Ballon nummer 74, emotioneel strijdlustig

Ik vind het bijzonder en mooi om samen met Dennis de ballon op te laten en mijn verhaal te mogen vertellen voor de blog en het boek.

Mijn naam is Martine Rovers ik ben getrouwd met Edwin en heb twee prachtige zonen gekregen. Thymo* en Ferre

Als klein meisje droomde ik over een mooie huwelijks dag. Een prachtige witte jurk en een dag met alles erop en eraan. En die dag die kwam! Mijn jurk werd inderdaad prachtig!  Zelfgemaakt door mijn allerliefste Oma (helaas niet meer bij ons) en mijn geweldige moeder. Ik heb genoten van die dag die na heel veel voorbereiding helaas zo voorbij was. 

Ik werd moeder van twee prachtige zonen de oudste Thymo was een rustig lief en makkelijk mannetje. Ferre, de jongste, was een heel ander verhaal. Hij was druk en chaotisch. Je kwam ogen en oren te kort bij hem.  De mannen gingen op voetbal tot ergernis van papa want die had daar eigenlijk helemaal niets mee. Ons leven kabbelde rustig verder zoals bij menig ander gezin.

Tot 6 januari 2008. Op die dag veranderde ons leven voorgoed. Op deze dag kregen wij te horen dat onze zoon Thymo een ernstige tumor in zijn bekken had. Ons kind was ziek heel erg ziek.

We stapten in de wereld van witte jassen, onderzoeken, medicijnen, en de chemokuren.

Edwin kon gelukkig met zijn werk regelen dat hij de zorg van Thymo op zich kon nemen. Ik ging door met werken zo goed en zo kwaad als het ging. Op dat moment lijkt er wel een oerkracht over je heen te komen en ga je er gewoon helmaal voor!!

Het waren zware dagen die toch ook gepaard gingen met leuke dingen. 

We zijn naar Ajax geweest en hebben een; “Doe een wens dag” mee mogen maken. We kregen een;  “opkikker dag” en nog veel meer.

Op 7 oktober kregen we het slechte nieuws dat de artsen niets meer voor onze lieve zoon konden doen.

We kregen in de tijd daarna veel bezoek de koffiemachine draaide overuren. Aan het einde van de dag had ik een droge keel van al het praten. Buren en vrienden kookten beurtelings voor ons. Kortom, iedereen stond voor ons klaar en probeerde het gezellige te maken.

Wij hielden in die tijd ook een blog bij om iedereen op de hoogten te houden van hoe het met Thymo en ons ging. Het was een manier om van je af te schrijven. Men wist zelfs na een tijdje ook te vertellen of ik het stukje had geschreven of mijn man Edwin. De belangstelling voor ons gezin was groot en de dagen vlogen voorbij.

Op 12 december 2008 is in de vroege ochtend onze Thymo overleden. Verlost van zijn pijnen en gevechten.

De dagen na zijn begrafenis waren heftig en ongelofelijk zwaar. Zeker zo vlak voor Kerstmis en oud en nieuw.

Waar waren al die mensen gebleven die de deur plat liepen tijdens zijn ziekte?

Waar waren al die mensen die de leuke dingen regelden?

Waar waren al die mensen die lekker kookten?

Het was één groot zwart gat en wat moesten wij nu?

Mensen lopen met een boog om je heen en weten niets te zeggen. Je hoeft feitelijk ook helemaal niets te zeggen een arm is genoeg!

Ik vond het moeilijk om te ervaren dat mensen ons het maar zelf lieten uitzoeken. Terwijl ik geen idee had hoe ik verder moest.

Met z’n drieën hebben we onze schouders er onder gezet. Het is vaak zwaar met de nodige tegenslagen en hobbels. De ene periode is moeilijker dan de andere. Jammer genoeg heb ik de verharding van de maatschappij ook ervaren. Mensen zijn veel met zich zelf bezig en beseffen weinig van wat er rondom zichzelf afspeelt.

  

Wij zijn nu vier jaar verder en ik heb het besluit genomen om met mijn ervaringen wat te gaan doen. Ik wil er zijn voor mensen die het zelfde hebben meegemaakt. Ik hoop in het VU iets op te kunnen zetten voor ouders met een ziek kind. Ik besef dat ik nog een lange weg te gaan heb maar ik weet dat ik het kan! Daarbij weet ik ook dat ik word gesteund door mijn kanjer Thymo*

Martine.

Er staat weinig wind maar dit zal richting de avond veranderen. Dan waait er een matig tot krachtige wind uit het zuiden. De ballon vertrekt vandaag met een bijzonder en emotioneel verhaal richting het hoge noorden.

Lieve Martine, ik hoop en verwacht dat al je mooie plannen zullen uitkomen.