Ballon nummer 7 is vandaag opgelaten door Manon. Assistent
dierenarts en een goede vriendin. Ondanks de grijze lucht hebben we de ballon
toch nog vrij lang kunnen volgen.
De wind komt uit het zuidwesten en is zwak tot matig met een
kracht van 3 op de schaal van Beaufort. In een rechte lijn vertrok hij richting
Groningen.
In Ter Apel woont een goed vriend van mij die nu vast al in
tuin klaar zit om de ballon met pijl en boog naar beneden te halen om zo een
kaartje te bemachtigen. Beste René, dit is niet de bedoeling en vast strafbaar.
Als je wil mag je hier een ballon komen oplaten. Wellicht kun je dan gelijk een
verhaal met ons delen.
For the English translation, please click "Meer Lezen"
*
For the English translation, please click "Meer Lezen"
*
Ballon
number 7 has been let up by Manon today, who is a good friend of mine and is an
assistant veterinarian. Despite the grey sky, we were able to follow the
balloon for quite a long time.
The south-west
wind is moderate today, with a force of 3 on the Beaufort scale. It left in a
straight line in the direction of Groningen.
In Ter Apel
(Groningen) lives a good friend of mine, who is no doubt waiting in the back
garden to take down the balloon with bow and arrow and make himself the owner
of one of my cards. Dear René, this is against the rules and might even be
illegal. If you want, you’re welcome to let
balloon up here. Perhaps you’d like to share your story with us as well.
En die Manon...dat ben ik. En ik voelde me vereerd dat ik een ballon mocht los laten. Enerzijds omdat ik het leuk vind om aan zo'n project mee te doen. Anderzijds omdat ik vriendin genoemd wordt. Ik vind het een ontzettend leuk project, en ook de gedachte erachter geeft een beeld van de persoon die het bedenkt. Dat is Dennis, een gevoels mens. Die de wereld vindt verharden en daarom dit bedacht heeft. Buiten dat bedenken om zit er nog enorm veel werk aan vast, een investering zonder winst in financiële zin aan vast, en een enorme inzet aan voorafgegaan om alles te maken zodat het aan de ballon de lucht in kan. De ballon loslaten is daarom alleen al een eer. Maar dat loslaten..
BeantwoordenVerwijderenHeel vaak hoor je mensen zeggen " Laat het los" als iets je bezighoudt, en als het je pijn doet. Als je piekert, als je maar aan het malen bent in je hoofd, als het "hamsterwheel" op full speed aan het draaien is, als het pijn doet. Als je je er verdrietig door voelt, boos of eenzaam. Leuke dingen hoef je niet los te laten, daar mag je zo vaak aan denken als je wil, dat geeft alleen maar een prettig gevoel, en dat koesteren we graag. Maar teleurstelling, verdriet en "nare" emoties die willen we graag loslaten. Waarom is dat zo moeilijk ? Het doet pijn, dus zou je denken dat je dat graag los wil laten, maar lukt het steeds maar niet. Terwijl we toch zo makkelijk een ballon loslaten, dat leuk vinden en met alle verwachting, hoop, plezier nog nakijken. Benieuwd, nieuwsgierig of er inderdaad een verhaal komt wat nou juist bij jouw ballon hoort. Symbolisch wordt ook vaak een ballon losgelaten, een blaadje met daarop je vervelende gevoel in een stromende rivier gelegd en allerlei tips worden er gegeven om dingen, gevoelens los te laten. Nog steeds niet gelukt, nog steeds verdrietig, en nog steeds aan het piekeren. Loslaten is één van de moeilijkste dingen die er zijn, omdat wij als mensen hechten. Hechten aan dingen die veranderen, hechten aan personen die veranderen. Alles is in beweging, voortdurend dag en nacht. Alles verandert, soms heel duidelijk, soms wat minder zichtbaar. Maar veranderen doet het wel, en doen wijzelf ook. En waar hecht je aan ? Aan dingen die je een fijn gevoel geven, aan mensen die je een fijn gevoel geven, aan dieren die je hebt. Omdat je liefde, aandacht, validatie, erkenning krijgt van mensen en van dieren, en dat geeft een fijn gevoel. Als dat verandert gaan we dat missen. En zijn we nogal eens geneigd als mens, omdat bij een ander neer te leggen. "Jij hebt mij pijn gedaan" " Jij hebt mij boos gemaakt, verdrietig gemaakt" en met dat gevoel lopen we nog lang rond en vragen ons af, en piekeren ons suf waarom iemand dat doet. We hebben meestal niet door dat iemand bestaat in onze gedachten en ons leven, waarop wij al onze "goede" eigenschappen projecteren. Andere mensen zijn eigenlijk een groot projectiescherm van onze eigen normen en waarden, fijne eigenschappen en goede gewoonten. Dat gaat goed totdat iemand iets doet of zegt wat niet overeenkomt met hoe jij zelf bent. Dan gaan we pas zien dat iemand een eigen scala heeft aan eigenschappen, en voelen we de teleurstelling, en ook die teleurstelling, of dat verdriet projecteren we op diezelfde mensen. Maar eigenlijk is de teleurstelling die we voelen iets van onszelf. Onze eigen projectie klopt niet, die moeten we bijstellen, en zijn we min of meer teleurgesteld, boos en verdrietig dat onze eigen verwachting, onze eigen projectie niet uitkomt. Om dat te zien, moet je soms heel diep naar binnen gaan om naar jezelf te kijken.
Wauw!!! Een schrijfster in de dop ! En o zo waar, Manon !
VerwijderenEn dan blijkt dat je niet boos op jezelf bent, niet verdrietig over jezelf bent, niet zo enorm teleurgesteld in jezelf bent. Dan kun je denken, Hé, ik heb dat helemaal verkeerd ingeschat, mijn projectie klopt helemaal niet, dat is niet erg, dat doet geen pijn, en je kunt dan eindelijk iemand zien zoals die persoon écht is. Er is een scheurtje ontstaan in je projectiescherm en daarachter komt iets tevoorschijn van de andere persoon. Dat kan heel vervelend zijn, maar dat hoeft niet. Op die manier kun je iemand dus anders gaan bekijken, zie daadwerkelijk de persoon die in het lichaam schuilt en kun je iemand ook in zijn of haar waarde laten. Die is niet helemaal hetzelfde als jij, en je kan dan zelf kiezen of je die persoon in je leven wil houden of niet. Op het moment dat je dat realiseert en je teleurstelling over jezelf verwerkt hebt, is loslaten een stuk makkelijker. En waarom ? Omdat we altijd onze eigen "fouten" makkelijker vergeven. We houden van onszelf, we willen onszelf niet kwijt, dus we vergeven onszelf, en met vergeven komt loslaten. En kun je net als met de ballon gaan kijken wat er volgt. Je kunt met nieuwsgierigheid gaan kijken wat er nog meer uit de ander tevoorschijn komt. Een nieuwe ontdekking, spannend, wie zal het zijn ? Of als het niet leuk is, afscheid nemen. Ook dat kan, maar dan als eigen keus. En met die keus laat je los, en dat doe je dan met liefde. En is het "hamsterwheel" gestopt. Ik hoop dat de ballon die ik opgelaten heb een prachtig verhaal oplevert, maar vooral hoop ik dat degene die hem vindt, het gelukspoppetje koestert en gelukkig is.
BeantwoordenVerwijderen