Ballon 5: Een grauwe dag

Hoofddorp is vochtig, grijs en grauw. Dat komt een beetje overeen met hoe ik mij voel vandaag. Ik had gisteren een moeilijk gesprek met zeer goede vrienden die heel anders tegen dingen aankijken dan ik. Dat is op zichzelf natuurlijk niet zo erg maar kan dat wel pijn doen. Gisteren hebben de helft minder mensen de blog bekeken dan eergisteren. Loopt het bezoekers aantal terug omdat er nog geen verhalen zijn gemaild? Als mensen alleen iets lezen over de windrichting en windkracht is dat natuurlijk ook niet echt heel boeiend.

• Zijn de vorige kaartjes wel gevonden?
• Moet ik meerdere ballonnen oplaten om grotere kans op succes te hebben?
• Is het een leuk idee om de mensen die ballonnen oplaten ook een ervaring / verhaal te laten delen?
• Is het de vinders wel duidelijk wat ik van ze vraag?
• Moet ik toch eerst zelf een voorbeeld geven van iets wat mij lange tijd echt heeft beziggehouden en nog bezighoudt?
• Weten de lezers van mijn blog ook dat ze mogen reageren op de stukjes?
• Hoe geef ik dit project meer bekendheid en zorg ik ervoor dat het gaat leven?

Op advies van een goede vriendin heb ik dus zelf nog niets gedeeld van wat mij nou bezighoudt. Volgens haar zou ik dan teveel mijn eigen stempel op het project drukken en het is juist de bedoeling dat het uit de vinders zelf komt. Toch denk ik bijna zeker te weten dat elk mens andere zaken bezighoudt. Zeker door het gesprek van gisteren is het mij duidelijk dat een ieder, hoe goed je elkaar ook denkt te kennen, compleet anders over dingen kan denken. Een paar jaar geleden las ik een stukje in de krant. Dit stukje houdt mij steeds rond de feestdagen weer bezig. Twee jongens van rond de twintig reden op een scooter over een landweggetje. Ze passeerden een dame in een rolstoel die haar hondje aan het uitlaten was. Ze blokkeerden daarna de weg en duwde de dame in een greppel. Vervolgens hebben ze, voor haar ogen, het hondje opgehangen in een boom. Toen zijn ze weggereden en hebben de dame in de greppel laten liggen.

• Hoe lang heeft die dame in de greppel gelegen voordat er hulp kwam?
• Hoe wanhopig en machteloos heeft deze dame zich gevoeld? (volgens mij heb ik in deze vraag al wel een oordeel gegeven. Maar het is dan ook iets wat mij bezighoudt en waar ik natuurlijk ook mijn eigen ideeën over heb.)
• Wat denkt deze dame als ze ziet wat deze jongens met haar hondje doen zonder dat ze er zelf ook maar iets aan kan doen om het tegen te gaan.
• Er komt uiteindelijk iemand langs die deze dame gaat helpen. Wat dacht deze persoon toen hij of zij deze dame zo aantrof?
• De jongens reden op de scooter weg. Hoe voelden zij zich op dat moment?
• Als ze dan ’s avonds aan tafel zitten om te eten, vertellen zij dan thuis wat ze hebben gedaan die dag?
• Of als ze ’s nachts misschien wel naast hun vriendin liggen, nemen ze dan gezellig de dag even door?
• Staan ze de volgende dag op met een prettig gevoel en bedenken ze dan wat ze die dag eens voor leuks zullen gaan doen?
• Sturen deze jongens rond de feestdagen hun naasten een kerstkaart met daarin de wens: fijne feestdagen en een geweldig Nieuwjaar?
• Proosten zij om twaalf uur op een nog leuker jaar en waar proost op het zelfde moment die dame op?
• Hoelang duurt het voordat deze dame geen angst meer voelt bij het horen van een scooter?
• Hoe vaak denkt zij terug aan deze jongens en hoe vaak denken deze jongens terug aan haar?

Ik heb ballon nummer vijf vandaag zelf opgelaten met de hoop dat zowel de jongens als de dame ooit mijn blog bericht zullen lezen. Dat de dame dan weet dan dat er nog steeds mensen zijn die aan haar denken ook al kent ze die niet. Misschien dat deze jongens,door het lezen van de vragen die mij bezighouden, aan het denken worden gezet en hier iets positiefs mee zullen doen.
Als ik de mooi gekleurde ballon zo door de grijze lucht zie opstijgen bedenk ik mij dat er ook hele fijne dingen zijn die mij bezighouden. Die deel ik een volgende keer. Nog 360 ballonnen te gaan en er worden er vast wel een paar gevonden binnenkort.De wind komt uit het westen en is zwak tot matig met een kracht van 3 op de schaal van Beaufort.

Click "Meer lezen" for the English translation

*

Hoofddorp is damp, dreary, and grey, which kind of resembles how I feel today. I had a conversation yesterday with very good friends of mine, and it came down to the fact that we perceive things very differently. In itself this isn't that bad, but it does hurt.
Yesterday, only half of the people viewed the blog compared to the day before. I wonder whether there is a decrease because I haven’t received any replies yet. Naturally, the direction and the force of the wind aren't that interesting to read about.

• Have the previous cards been found?
• Do I have to let up multiple balloons to have a greater change that it will be found?
• Would it me nice for people who let up a balloon to let them share their story or an experience?
• Is it clear to the finders what I expect of them?
• Do I have to give an example of what has occupied me for a long time (and which still occupies me today)?
• Do the readers of this blog know they’re allowed to respond to what I write?
• How do I get more publicity for this project and make it appealing for people to follow? 

A good friend advised me not to share my own thoughts or worries too much. She thought I would influence the finders too much to think into my format and then they wouldn't be able to really share their story. But I am certain that everyone’s worries are unique and that they are occupied with different things. The conversation yesterday showed me that – even though you thing you know each other – you can still think about things very differently.

A couple of years ago, I read an article in the newspaper. It comes to mind every year around the Christmas holidays. Two young men, some twenty years old, drove on a scooter on a small, unfrequented road. They passed a woman who was walking a dog. The woman was in a wheelchair The young men blocked the road and pushed the woman in the ditch along the road. Then they hanged her little dog, in a tree, right in front of her eyes. They left on their scooters and left the woman in the ditch.

• How long has the woman lain there before someone came to help her?
• How powerless she must have felt and how desperate? (This isn't really a question, as I can imagine the answer. But I do wonder about it even though I have my own opinion about it.)
• What must this woman have thought when she saw what these men did to her dog without being able to do anything to stop them?
• Some person must have found her. What did this person think when he saw the woman like this?
• The men drove away on their scooters. What did they feel at that moment?
• When these men came home that evening and sat down for dinner, did they tell about what they really had done that day?
• Or maybe, when they lie next to their girlfriends at night, would they tell them what had happened that day as if it were any other day?
• Would these men rise the next day with a good feeling and think about their nice plans for the upcoming day?
• Would these men send Christmas cards to their loved ones with “Merry Christmas and a wonderful New Year”?
• On New Year’s Eve, would they toast to an even better year, and what would the woman at the same time toast to?
• How long did it take before this woman was no longer frightened at the sound of scooters?
• How many times does she think about the men, and how many times do they think about her?

I let up balloon 5 today on my own, and I hope that the woman and even these men someday read my blog. I hope that the woman will know that there are people who still think about her, even though she doesn't know these people. Maybe the men will, by virtue of my questions, think about what they've done and do something positive with it.
When I see these beautifully coloured balloon floating through the air, I also think about the nice things I encounter every day. Next time, I will tell you some more about that. I still have 360 balloons to go, and I'm sure some cards will be found soon.
The direction of the wind is west and very moderate, it’s a light to a gently breeze of 3 on the Beaufort scale.