten