Ballon nummer 181, Op een onbewoond eiland.

Zij die dagdromen zijn zich bewust van veel dingen die degene die alleen maar 's nachts dromen, ontgaan.
(Edgar Allan Poe)

De ballon is om 12:30 uur aan zijn reis begonnen. Met een zwakke wind en een strak blauwe lucht verdween hij richting het oosten. Ik heb de camera aangesloten om de foto's te importeren. Dit duurt altijd even en dus ben ik in mijn tuin gaan zitten. Myrte is druk maar haar scriptie. De laatste loodjes..... In de buurt is het wonderlijk stil. Volgens mij is iedereen naar het strand.

Het zonnetje op mijn huid en de stilte is heerlijk. Ik hoor alleen het water uit het pompje komen van mijn vijvertje. Het lijkt wel een kabbelend beekje.

Als ik wil opstaan om een verhaal te delen en om te kijken hoe het met de foto's staat is het ineens twee uur later. Ik was even op een onbewoond eiland en het was heerlijk....!

Ballon nummer 180, Rustig op jacht.

Het is een prima en vooral rustige dag. Vanmorgen ben ik even met de buurman naar de groothandel geweest om kattenvoer, kippenvoer, zaagsel en grit te kopen. Dat lukt mij niet op de fiets. De hele schuur staat weer vol en de komende maanden kan ik dus weer vooruit.

Niet echt spannend maar wel nodig heb ik vandaag het kippenhok verschoond, De kippen leggen heel goed en ik geloof dat ik bijna een bord in de tuin kan zetten met eieren te koop. Vaak geef ik wat doosjes weg aan de buren om het gekakel een beetje goed te maken. De kippen maken niet heel veel lawaai maar als ze een ei moeten leggen hoor je ze echt wel. Voor ik aan de kippen begon heb ik wel eerst toestemming / goedkeuring gevraagd aan de buren. Zij vinden het gelukkig ook niet erg. Het brengt wat landelijke geluiden in onze straat in Hoofddorp. De vliegtuigen zijn vervelender.

In de tuin bloeien de wilde orchideeën. Ook de verschillende clematissen komen goed in bloei. Soms ben ik echt verliefd op mijn tuin ;)

Helaas is door het gebrek aan flinke warme dagen en het zonnetje de vijver niet helemaal zoals hij zou moeten zijn. Er zijn te weinig kleine waterbeestjes om de salamanders en stekelbaarsjes te voeden. Watervlooien zorgen er ook voor dat de algen worden opgegeten. Nu is het net een soort soep in mijn vijver. Straks ga ik met Manon even op watervlooienjacht. Ze kent een plek waar je er miljoenen kan vangen. Dus morgen wellicht een stralende vijver en tevreden salamanders.

De ballon reist vandaag rustig en vrolijk richting het oosten. Opzoek naar het zonnetje en natuurlijk naar een mooi verhaal.

Ballon nummer 179, Gevangen in en door de tijd.

Van mijn vriendin Danielle / tevens oud medestudent van de PABO, kreeg ik een prachtig verhaal voor de ballon.

Aus den Traumen der Frühling wird im Herbst Marmelade gemacht.

(Uit de dromen van de lente wordt in de herfst jam gemaakt.)

Peter Bamm 1897-1975 Duits acteur

“Tijd” is een rekbaar en veel gebruikt begrip.

“Ik heb geen tijd”, “het duurt nu al een hele tijd”, het kost me teveel tijd”, “het is nu de juiste tijd”, “het wordt tijd dat…”
Ook in spreekwoorden en gezegden komt het begrip “tijd” veel  voor. Denk aan “de tand des tijds”, “de tijd baart rozen”, “hij zit in tijdnood”, “overal zijn klokken, maar nergens is tijd”, “tijd heelt alle wonden”, “komt tijd, komt raad”.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar “met passen en meten wordt veel tijd versleten” dus ik zal “to-the point” komen.

Iedereen maakt in zijn/haar leven dingen mee die je vormen. Het meest direct leer je van gebeurtenissen die je persoonlijk raken. Als kind leer je vaak onbewust. Hoe ouder je wordt hoe bewuster je leert. Je maakt bewuste keuzes en leert gaandeweg of dit de juiste waren.

Ik heb gemerkt dat ik, naarmate ik ouder word, ook veel leer van dingen om mij heen die mij niet persoonlijk raken. Waar ik op een afstand naar kan kijken.

 In mijn vak als leerkracht op een SBO school bijvoorbeeld,  leer ik ontzettend veel door naar de kinderen te kijken. Wat doen zij? Wat zeggen zij? Waarom doen zij dat? Door naar hen te kijken leer ik over mezelf. Leer ik wat het effect van mijn daden en woorden is op het gedrag van de kinderen. In dure trainingen wordt dat vaak aangeduid als “leren van leerkrachtengedrag”.

Niet alleen de kinderen in mijn klas leren mij dingen zonder dat ze het weten. Ook de mensen om mij heen. Een geliefde die erg ziek is en lang geleden heeft nagedacht over welke (levensrekkende) behandelingen zij wel en ook niet wil hebben.  Een vriendin die al haar energie steekt in haar bijzondere kind en daardoor haar relatie verwaarloosd. Een vriend die altijd maar bezig is en niet voldoende tijd maakt om zelf tot rust te komen. Een familielid dat de wereld over reist, van alles ziet, maar zichzelf niet.

Ik kijk naar deze mensen, luister naar ze denk er van alles en nog wat van én leer er van. Ik leer wat ík niet wil voor mijzelf. Maar put ook kracht en doorzettingsvermogen uit wat ik zie aan die anderen. Zonder een oordeel te vormen over die persoon en zijn/haar daden, haal ik informatie en kennis uit zijn/haar ervaringen en integreer ik dat in mijn leven.

Vaak is dat voor mij een onbewust proces. Soms, zoals nu een heel bewust.

Geen idee wat de reden is dat Dennis van de week in zijn Ballon-blog schreef dat hij niet meer iedere dag een ballon op wil laten. Misschien is heeft het te maken met “tijd” misschien met “ervaringen”.  En zonder daarover een oordeel te vellen denk ik dat het zo jammer is als mensen een mooie droom, een goed en liefdevol initiatief moeten laten varen. 

Ik vind de wereld om mij heen ook vaak hard en meedogenloos.  Ik mis echter de “tijd” om grote projecten op te pakken om hier iets aan te doen. Dennis maakte die tijd wel. Ik keek er naar, iedere dag. Leerde ervan. Soms iets meer, soms iets minder. Maar iedere dag bij het lezen van zijn blog verbaasde ik me over zijn doorzettingsvermogen. Wat een rare snuiter J en wat een kracht om dat iedere dag te doen! Daar heb ik respect voor én leer ik van.

Ik heb vandaag aan Dennis gevraagd een ballon op te laten uit mijn naam, met mijn verhaal. Of hij dat doet is geheel zijn beslissing. Als hij dat doet lezen de volgers van zijn blog mijn verhaal en leren daarvan hopelijk dat wij, met een beetje van onze tijd, hem kunnen helpen zijn droom voort te zetten! En misschien heb ik dan met het beetje van mijn tijd geleerd dat “tijd” pas vruchtbaar is als je ‘m bewust gebruikt. 

Lieve Danielle, Hartelijk dank voor je mooie verhaal. Ik ben groot voorstander van het voorzetten van dromen. Onze katten hebben tijd genoeg. Die rekken zich nog eens uit en denken hoogstens dat het toch wel goed komt met het eten en een schone bak....!!

De ballon reist vandaag met een matige wind richting het noorden. Op zoek naar meer van dit soort bijzondere verhalen.

Ballon nummer 178, Anders voordoen dan hoe je werkelijk bent.

Van een vriendin van mij kreeg ik vandaag het volgende, bijzondere verhaal.

Het echte leven is soms hard. Toch?

“Joop is dood.” Het is maandagochtend en ik loop net het kantoor binnen. Eerst wil ik iets zeggen over het feit dat er (zoals zo vaak) niet eerst goedemorgen wordt gezegd. Maar dan dringt de inhoud door. Joop is dood? “Onze Joop?” vraag ik, alsof ik nog een Joop ken… Ik krijg geen antwoord. Mijn leidinggevende is druk heen en weer aan het rennen. “Wat is er gebeurd?” vraag ik vervolgens, ervan uitgaande dat ik op mijn vorige vraag toch geen antwoord meer krijg. Het antwoord is kort en weinig verklarend: “Hij is overleden, gisteravond.” Ok, dat was niet mijn vraag, maar ik heb wel ietsjes meer informatie. Ik besluit eerst mijn jas uit te doen en mijn tas neer te zetten. Er is verder nog niemand op kantoor. Ze zitten waarschijnlijk allemaal in de kantine. Goh, Joop. Wat zal er gebeurd zijn? Zo oud was hij nog niet. Een jaar of 52 schat ik. Ik kan me herinneren dat we een tijd geleden een taart voor zijn 50^e verjaardag hebben gehaald. Daar was hij niet zo blij mee, hij hield er niet van het middelpunt van de aandacht te zijn. Mijn baas komt weer binnen draven met zijn telefoon aan zijn inmiddels behoorlijk rode hoofd. Ik stel mij strategisch op, waarbij ik hem zijn terugweg versper. Als een dolle stier komt hij aanzetten, op mij af in dit geval. “Uhm, wat is er… Hoe… Joop…?” Ik weet niet welke vraag ik nu eigenlijk moet stellen. “Zijn moeder belde me vanochtend om te zeggen dat hij niet komt werken en dat hij overleden is,“ vertelt mijn chef. Ook deze zin moet ik op mij in laten werken en in de tussentijd is hij alweer langs mij geglipt. Dat hij niet komt werken? Wat een vreemde omschrijving. Zijn moeder? Waarom belt zijn moeder? Joop heeft al een tijd een vriendin en na lang proberen hebben ze enkele jaren geleden een zoontje gekregen. Dat was een langdurig en lastig proces geweest vol tests en ziekenhuisbezoeken. Maar toch gelukt en (wat later dan de gemiddelde ouders) hun eerste kindje gekregen. Uiteindelijk bleek het kind het syndroom van Down te hebben. Maar dat leek Joop niet veel uit te maken. Het was zijn kind en hij hield van hem, zoals dat ook zou moeten. En dat Joop en zijn vriendin geen traditionele relatie hadden, was mij wel duidelijk. Maar dat zijn moeder dan opbelt…

Ik plof neer in mijn bureaustoel. (Daar zijn ze niet voor gemaakt en ik rijd een centimeter of tien achteruit om vervolgens maar rechtop te gaan zitten.) Joop is dood. Ik bedenk me wat de gevolgen van zo’n overlijden zijn. Voor de zaak, voor mijzelf en vooral voor zijn gezinnetje. Het lijkt me al lastig zat om een kind in je uppie op te moeten voeden, maar als het dan ook nog een handicap heeft… Of mag ik dat niet denken? En dat jochie zal op moeten groeien zonder zijn vader. Zo zit ik even een tijdje voor me uit te staren en er schieten lukraak herinneringen aan Joop door mijn hoofd. Dat we tijdens het vorige bedrijfsuitje in dezelfde roeiboot zaten en niet mochten bewegen omdat Joop niet kon zwemmen. Of dat als ik de kantine belde hij eigenlijk steevast de telefoon opnam. En dat hij toch wel een erg scheef en verrot gebit had.

Dit klinkt misschien wat kil allemaal, maar ik kende Joop niet zo erg goed. Op een afdeling van 40 man, weet je niet alles van iedereen. En Joop was ook niet iemand die breeduit dingen deelde uit zijn leven. Wat ook wel weer begrijpelijk was, want zo’n makkelijk leven was het nou ook weer niet. En dat was hem aan te zien ook. Zijn gezicht was helemaal doorleefd, rimpelig en … oud. Hij was een harde werker en nam zijn werk serieus. Alleen op vrijdagmiddag tijdens het biertje kwam hij een klein beetje los. Maar ook dan ging hij meestal op tijd weg omdat hij een of andere verplichting had. Zijn beurt om te koken, een ouderavond, het zoveelste ziekenhuisbezoek omdat zijn zoontje lichamelijk ook wat mankementjes had, eetafspraak met zijn moeder, dat soort dingen. Verder leek hij het niet zo op te hebben met al dat sociale gedoe. Werk is werk.

Weer stormt mijn baas binnen en dit keer besluit ik hem te volgen. Ik heb nog vragen en wil nu wel weten hoe het zit. Wederom is hij aan de telefoon en ik hoor hem een gesprek voeren met P&O over papadagen. (Aangezien hij zelf geen kinderen heeft, ga ik ervan uit dat dit om Joop gaat.) Al bellend loopt hij weer zijn eigen kantoor in en ik er achteraan. Op gepaste afstand wacht ik tot hij ophangt. “Zal ik een kaart kopen?” vraag ik maar om in ieder geval duidelijk te maken welk onderwerp ik aan wil snijden en om mijzelf wat tijd te geven te bedenken wat ik nog wil vragen en vooral hoe. “Wacht daar nog maar even mee,“ is het antwoord. “Wat verschrikkelijk voor zijn vriendin en zijn zoontje, hè,” ga ik door. Ik begrijp er nu helemaal niets meer van. Zijn moeder belt om te zeggen dat ie niet komt werken, mijn leidinggevende is in verhitte toestand een marathon door het kantoor aan het lopen, ik hoef nog geen kaart te halen en ik dan heb ik nog niet eens over de reacties die ik (vooral niet) krijg. Na een korte stilte begint mijn chef in iets meer rust het een en ander uit de doeken te doen. “Joop heeft geen vriendin.” Uhm, ok. Wat is er gebeurd dan? Hebben ze samen een ongeluk gehad? Is het uit met zijn vriendin? Mijn vragende en verbijsterde gezicht is voor mijn baas genoeg motivatie om verder te gaan. “Zijn moeder belde me vanmorgen en ik schrok natuurlijk toen ze zei dat Joop overleden was. Ik zei ook dat ik het erg vond voor haar, maar ook voor zijn vriendin. Zijn moeder zei dat hij geen vriendin had en dat hij bij haar woonde. Ik ben er toen maar niet verder op in gegaan en waarschijnlijk dacht zij dat ik me vergiste of zo. Nu zijn we aan het uitzoeken hoe het zit, maar hij blijkt inderdaad nog altijd bij zijn moeder te hebben gewoond. Er is geen spoor van een vriendin of een zoontje.” Het enige dat ik nog kan uitbrengen is “Wat?”. “Maar houd dit nog maar even tussen ons,“ vervolgt mijn chef.  “Maar wéét zijn moeder dan niet van zijn vriendin en zoontje?” vraag ik verder. “Nee, ze bestaan niet. Hij heeft het verzonnen.” En nog voordat hij de zin goed en wel af kan maken gaat zijn telefoon alweer. Ik loop terug naar mijn stoel. Ok, dit verklaart het een en ander, maar dit had ik nooit aan zien komen.

De rest van de dag heb ik in een waas gewerkt. Aan het einde van de dag wist iedereen dat Joop zijn leven had verzonnen, al had ik er geen woord over gezegd. Er is inderdaad nooit een kind of vriendin gevonden en alles wijst erop dat deze ook nooit bestaan hebben. Ik weet niet of iemand ooit zijn moeder heeft verteld wat hij ons allemaal heeft voorgehouden. Mijn collega’s waren net als ik natuurlijk verbijsterd. Hij reed toch rond met een kinderzitje achterin de auto? Hij heeft onlangs nog bij Intertoys een fietsje voor zijn zoontje gekocht. En ontving hij dan wel kinderbijslag? En die ouderavonden dan? En die keren dat zijn zoontje weer naar het ziekenhuis moest? En de hele heisa om zwanger te worden? Waarom hebben we geld opgehaald voor een knuffelbeer?

Ok, niemand heeft ooit zijn vriendin of zoontje gezien. Niemand was ooit bij hem thuis geweest. Maar ja, Joop was gesteld op zijn privacy en hij was iemand die niet graag het middelpunt van de aandacht was.

Dit is nu zo’n 10 jaar geleden. Maar het houdt me nog regelmatig bezig. Misschien lees je dit en denk je ‘Wat een zielige man. Dat hij denkt een gezin te moeten hebben om erbij te horen. En dat je dan een gehandicapt kind verzint. Zielig hoor, als je zo’n zieke geest hebt.’ Ik denk graag dat hij het goed voor elkaar had. Waarschijnlijk was hij niet gelukkig met het leven dat hij had en heeft hij er alles (en dan ook echt alles) aan gedaan om een ander leven te krijgen. Misschien kon hij zijn wens om een gezin te hebben geen waarheid maken. Dus hij heeft de waarheid aangepast om zijn wens te vervullen. Precies zal ik het nooit weten. Maar ik wil graag geloven dat hij 40 uur per week het leven had dat hij wilde hebben. Dat hij geloofde dat hij was wie hij wilde zijn. Voor mij was dat de echte Joop. En wie kan mij zeggen wat dan realiteit is?

Bedankt voor je verhaal lieve Els. Je hebt het ook werkelijk prachtig geschreven. Wist niet dat er zo'n goede schrijver in jou zat. Misschien moet je daar maar eens wat meer mee gaan doen...!!

Persoonlijk vind ik het verschrikkelijk als je niet mag, kunt of durft te zijn wie je werkelijk bent. Zeker op je werk. Werken doen we als het goed is het grootste gedeelte van ons leven. Pas als je je ergens veilig voelt kun je je ontwikkelen en worden / zijn wie je werkelijk bent. Dag in dag uit een rol spelen kan mijns inziens nooit de bedoeling van het leven zijn. 

De ballon reist vandaag richting het zuidoosten.  

Ballon nummer 177, Verhalen van volgers.

Een goede vriendin van mij bedacht het volgende: Er zijn heel wat mensen die de ballon volgen. Een aantal van die mensen ken ik persoonlijk en komen ook bij mij uit de buurt. Deze mensen kunnen makkelijk een ballon komen oplaten en hun verhaal met de ballon delen. Er zijn ook volgers die verder weg wonen. Zelfs in Rusland, Amerika, Frankrijk, Oostenrijk, Duitsland, Engeland, Canada etc. zijn er volgers. Deze mensen kunnen natuurlijk niet zo makkelijk hier een ballon komen oplaten.

Misschien moet ik dat idee gewoon laten varen. Volgers die het leuk vinden om een verhaal te delen maar niet in de gelegenheid zijn om hier een ballon op te laten kunnen mij het verhaal gewoon mailen. dennis@tovenaarsleerling.com Het lijkt mij zelfs geweldig om verhalen te ontvangen van volgers uit deze verschillende verre landen maar natuurlijk ook verhalen uit Nederland.


De ballon reist vandaag naar het noordoosten met zwakke wind. De ballon is op zoek naar verhalen / ervaringen die kunnen zorgen voor: herkenning, erkenning, inzicht, een lach op je gezicht, verbondenheid openheid en wellicht bijzondere vriendschappen.

Ballon nummer 166 is gevonden.

Wauw...!! Dan ontvang ik zomaar dit bericht vandaag. Hier ben ik enorm blij mee. Ik verheug mij op het verhaal van Marijke en zal het gelijk vermelden als ze de tijd heeft gevonden om haar verhaal met de ballon te delen. 

Hallo Dennis,

 

Afgelopen zondag 23 juni heb ik een ballon met kaartje van jou gevonden. Het was vlakbij Ossenzijl, daar vond ik hem op een karrepad in de modder!

Hij is opgelaten op 15 juni 2013. Dank je wel voor de mooie wens en het gelukspoppetje. Wat een leuk plan van je om dat boek en blog te maken!!

 

Ik ga je binnenkort nog een mooi verhaal mailen over wat mij bezighoudt en gelukkig maakt, dat hou je van me tegoed. Ik schrijf graag dus dat is geen probleem, alleen heb ik nu even niet zo veel tijd!

 

Je hoort dus weer van mij! Oh, ik ben een vrouw van 51 jaar oud en was een gezellig weekend uit in het Van der Valk hotel in Emmeloord met mijn moeder van 78 en zus van 47.

 

Hartelijke groet van Marijke van Yperen uit Delft.

 

 

"Rijkdom ligt niet in het hebben maar in het genieten" - Benjamin Franklin

De prachtige boeketten heb ik van HIT gekregen. 

Van een vriendin kreeg ik ademhalingsoefeningen als huiswerk op. Daar ga ik straks mee aan de slag want mijn buik is vandaag helaas een drama. Morgen weer een nieuwe dag......!! 

Ballon nummer 176, Richting het noorden.

Ballon nummer 176 reist vandaag met een zwakke windkracht van 2 op de schaal van Beaufort richting het noorden.

Er was een anoniem berichtje van iemand uit Hoofddorp die graag een ballon zou willen vinden. Het moet gek gaan wil de ballon landen in Hoofddorp. Een ballon oplaten of een verhaal delen mag natuurlijk altijd. Stuur mij gerust een e-mail.

Ballon nummer 175, Richting het noordoosten met windkracht 3.

Ballon nummer 174, Nog net geen rode loper.

In eerste instantie wil ik de volgers van de ballon bedanken voor de bijzondere berichten die ik kreeg. Er zaten ook berichten bij die ik de komende periode gewoon kan gebruiken als prachtig verhaal. Verhalen die wakker schudden, verhalen die wellicht een gevoel van erkenning en herkenning kunnen geven. Verhalen die een lach op je gezicht kunnen toveren zoals ze dat ook bij mij hebben gedaan.

Ik blijf elke dag een ballon oplaten en hopen op vinders die een verhaal willen delen. Maar mensen mogen ook altijd hier een ballon komen oplaten en hun verhaal delen. Heel graag zelfs. Heb je een suggestie mail mij dat gerust.

Vanaf nu zal ik toch zorgvuldiger zijn in mijn berichten en probeer daarbij mijn spontaniteit niet te verliezen.Het kan natuurlijk ook zo zijn dat er geen verhaal is maar ook dan vertrekt er gewoon een ballon.


Ik kom net uit Grootenbroek. Voor de zekerheid had ik mijn paspoort meegenomen en gezocht naar een woordenboek Nederlands - Grootenbroeks. Dit tevergeefs maar het viel mee. Sterker nog het was een top ervaring.

Bij aankomst werd ik uiterst vriendelijk opgevangen door Jorrit (vriend en lid van mijn vereniging). Achterop de fiets werd ik richting zijn huis gereden. Daar stond een totaal lactose vrije cake op mij te wachten. Deze was door Jorrit zelf gebakken en overheerlijk ;). Zijn moeder, het plaatselijke kruidenvrouwtje, had speciaal voor mijn bezoek een paar weken in de supermarkt doorgebracht en alles in huis gehaald waar geen lactose in zat. Van kaas tot slagroom, brood en melk, aan alles was gedacht. Ik werd er helemaal stil van en dat is best uniek te noemen. Na een bezoek aan het Zuiderzeemuseum (waar we een heerlijke gerookte haring hebben gegeten), een bezoek aan een echte Ierse pub (alwaar we een drankje en een hapje hebben genuttigd), Kwamen we thuis voor de avondmaaltijd. Een drie gangen menu waar je U tegen kunt zeggen. En wederom alles lactose vrij en overheerlijk.

De man des huizes was inmiddels ook gearriveerd. Hij had net 100 kilometer gefietst voor een goed doel. Ik wil nog wel eens naar de AH fietsen of naar het ziekenhuis en ben dan blij dat ik de fiets weer in de schuur kan zetten. Diep respect voor de 100 kilometer terwijl hij ook nog eens last had van een flinke verkoudheid.

Na het diner kon ik dan beginnen aan het coachen. Jorrit is een snelle leerling en een deel van een prachtige touwroutine van Tabary had hij in zeer korte tijd zich eigen gemaakt. Het is zeer fijn om iemand te mogen coachen die zo enthousiast, leergierig en kundig is. Hans Klok kan vast inpakken want Jorrit komt er aan ;)


De ballon reist vandaag richting het noordoosten met een matige windkracht van 4 op de schaal van Beaufort.        

Ballon nummer 173

Ballon nummer 172, Een andere wending.

Ballon nummer 172 vertrekt met een lichte regen en een flinke windkracht richting het noordoosten. Het is een druilerige dag. Zo voelt het ook een beetje. Niet alles wat ik schrijf kan ik zomaar plaatsen. Niet alles wat ik schrijf wordt door iedereen gewaardeerd. Wat ik schrijf is openbaar. De verhalen van de vinders worden ook openbaar. Dat is en was juist de bedoeling van mijn blog. Open en eerlijk delen wat er speelt, wat je bezig houdt en waar je je druk om maakt. Omdat ik dit van de vinders vraag ben ik zelf ook zo open en eerlijk mogelijk. Je kunt niets van een ander verlangen als je zelf iets heel anders uitstraalt.

Helaas werkt het zo niet. Ik heb door de ervaring van vandaag besloten om niet meer elke dag een ballon op te laten maar alleen nog maar de ballon op te laten met een positief verhaal. Of dit nu van mij zelf of van een ander is. De verhalen van vinders zal ik natuurlijk altijd blijven delen.

In de praktijk betekent dit dat de kaartjes moeten worden aangepast. Ik moet mijn insteek veranderen en het gevoel bij de ballon. Een andere wending zonder daar zelf invloed op uit te kunnen oefenen.

 
Gelukkig was het talent van de bandjes weer enorm. Deze jongen heeft een uitstraling waar je U tegen zegt. Hij speelt de sterren van de hemel of het nu op basgitaar of gewone gitaar is. Ik durf te zeggen dat hier de nieuwe Carlos Santana staat. Alle foto's zijn te zien op www.hit-haarlem.nl

Lieve groetjes van Dennis

Ballon nummer 171, Vandaag voorbij de 20.000 paginaweergaven en ook bij klassiek waanzinnig talent.

Het is bijna windstil. Ballon nummer 171 heeft eerst zeker vijf minuten lang recht boven het huis gehangen voor de wind hem mee nam richting het zuidwesten.

Ballon nummer 171 alweer. Ik zit al bijna op de helft van mijn project. 20.000 paginaweergaven is gemiddeld toch zo'n 117 bezoekers per dag. Het project verloopt dan wel anders dan dat ik had verwacht. Op sommige dagen vind ik het moeilijk om weer een verhaal te bedenken. Al is het nu absoluut nog veel te vroeg voor een boek, al worden er weinig ballonnen gevonden of weinig verhalen gedeeld, ik houd goede moed. Van de mensen die de ballon volgen krijg ik regelmatig leuke feedback en dat vind ik erg leuk.

 
HIT klassiek was gisteren een groot succes. In een prachtig kerkje in Haarlem hebben leerlingen van verschillende scholen de sterren van de hemel gespeeld. Voor fotograferen was het wat lastiger omdat de houten vloer enorm kraakt en als er zo mooi gespeeld wordt durf je je bijna niet te bewegen. Vanavond zijn de bandjes aan de beurt in het Patronaat. Ik ben weer erg benieuwd en verheug mij er enorm op. Kaj gaat vanavond gezellig met mij mee.

Ballon nummer 170, Waanzinnig talent.

Mij zul je nooit horen klagen over warmte. Heerlijk vind ik het. Ik kan juist niet zo goed tegen de kou. Aan de achterkant van het huis zijn er kleine schapenwolkjes te zien maar voor begint het er dreigend uit te zien. Maar als het straks gaat regenen dan ruikt het overal weer heerlijk fris en ook voor de planten is dat fijn.

HIT was gisteren werkelijk fantastisch. Ik heb zelden zoveel jong talent op één podium gezien. Er was een meisje van dertien dat begon zo waanzinnig mooi te zingen dat ik bijna vergat te fotograferen. Een meisje en een jongen waar ik absoluut zo een cd van zou kopen als ze die zouden uitbrengen en twee jongens die de hele zaal op z'n kop kregen binnen twee minuten. Wauw Wauw Wauw wat is er toch veel talent in Nederland. Vanavond klassiek en ik ben zeer benieuwd.      


De ballon reist vandaag richting het zuidwesten. De zwaluwen vliegen laag met hem mee. Zwaluwen laag, water in je kraag. Ik denk dat dit wel klopt.

Ballon nummer 169, HIT op volle toeren.

Gister was de eerste avond van het jaarlijkse HIT. Haarlem Interscholair Toernooi. Deze avond stond in het teken van kleinkunst en dans. Ik heb prachtige acts voorbij zien komen van jonge talenten. Daar kan ik toch zo vrolijk van worden. Vanavond zijn de solisten aan de beurt. Ik magt de acts fotograferen en deel natuurlijk gelijk kaartjes uit van mijn vereniging.

Met een drukkende warmte (de kippen leggen bijna het loodje...!!) vertrekt de ballon vandaag met een zwakke wind richting het noorden.

De knoflook behandeling van mijn rozen heeft overigens prima geholpen. Er is geen luis meer te bekennen.

Ballon nummer 168, Een verhaal uit België.

Gisteren avond kreeg ik ineens een e-mail uit België. Ludo had één van mijn ballonnen gevonden. Myrte en ik hadden net vijf minuten daarvoor tegen elkaar gezegd dat het zo jammer was dat er zo weinig ballonnen werden gevonden of dat er zo weinig verhalen werden gedeeld. Toevallig krijg ik juist op dat moment een e-mail maar nog toevalliger is het verhaal zelf. Het lijkt wel alsof het gewoon zo moet zijn dat de ballon door deze meneer is gevonden.


Hoi Dennis,

vorige week heb ik zeer toevallig je ballon gevonden.
Bij het schoonmaken van de dakgoot van mijn bejaarde buurvrouw vond ik het kaartje en een restant van de ballon.Dit was op vrijdag 14 juni 2013 rond de middag,in Poppel-Ravels in België. 

Na een drukke zaterdag zal ik even tijd maken voor een berichtje.Even iets over mezelf: Mijn naam is 

Ludo,ben 53 jaar en postbode,gehuwd en vader van een dochter en een zoon.Mijn dochter is het huis uit en geeft les in het middelbaar onderwijs aan kinderen met autisme.Mijn zoon gaat nog naar school hij heeft een lichte vorm van autisme en is ons zorgen kind vooral naar de toekomst toe.

Echt werken zal hij nooit kunnen onze maatschappij legt voor ieder de lat steeds hoger waardoor mensen met een beperking als eerste uit de boot vallen,het moet steeds sneller,rendabeler en efficiënter en vooral de crisis die we bijna allemaal voelen en veroorzaakt is door de hebzucht van enkelen.Dit maak me ongelukkig en verdrietig.

Wil je nog iets weten stuur een berichtje.

Groetjes en succes met je onderzoek

Ik heb Ludo alleen nog gevraagd naar welke ballon hij heeft gevonden. Het verhaal spreekt voor zich.  

De ballon reist vandaag met een zwakke wind richting het zuiden. Het weer gaat duidelijk veranderen. Warmte en storm in de lucht.

Ballon nummer 167, Bom vol knoppen en bom vol luis.

Ik ben gezegend met enorm groene vingers. In de achtertuin groeien en bloeien zeer bijzondere planten. Er staan tien zeldzame clematissen in de tuin. De Addisonii Texensis komt in Nederland maar zeer sporadisch voor en hij staat bij mij in de tuin vol met knoppen. Er groeien wilde orchideeën uit de Vogezen langs mijn vijverrand en ik heb varentjes tussen de turfblokken staan die alleen in de Aarekloof bij Meiringen (Zwitserland) te vinden zijn. Sommige van deze planten heb ik "geleend". Meestal noem ik dat botaniseren. Andere planten heb ik gekocht op speciale tuinbeurzen in Bingerden en in Hex in België.

Hoe dan ook, in mijn achtertuin groeit en bloeit van alles zonder problemen en zonder beestjes.
Mijn voortuintje is een heel ander verhaal. Wellicht door de bijna herfstachtige wind van de afgelopen dagen of door het uitblijven van de lente en de zomerse temperatuur zitten mijn rozen onder de luizen.

Honderden knoppen worden totaal leeggegeten en geen enkel biologisch middel schijnt te werken. Onder de rozen staat Lavendel. De Lavendel houdt de luizen op een afstand. Alleen deze Lavendel weet dat nog niet.

Mijn schoonmoeder kwam met een mogelijke oplossing. Knoflook koken en dan het kookwater over de rozen sprayen. Ik hoef denk ik niet uit te leggen hoe het hier in huis ruikt...!! Ik ben het in elk geval niet...!! Nu maar hopen dat het werkt.


De ballon reist met een inmiddels zwakke wind richting het noorden. Ik hoop dat de luizen hem zullen volgen.

Ballon nummer 166, Vier sterren top diner.

De ballon is vandaag al rond 13:00 uur vertrokken. Dit was nog een spannend vertrek ook. Hij werd eerst achter de schutting tegen de grond geblazen. Daarna ging hij rakelings langs vier bomen, weer terug naar de grond bij een tuin vier huizen verderop en daarna pas echt de lucht in. Van een verhaal was het nog niet gekomen.

We waren namelijk uitgenodigd bij lieve vrienden in Wassenaar. Igna en Charlotte. Helaas zien we elkaar niet zo heel vaak maar als we elkaar zien is het altijd enorm gezellig. Samen met mijn schoonouders waren we uitgenodigd voor het diner. Een diner waarbij helemaal speciaal rekening is gehouden met mijn dieet. Het was waanzinnig lekker. zalm met kaviaar als amuse, een garnalencocktail geserveerd in een avocado op een bedje van jonge bladsla als voorgerecht, Kabeljauw gewikkeld in Serranoham, pasta en gegrilde courgette als hoofdgerecht en een verse fruitsalade als toetje (voor de rest van het gezelschap met een bolletje slagroomijs).

Dames, bedankt voor de fijne avond.

De ballon reist vandaag richting het noorden.
     

Ballon nummer 165, Nieuwe energie en gewoon er voor gaan.

Terwijl een groot deel van de Nederlandse jeugd de vlag uit heeft vanwege de examens, gaat op veel opleidingen de stress voor de laatste toetsen nog even door. Zelf zit ik in het derde jaar van een opleiding biochemie, en de komende twee weken zijn bepalend voor het verloop van mijn afstudeerjaar. Ik heb een mooie stageplek aangeboden gekregen op het AMC, met de mogelijkheid om deel uit te maken van een een fanatisch mooi onderzoek naar een neurologische aandoening. Maar, om daar heen te mogen moet ik wel volgende week een statistiek tentamen halen.. Aangezien ik normaal gesproken digitaal klokkijken al een hele uitdaging vindt is dit dan ook wel iets waar ik met enige gezonde tegenzin naar uitkijk.. Gelukkig is er vanavond een super leuke clubavond van de Dutch Magical Society, om de aandacht even af te leiden en gezellig met vrienden een avondje met magie bezig te zijn. En daarna met nieuwe energie verder :)

Groeten van Rene Kok.



De wind is zwak tot matig met een kracht van 3 op de schaal van Beaufort. De ballon reist richting het Noorden.

Ballon nummer 164, Blij en gelukkig voor mijn beste vriend.

Mijn beste vriend Kaj is geslaagd. Wat een super fijn bericht. Geen herkansingen, klaar met de stress en helemaal zelf gedaan zonder examens uit Rotterdam te kopen.....!! ;) Je hebt er hard genoeg voor gewerkt en dat naast je inzet voor onze vereniging als penningmeester en vice voorzitter. Lieve Kaj, ik ben enorm trots op je. Nu nog hopen dat je wordt toegelaten op de opleiding die je zo graag wil volgen in Utrecht. Ze zijn gek als ze je niet aannemen.

Van netwerken is gisteren niet zoveel gekomen. Samen met een paar vrienden heb ik de toespraak van meneer Balkenende gevolgd om vervolgens op het terras te genieten van een stuk of veertien haringen. We hebben heerlijk zitten kletsen en het was een super leuke avond.

De ballon reist vandaag met een flinke windkracht van 6 a 7 op de schaal van Beaufort richting het oosten. Trots op Kaj en in de hoop dat veel meer mensen dit goede nieuws hebben gekregen.

Ballon nummer 163, Netwerk haringparty.

Vorig jaar kreeg ik ineens een uitnodiging thuisgestuurd voor een netwerk haringparty. Een chique netwerkfeest voor directeuren bij Claus partycentrum in Hoofddorp. Ik dacht even dat deze uitnodiging verkeerd was bezorgd maar heb mij voor de grap toch via internet aangemeld en zou wel zien wat er zou gebeuren.

Een paar weken later was het zo ver. In mijn nette pak vertrok ik met een hele stapel visitekaartjes richting Claus partycentrum. Daar lag keurig een batch voor mij klaar met daarop mijn bedrijfsnaam, mijn eigen naam en mijn functie. Directeur / eigenaar stond er op het kaartje. Dat is nog waar ook. Ik ben natuurlijk directeur van mijn eigen bedrijfje: "De Tovenaarsleerling".

Van netwerken is toen niet zoveel gekomen. De ene verse haring na de andere werd geserveerd, een lekker drankje erbij, Brigitte Kaandorp op het podium en geweldige bands in de verschillende zalen. Ik kwam twee vrienden tegen en samen hebben we heerlijk op een terras in de zon gezeten.

Een paar weken geleden kreeg ik weer een uitnodiging. Ik heb mij weer aangemeld en vanavond gaat het gebeuren. Mijn vrienden zijn er dit jaar gezellig ook weer bij. Er wordt gezegd dat ze speciaal voor dit feest, als eerste in Nederland, de echte Hollandse nieuwe hebben kunnen regelen. We zijn heel benieuwd. Dit jaar zal Meneer Balkenende ons voorzien van een openingswoordje.

En netwerken zal ik....... Dit keer voor mijn nieuwe vereniging. De kaartjes liggen al klaar. Ik zoek sponsors voor Dutch Magical Society. We kunnen met onze leden hele leuke dingen doen tijdens bijvoorbeeld een zakendiner, een jubileum of bedrijfsfeest.

Een zonnetje voor straks op het terras zou natuurlijk lekker zijn maar helaas. Dat zit er geloof ik vandaag niet in. De ballon reist met een matige wind richting het noorden. Op zoek naar een vinder en een mooi verhaal voor mijn ballonnen netwerk.


 

Ballon nummer 160, enthousiast in training......

Vandaag laat mijn pupil en vriend Jorrit de ballon op. We hebben samen een erg leuk en leerzaam weekend achter de rug. Hieronder volgt zijn verhaal.

Mijn naam is Jorrit Schooneman,

Een paar jaar geleden leerde ik Dennis kennen op een beurs in Grootebroek. Dennis was daar aan het goochelen. Zelf was ik net begonnen met het leren van een paar goocheltrucjes. Toen ik een jaar daarna mee ging met het NMU jeugdweekend, kwam ik Dennis daar weer tegen als organisator van dit goochelweekend. Inmiddels ben ik ook lid geworden van zijn vereniging.

Ik goochel nu al ongeveer 6 jaar. Toen mijn oude buren gingen verhuizen hadden we een buurt Barbecue georganiseerd. Ik was toen al bezig met de bekers en balletjes die ik voor de buren wou laten zien, maar het vervelende toen was dat het niet lukte! Mijn buurman deed het voor en het balletje ging gewoon door het bekertje. Ik snapte er niets van en vroeg aan mijn buurman of hij nog meer wou laten zien. Hij ging naar zijn huis en pakte een kleurboek. Alle pagina’s waren wit en met een tik met de goochelstok zaten er lijntjes in. Ik stond met open mond te kijken! Het leuke is dat ik het nu zelf kan!

Ik ben nu bezig met een act voor het junioren concours in Meppel. Dennis is me nu aan het coachen voor volgend jaar.

Ik ben vanaf vrijdag naar Dennis gegaan, hij had namelijk zelf een voorstelling voor een feest in het Magic art center te bennebroek en dat wilde ik graag eens zien. Zelf mocht ik ook wat close-up trucjes doen voordat Dennis op moest.

We hebben gisteren heel wat trucs gemaakt en geleerd. Om even te ontspannen zijn we naar Haarlem geweest. We verse frietjes gegeten bij In den Swarten Hondt en we zijn naar het Tylers museum geweest. Die man heeft alles maar dan ook alles verzameld wat je maar kunt bedenken. Munten, stenen, schilderijen en zelfs de oudste goocheltrucs konden we zien! Een vriend van Dennis is te zien in de instructie filmpjes bij de trucs.  

Nu mag ik een ballon oplaten en dat vind ik erg leuk. Ik ga ook nog leren hoe ik ballonnen moet vouwen en dan ga ik alweer naar huis. Gelukkig is volgende week vrijdag alweer de clubavond en dan gaan we weer lekker goochelen!

Groetjes van Jorrit ( Goochelaar Jorido )

De ballon reist vandaag met een zwakke windkracht 3 richting het zuiden.

Ballon nummer 159, Blij met wat brokjes en een aai over de bol en Dreamnight at the zoo.

Het was vandaag een drukke maar zeer geslaagde dag. Hier zou ik pagina's vol over kunnen schrijven maar ik duik nu toch echt mijn bed in.

Vrienden van mij zijn een dagje naar Nieuwkoop. Ze vroegen mij Niles de kat binnen te laten en eten te geven voor ik ging slapen. Ik mocht de "aanloopkat" ook best wel wat geven als hij toevallig voor de deur zou staan. Nou, deze kat stond voor de deur. Binnen twee tellen was hij echter binnen en zat hij met zijn hoofd in de eetbakjes van Niles. Na een simpele doch voedzame maaltijd heb ik hem weer buiten gezet.

De terugreis naar huis bleef deze kat mij bijna dwangmatig volgen. Als een paard in galop denderde hij achter mij aan om vervolgens tussen mijn benen door een voorsprong te nemen. Daar beef hij dan staan om te kijken of ik hem wel volgde. Ik wilde de kat geen aandacht geven en ging er vanuit dat hij wel ergens in zijn buurtje zou blijven hangen. Maar nee, tot slechts één huizenblok bij mijn voordeur verwijderd is hij met mij meegelopen. Wat wat brokjes en een aai al niet kunnen doen.


Op de valreep kwam er ook nog een mooi verhaal binnen van Monica. Dit verhaal wil ik jullie niet onthouden.....

Vrijdagavond is het weer Dreamnight at the Zoo. Dit is een avondopenstelling van dierentuinen voor gezinnen met chronisch zieke of gehandicapte kinderen. Even een avondje zonder zorgen en alleen maar genieten. Dit is ooit in Nederland begonnen en wordt nu wereldwijd in veel dierentuinen gedaan elk jaar de eerste vrijdag in juni (op het zuidelijk halfrond bij voorkeur op de 1e vrijdag van december).

Peter doet al jaren mee hieraan als zijn typetje Wil Zonnebril. Eerst in 
Avifauna en nu al voor het 4e jaar op rij bij Neeltje Jans. Een vriend van ons regelt allemaal mooie snelle auto’s van Ferrari’s tot Lamborghini’s tot zelfs elektrische sportwagens als Tessla en Fiskers. Wij helpen de kinderen bij het in en uit stappen en Wil Zonnebril loopt overal tussendoor lekker zich zelf te zijn en 'het verkeer te regelen'.

Je ziet op zo’n avond de kinderen en ook ouders glunderen als ze met zo’n mooie auto mee mogen. De berijders zijn ook niet de beroerdste en willen wel even laten zien hoe snel ze kunnen. De politie knijpt gelukkig een oogje dicht nadat ze even de berijders op het hart drukken toch vooral om de veiligheid te denken. Een van de eerste jaren had Wil Zonnebril ervoor gezorgd dat er kinderen in de politieauto kwamen. Nou één rondje dan werd gezegd. Na dat ene rondje hadden ze er zo’n schik in dat ze bleven rijden en tegenwoordig staan ze al klaar om mee te rijden. De kinderen vinden ook dit prachtig als ze met zwaailichten en sirenes wegrijden. 

Een politieauto kwam alleen een fazant tegen. Die vertelt het niet meer na maar hij heeft wel een mooie handtekening achtergelaten (sterretje).
Dit jaar zorgde Wil Zonnebril er zelfs voor dat er 6 kinderen een rondje met de brandweerauto mee mochten. Wat zouden we zonder Wil moeten? ;-)
Het is zo mooi om op zo’n avond de kinderen te zien stralen als ze in zo'n auto een rondje mogen mee rijden. Je ziet ze weer gewoon lekker kind zijn. Dan te bedenken dat het voor onszelf zo’n kleine moeite is om hier bij te helpen en je ziet hoe gelukkig je een ander kunt maken.

groetjes,

Monica 

De wind is vandaag matig met een kracht van drie a vier op de schaal van Beaufort. De ballon reist richting het zuidoosten.  

Ballon nummer 158, rijkdom door een tevreden geest.

Rijkdom komt niet voort uit een overvloed aan wereldse bezittingen maar uit een tevreden geest.
(Mohammed)

Vandaag zijn, in de supermarkt, alle mensen vriendelijk. Even op je beurt wachten is totaal geen probleem. Ook voorbijgangers groeten uitbundig en vervolgen daarna fluitend hun weg. De postbode heeft een opperbest humeur. Luid meezingend met het liedje dat uit zijn oordopjes komt, overhandigd hij mij een pakketje. "Prettige dag verder en alvast een heel fijn weekend" roept hij nog over zijn schouder als hij de hoek omloopt. Dan hoor ik de vuilniswagen. Oeps, mijn container moet nog aan de weg. Ik vlieg door het huis naar achteren en ren wild zwaaiend de tuinpoort uit met de groenbak gevaarlijk slingerend achter mij aan. De man achterop de vuilniswagen (schaars gekleed (al dacht ik even dat hij een shirt aan had maar dit bleken getatoeëerde afbeeldingen van tijgers, draken en andere naakte vrouwen te zijn) en inmiddels flink gekleurd door de zon.) ziet mij rennen en fluit op zijn vingers. De vuilniswagen stopt. De man loopt rustig naar mij toe en neemt de groenbak van mij over. "Rustig aan ouwe, Niet haasten op zo'n mooie dag. We hebben tijd zat....!!" Zei hij; in keurig Amsterdams dialect. "Bedankt meneer!" Zei ik. "Neem volgende keer maar een biertje voor ons mee." Zei hij; terwijl hij mij lachend een vriendelijke doch ferme schouderklop gaf.

  
De kippen rollen genietend van de zon in het zand en de katten liggen te knorren onder de tuinstoelen.
Lekker weer is wat mij betreft pure rijkdom.

De Wind is vandaag matig met een kracht van drie a vier op de schaal van Beaufort. De ballon reist richting het zuiden. Hij is opzoek naar vinders met mooie, vrolijke en bijzondere verhalen. Verhalen die zorgen voor herkenning, erkenning en wellicht een lach op je gezicht.