Ballon nummer 66, zomaar één moment

Zomaar één moment.

Ik voelde mij fijn, gelukkig en tot alles in staat,

Zomaar één moment

Mijn kansen keren tegen en mijn eigenwaarde zakt

Zomaar één moment

Geluk is helaas zo voorbij

Verdriet en zelfkwelling volgen

Bittere gedachten

Lichamelijke klachten

Hersenspinsels in denderende golven

Niemand wil mij hebben

Zegt een stem zomaar één moment

‘t voelt ook echt zo

Dit moment duurt eeuwen

Ben een niets, een nul

Niemand wil mij hebben lijkt de stem te schreeuwen

Noodsprong een gebed

Zomaar één moment

Geen antwoord, is toch mijn eigen schuld

Ik geloof niet

Zelfs niet dat ene moment

Ik kan bergen verzetten en beloof eeuwige trouw

Uit eigenbelang en helemaal zonder berouw

Wat ik allemaal niet wil doen, om te passen in dat grote boek

Het levens boek geschreven door de alwetende

Een burgerkloon zal ik zijn

Strak aan de lijn

Mij zomaar één moment vergissen

Dat éne moment kan noodlottig zijn

Één moment besef ik mij

De moeilijkheid van ademen

In deze maatschappij

Dit gedicht heb ik ooit geschreven in 2002. Gek hé dat ik elf jaar later weer soms even het zelfde voel.

Ik heb overigens een fijne arts en krijg straks een heel kundige arts in het VU. Iedereen doet alles wat in het vermogen ligt. Ik ben in heel goede handen. Nu wil ik mij ook nog graag heel goed voelen. 

Morgen verzet ik mijn gedachten en vier ik feest.

De ballon reist richting het zuidwesten met een zwakke wind. Hij is opzoek naar een lach op je gezicht en een positief verhaal.