Ballon nummer 345, Een half jaar na het oplaten van ballon nummer 166, onverwacht een bijzonder verhaal

Vandaag kreeg ik onverwacht een mooi verhaal van Marijke gemaild. Zij had mijn ballon van 15 juni gevonden.

Hallo Dennis,

 

Eerder dit jaar heb ik je beloofd nog te schrijven wat mij bezighoud. (ik had de ballon van 15 juni 2013).

 

Het is steeds in mijn gedachten gebleven, maar nu het einde van het jaar nadert, dus even mijn bijdrage.

 

Wat mij altijd bezighoud, is de mens! Hoe zit iemand in elkaar, waarom reageert iemand zoals hij doet, hoe verschillend zijn mensen, hoe interessant en uniek. Waarom lijkt het of de een altijd pech heeft en de ander altijd geluk? Een vriendin van mij zegt altijd dat ik een zondagskind ben. Je kent de uitdrukking vast wel. Ik voel me ook vaak een zondagskind. Situaties lopen goed af bij mij, ik heb vaak wel geluk. Maar, ik denk dat dat ook komt door mijn karakter, ik ben een optimist, een positieveling! (hoewel iemand ooit zei dat ik altijd zo negatief was, tja, ieder zijn idee!). In een situatie waarin iets mis gaat, ben ik gauw geneigd te denken, o.k. dit ging niet goed, of, dit kon ik dus gewoon niet, en dan stap ik verder. Dan zie ik wel weer een mooie roze avondlucht, of ruik ik vers gebakken brood als ik naar mijn werk wandel. Of een kindje op straat lacht stralend naar me, en ik lach terug. Dit jaar, 2013, was mijn jaar. Ik kocht al een agenda waar het op stond, en ik ging in januari naar een seminar van Ben Tiggelaar (een soort van verandergoeroe!). Die middag was het begin van veel kleine veranderstappen. De mooiste les was: als je iets wilt veranderen moet je het wel heel graag willen! Eind januari viel de liefde mij ineens in de schoot, na zeg maar een leven lang (gelukkig) alleen zijn, heb ik een schat van een man ontmoet. Ik word enorm blij van hem, en hij verrijkt mijn leven in vele opzichten. Ik beleef mijn leven als mooi, waardevol, diep, zonnig, blij en gelukkig. Dat gevoel gaat hand in hand met verdriet om andere mensen. Een vriendin die meeging naar het seminar Dit wordt jou jaar, is stervende, opgegeven. Misschien nog een maand of twee, midden vijftig. Ze gelooft in meer dan dit leven, is heel rustig en niet bang voor de dood. Dat ben ik ook niet. Maar toch, voelt het soms als heel gemeen, dat de een dus zoveel geluk heeft, en de ander vette pech. Ik ben een gezegend mens!

 

Ik hoop dat je iets hebt aan deze tekst. Ik wens je veel succes met je project en hoop van je te horen hoe het afloopt!!

 

Fijne dagen en hartelijke groet van Marijke.

Wie weet komen er, zo aan het eind van mijn project, nog wel meer bijzondere verhalen. Ik ben in elk geval erg blij met het verhaal van Marijke en wens haar heel veel plezier en geluk in de liefde en haar vriendin heel veel kracht en liefde de komende periode.