De computer van mijn vriendin Myrte wilde niet meer opstarten. We zagen de bui al hangen. Als leerkracht, kom ik qua salaris nog net niet aan de Balkenende norm en Myrte studeert gewoon nog.
Een nieuwe computer aanschaffen is dan nog eigenlijk niet eens het ergste. Daarnaast is er natuurlijk de stress dat al haar studiewerk wellicht verloren zou zijn gegaan. Wat te doen?
Ik houd zoveel van al die verschillende mensen om mij heen. Mensen met verschillende interesses, verschillende hobby's, uit verschillende vakgebieden, met verschillende achtergronden en uit verschillende culturen. Het mooie daarvan is dat je expertise kunt delen, kennis en ervaringen kunt uitwisselen en elkaar dus zeer goed kunt helpen. Dat is nu het mooiste van allemaal anders zijn.
Computers en ik zullen nooit vrienden worden. Mijn expertise ligt in elk geval niet op dat vlak. Gelukkig was mijn goede vriend Mickael zo vriendelijk om vandaag naar de computer van Myrte te komen kijken. Hij kwam samen met zijn twee kinderen.
Tussen het losschroeven van de harddisk en de videokaart door, werd er liefdevol drinken uitgedeeld en ook nog een luier verschoond. Her en der werd er even corrigerend opgetreden en vervolgens heeft hij struikelend over het speelgoed kabeltjes aangesloten en de boel uitgeprobeerd. Dan heeft hij ook nog een lunch bereid voor de twee schatjes waarvan er één inmiddels een enorme bokkenpruik had opgezet en duidelijk al aan het puberen was geslagen.
Kortom, petje af....!!
Mickael zal onder deze ballon ook nog zijn eigen verhaal vertellen.
Met een zwakke wind uit west noordwest reist deze ballon een nieuw verhaal tegemoet.
“De tijd gaat snel, besteed haar wel”
BeantwoordenVerwijderenWaarom is het toch dat we zoveel tijd besteden aan iets wat we moeten doen, in plaats aan wat we echt zouden willen doen.
We hebben (hopelijk) werk wat we leuk vinden, maar is het ook je passie? Ben je er echt trots op? Denk je ’s ochtends als je uit je bed kom: Yes, weer een nieuwe dag en kan je niet wachten om naar je werk te gaan? Vaak is de baan die je hebt niet de droombaan die je zo graag zou wilden hebben.
Maar als het leven zo kort is, waarom nemen we daar dan toch genoegen mee?
Ik denk dat voor mij, zoals voor de meeste mensen, geldt dat je blij ben dat je een baan hebben in deze tijden van “crisis”. Iets anders gaan doen is vaak gewoon geen optie, het ontneemt je de zekerheden en vastigheid die je nu heb.
Het is al vaak gezongen en geschreven, zonder risico, geen succes. Het klinkt zo makkelijk, ga doen wat je echt leuk vindt en wordt gelukkig met wat je doet.
Mij passie is fotografie, maar helaas hebben meer dan twintig duizend bij de KVK geregistreerde fotografen dit vóór mij ook als passie bedacht. Het gaat er bij fotografie niet alleen om of je een mooi plaatje kan maken, maar vooral ook om wie je kent en wie jou iets gunt. Netwerken is dus zeker net zo belangrijk en misschien nog wel moeilijker dan een goede foto maken.
Als de gelegenheid zich aandient om van mijn passie mijn werk te maken, zou ik dat dan doen?
Ik hoop dat ik aandurf.
Mickael Björn
Wijze woorden Mickael....................
BeantwoordenVerwijderen