Het is mooi om al die hele kleine vlokjes sneeuw te zien
vallen. Ze blijven op de tegels nog net niet liggen maar op de aarde komt al een
klein wit laagje. Onze tuin zit vol vogeltjes die zich tegoed doen aan de
vetbollen in de boom en de maïskorrels die ik heb laten vallen tijdens het
voeren van onze kippen. Twee merels zijn vaste gasten en zijn blij met de
appels die ik in de tuin neer leg. Het roodborstje scharrelt graag op de grond
zijn kostje bij elkaar. Waarom is er eigenlijk altijd maar één roodborstje en
komen de koolmeesjes in een grote groep. De spreeuwen spelen met elkaar en met
de pinda’s en de duifjes lijken wel rond te dansen in de tuin. Wat een feest in
zo’n klein tuintje ergens in Hoofddorp en wat kan je daar als mens blij van worden
als je die vogels zo lekker rond ziet scharrelen.
Arwen onze wat oudere kat zit voor het raam te mekkeren naar
al die “lekkere” vogeltjes en Taran speelt ondertussen met zijn staart. Die
heeft de buitenwereld nog helemaal niet in de gaten. Alles hier binnen is fijn,
nieuw en veilig. Die maakt zich nog helemaal nergens druk om. Als hij moe is
van het spelen komt hij lekker op schoot slapen en als hij honger heeft krijgt
hij te eten.
Zelf was ik mij druk aan het maken om de helium. Het tankje
van de feestwinkel is nu al leeg. Het tankje koste mij 60 euro en vandaag gaat
ballon nummer 14 pas de lucht in. Dat is aan het eind van het jaar dus een erg duur
grapje. Gelukkig kon een vriend van mij, mij helpen aan een grote heliumtank
voor het gehele jaar. Daar had ik financieel gezien beter eerder achter kunnen
komen maar aan de andere kant heb ik al wel twee super leuke reacties gekregen
van mensen die ik persoonlijk niet ken. Voor de rest van het jaar ben ik dus
gelukkig verzekerd van voldoende helium om dit project verder te kunnen
ontwikkelen.
Mijn lieve vriendin Myrte heeft vandaag de ballon opgelaten.
Ze zag wat op tegen het schrijven van een verhaal. Is het nu echt zo’n lastige vraag
van mij of is het gewoonweg lastig om je gevoelens op te schrijven en te delen?
De wind is zuid- zuidoost met een kracht van 3 op de schaal
van Beaufort en de ballon vertrok in deze kou en met lichte sneeuwval richting
Beverwijk of Heemskerk.
Hallo! Ik ben dus Myrte. Ik vind het eigenlijk best lastig om mijn gedachten ook op papier te zetten. Het is soms lastig om precies te bepalen waar je je nou zo druk om maakt, en om het dan nog eens goed te verwoorden. Eigenlijk zijn er bij mij vaker gewoon een hoop kleine dingetjes waar ik mij druk om maak of over nadenkt, niet alleen één groter ding. Dat Dennis zijn medicijnen nog niet goed aan lijken te slaat, natuurlijk maak ik me daar een aantal momenten op de dag wel druk over. Ik vraag me dan af hoe lang het nog zal duren, en of het normaal is dat het zo lang duurt.
BeantwoordenVerwijderenIk studeer Engels, en heb net alle tentamens achter de rug, en de cijfers druppelen langzaam binnen. Dat houdt me ook zo af en toe eens bezig, en vraag ik me af ‘Zou het essaycijfer van Language Acquisition al op BlackBoard staan?’, of, ‘Zou ik het allemaal wel gehaald hebben?’, zoiets. Het was deze periode een beetje wennen, zo ineens als derdejaars. Ik ben een beetje verwend, en heb meestal gewoon cijfers zo rond de 8 gehaald. Toen ik aan het begin van de periode meteen een 7.0 en een 7.5 terug kreeg, schrok ik wel een beetje. Belachelijk, natuurlijk, achteraf. Maar ja, achteraf valt vast alles toch meestal wel mee. Toen, op dat moment, heb ik toch wel even getwijfeld of ik het wel goed genoeg had gedaan, of ik niet nóg meer mijn best had moeten doen, of ik wel nóg meer mijn best zou kunnen doen of dat dit alles was wat ik kon geven en dat dat misschien tekort zou schieten. Ik denk dat iedereen wel eens twijfelt over zijn eigen kunnen, en dat het meestal volkomen onterecht is. Achteraf valt het reuze mee, allemaal, tot nu toe alles gehaald en ook al twee prachtige cijfers ertussen. Maar ja, nu nog even wachten op de laatste paar!
Gelukkig hebben we een hoop diertjes die mij af kunnen leiden. Met Taran, onze jongste aanwinst, is het helemaal leuk. Arwen begint steeds meer te wennen aan nog een kat in huis. Arwen zoekt de laatste paar dagen weer lekker aandacht bij ons, dus ik denk dat ze ons wel vergeven heeft dat wij zonder overleg met haar ineens zo’n kleine opdonder erbij hebben genomen. Taran is naast enorm speels gelukkig ook erg aanhalig, en combineert beide graag. Zo rent hij zijn speelgoedmuis achterna als je deze weg gooit, maar pakt hem ook op om er het liefst tussen je voeten mee te spelen. Als even klaar is met spelen, komt hij lekker op schoot, of eigenlijk klimt hij het liefst in mijn nek onder mijn haar. En knorren en mieuwen! Daar kan ik dan weer erg gelukkig van worden.
Succes Ballon en natuurlijk mijn lieve vriend Dennis. Op naar heel veel mooie verhalen.