Vandaag is de ballon opgelaten door Kim, een goede vriendin van Myrte. Met een zwakke wind reist de ballon richting het noordoosten. Hieronder het verhaal van Kim.
Op de verjaardag van Myrte, afgelopen zaterdag, vroeg Dennis
of ik ook een keer de ballon op wilde laten. We hebben gelijk een afspraak
gemaakt voor vandaag. Ik heb dus al even
de tijd gehad om te bedenken wat ik in mijn verhaal wilden neerzetten.
De afgelopen tijd houden een aantal dingen mij erg bezig.
Een daarvan is mijn opa en oma. Het zijn twee geweldige mensen maar wel al op
leeftijd. Hun leeftijd begint zich dan nu ook te tonen in lichamelijke
mankementen. Voor mijn opa en oma is dit natuurlijk erg vervelend, des te meer omdat
zij niet direct hulp accepteren in hun dagelijks leven. Gelukkig hebben ze wel
de hulp geaccepteerd van mij en mijn zusje om daar elke week te helpen met
schoonmaken. Wanneer wij daar dan heen gaan maken we er even een gezellig
bezoekje van. We worden dan ook even in de watten gelegd door oma. Van deze
bezoekjes genieten zowel mijn opa en oma maar ook mij zusje en ik genieten
ervan. Je ziet elkaar toch wat vaker dan dat je voorheen deed. Ik ben ook erg blij dat ik mijn opa en oma
kan helpen en dat zij niet afhankelijk zijn van vreemden. Ik zou het dan ook
verschrikkelijk vinden wanneer zij in een verzorgingshuis of bejaardentehuis
zouden moeten gaan omdat wij ze niet meer kunnen helpen. Ik hoop dan ook dat wanneer ik op mezelf woon
en mijn ouders ouder worden ik hen ook kan helpen en ze zo lang als dat ik kan
uit een tehuis kan houden.
Een ander ding wat zo nu en dan mij bezig houdt is de
universiteit. Ik ben niet zomaar op de universiteit beland en zou (ware het niet
dat ik rond mijn 18de verjaardag last kreeg van mijn polsen) er ook
nooit gekomen zijn. Ik heb namelijk een chronische afwijking in mijn beide
polsen waardoor die van tijd tot tijd pijn doen. Dit kan soms een hele poos
goed gaan maar kan ook opeens een hele tijd erge pijn veroorzaken. Helaas is
hier niets aan te doen en heb ik hier mee moeten leren leven. Volgens sommige
mensen zou ik een beperking hebben maar ik zie het zelf niet zo. Voor mij is een
beperking iets wat iemand beperkt in het leven, bij mij heeft het nieuwe deuren
geopend die anders altijd verscholen zouden zijn geweest. Dat ik nu op de
universiteit rondloop na 3 jaar hard werken om er te kunnen komen blijft soms
nog iets van een droom, iets wat je hoopt dat ooit zal gebeuren maar eigenlijk
nog niet aan de orde is.
Eigenlijk hoop ik dat iedereen die een beperking heeft er
iets positiefs uit kan halen en het negatieve kan omzetten in nieuwe kansen en
iets positiefs. Ik hoop ook dat dit ook voor Dennis zo zal zijn. Door van negatieve dingen iets positiefs te
maken en dat ook altijd te zoeken in het leven zal de wereld om je heen al snel
een mooiere plek worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten