Ballon nummer 98, kleurrijke ophef

In mei 2008 mocht ik getuige zijn voor mijn goede vriend Michel die ging trouwen met Anton. In een Amsterdams trammetje en allebei in een prachtig wit pak hebben zij elkaar trouw beloofd. In diezelfde maand ging een vriendin trouwen met haar vriendin. Ze droegen twee zeer bijzondere jurken in roomwit en groen. Het bovenstuk, ondergedeelte en de mouwen, alles was het tegenovergestelde van de andere jurk. Als klap op de vuurpijl maakte ik die maand ook nog een huwelijk mee tussen een man en een vrouw. Alle mogelijkheden in één maand. Wat een geluk dat je dat hier in Nederland kunt meemaken.

Zelf mis ik duidelijk de nodige mannelijke hormonen (vooral testosteron). Het maakt mij wie ik ben. Ik ben niet stoer, ik huil bij Lassie films en ik houd van veel verschillende mensen. Ik vind het zeer fijn om allemaal verschillende mensen om mij heen te hebben. Sterker nog, ik vind het niet alleen fijn maar ook zeer waardevol om anders denkende en voelende mensen om mij heen te hebben omdat ik daar erg veel van kan leren. Je kunt in het leven geen keus maken als je de keus niet hebt gehad. Vergelijken, uitproberen, ervaringen en meningen delen met de mensen om je heen is het grootste cadeau dat we ons kunnen wensen. Deze verschillende vrienden kunnen we ook nog eens zelf uitzoeken. Als je eerlijk en oprecht jezelf bent en anderen ook het gevoel geeft dat ze zichzelf kunnen en mogen zijn in jouw gezelschap dan komen zeer goede vriendschappen als vanzelf.

Het belangrijkste is dan natuurlijk wel dat er geen meningen en ervaringen worden opgedrongen en dat je niet verplicht dingen moet uitproberen. Het leven krijgt dan zoveel meer kleur juist omdat we allemaal zo uniek zijn. Niets is perse goed en niets is persé fout behalve dan als je er een ander bewust mee kwetst, pijn of verdriet mee doet.

Vandaag is Vladimir Poetin in Nederland. Ik weet niet of je wel eens goed in de ogen van deze man hebt gekeken maar liefde of gevoel kan ik er zelf niet in ontdekken. De manier waarop hij voor een tweede keer aan de macht is gekomen, de manier waarop hij de dingen doet die hij doet is niet wat bij mij en mijn manier van leven past. Wellicht heeft de man ook goede kanten maar die heb ik niet kunnen ontdekken via de media en ik ken de man niet persoonlijk. Ik weet wel dat we hier in Nederland met een paar duizend handtekeningen en mensen met spandoeken het regime in Rusland niet kunnen veranderen.

Honderden mensen zijn vandaag naar Amsterdam afgereisd. Er zijn enorme spandoeken fullcolor bedrukt met teksten in het Russisch (let wel, voor éénmalig gebruik.) Zonde van het geld en de tijd. We kunnen niet de gehele wereld veranderen en vormen naar de mening van (in dit geval alle holebi's en sympathisanten).

Ik vind het overigens heel erg dat, waar dan ook in de wereld, heel veel mensen niet kunnen en mogen zijn wie ze zijn. Met een paar honderd demonstrerende mensen tijdens een vluchtig bezoek van Poetin en wat spandoeken gaan wij dat echt niet veranderen. In je eigen omgeving kun je mijns inziens werkelijk zelf iets doen.

Hoe vaak ik scheldwoorden en namen van nare ziektes hoor, genoemd in één zin met Turken en Marokkanen. Hoe vaak ik nare ziektes hoor, genoemd in één zin met homo's. Ik werk als leerkracht in het speciaal basisonderwijs in groep acht. Ik heb ooit een leerling in de klas gehad die zei; "Volgens mijn vader is er maar één goede homo en dat is een dode homo." Ik had een collega die tijdens een uitzending van het TV-Weekjournaal (Wij keken dat met vier klassen gezamenlijk in de aula van de school en de uitzending ging over het eindelijk officieel voor de wet kunnen trouwen van homoparen.), heel luid; "Gadverdamme" zei. De man is overigens zeer christelijk. Staat er in de Bijbel niet: "Heb je naaste lief zoals je zelf."

Wat voor voorbeelden krijgen deze kinderen die nog zo open en zeker onbevooroordeeld in het leven horen te staan.....!!?? Stel nou dat deze leerling zelf gevoelens zou ontwikkelen voor het zelfde geslacht en hier met iemand over wil praten. Waar moet hij of zij dan heen? Duidelijk dus niet naar de eigen vader en ook niet naar de leerkracht. Zijn dat niet juist de mensen die er voor je moeten zijn in je algemene ontwikkeling.

Ook door het dragen van roze driehoekjes of door het ophangen van regenboogvlaggen ben je jezelf alleen maar in een hokje aan het plaatsen. Dat is toch juist wat niemand wil. We zijn gewoon allemaal unieke mensen. Leg die regenboog spandoeken weg, laat het bezoek van Poetin voor wat het is en zorg dat je klaar staat voor de mensen om je heen.