Ballon nummer 142, Elkaar kunnen inspireren en aanvullen.

“Ik? “, vroeg ik, toen Dennis mij vroeg deze ballon op te laten.

“en schrijf je ook nog een stukje?”  Ik was snel overgehaald, want voor wat chocola, dropjes en een koekje doe ik veel. 

Dennis ken ik al zo’n tien jaar, als het al niet langer is, uit de tijd dat ik shows deed voor Kids for Animals, de jeugdclub van de dierenbescherming. Dennis was coördinator jeugdzaken van de groep: "Haarlemmermeer" en we kwamen elkaar tegen op de diverse clubdagen. Kids for Animals doe ik niet meer, maar de vriendschap met Dennis is gebleven. Hij is door mij zelfs gaan goochelen.  Nu zit ik in het bestuur van zijn vereniging:  "Dutch Magical Society". 

Leuk als je elkaar kunt inspireren en aanvullen. Soms zien we elkaar weken niet en dan weer snel een paar keer achter elkaar. Maar dat maakt niet uit, want als vrienden ga je gewoon verder waar je de vorige keer bent opgehouden. Dat voelt altijd vertrouwd. Op zijn vraag of ik de ballon wilde oplaten hoefde ik dan ook niet lang te denken over het antwoord. “ik?......... ja natuurlijk!”

Misschien vind ik deze ballon zelf wel als ik weer thuis ben in Amsterdam, want de wind staat die kant op . Een mens moet toch kunnen fantaseren, dat maakt het leven leuk.

Misschien hangt de ballon straks wel aan mijn balkon, waar op dit moment de koolmeesjes een nestje hebben met jonkies. Die kun je duidelijk horen roepen als de ouders komen aanvliegen met lekkers. Ze trekken zich niets aan van de andere balkonbezoekers. We hebben iedere dag grote groene halsbandparkieten, die bij ons pinda’s komen eten.

Aan het balkon hangen zes bakken met petunia’s en verder hebben we nog twee bakken met  ijsbloemen. Door het tegenvallende weer, gaan ze helaas nog niet open, maar zodra de zon weer gaat schijnen, verwacht ik dat ook deze bloemetjes zich in vol ornaat zullen tonen. Ik word daar vrolijk van. Zo vrolijk dat ik haast het liedje van Toon Hermans zou gaan zingen: “een ballon, een ballon, een ballonnetje, een ballonnetje dat danst in de wind, aan een draadje naar de zon….”

Laat de zon maar komen!