Ballon nummer 280, Inzicht.

Een goede vriendin van mij deelde het volgende verhaal met de ballon.

Afgelopen week wist ik dat er iemand langs zou komen op mijn werk, waar ik bij voorbaat al een beetje afstandelijk door werd.

Waarom ? Verschillende redenen, maar het meest simpele is denk ik gewoon dat ik haar niet bijzonder aardig vind. Terwijl ze eigenlijk niet onaardig is.

Maar toch... ik neem altijd wat afstand als ik weet dat zij komt.

Totaal geen idee van het leven van deze vrouw, heb je eigenlijk toch altijd al wel een oordeel, en hoewel ik dat altijd probeer niet te hebben, heb ik toch op z/n minst

een mening. Wat ik van haar vind is niet zo heel belangrijk maar moet niet als heel positief gezien worden.

Waar haal ik het eigenlijk vandaan denk ik dan wel maar goed..het zij zo.

Deze mevrouw is behoorlijk van omvang en behoorlijk van stem, ze is ook niet heel goed ter been en loopt met een stok. Ik weet niet waarom, maar vermoedde gewoon dat zij

een handicap heeft.

Op de één of andere manier, baalde ik van mezelf dat ik dat (voor) oordeel had en besloot om me anders op te stellen als ze er zou zijn. Heel bewust eigenlijk heb ik aan haar gevraagd hoe het met haar ging.

Ik weet dat zij altijd problemen heeft  met tijd omdat zij haar gehandicapte broer weg moet brengen en op moet halen dus regelmatig zegt ze dat en dat ze dus een andere tijd wil.

Nu ze er was besloot ik ook eens te vragen of zij nou zelf helemaal de zorg voor deze broer had.

Dat heeft ze dus. Na de dood van haar echtgenoot ( wat ik niet wist) en de dood van “ons moeder” zoals ze vertelde, had ze besloten om haar broer uit het tehuis te halen waar hij in zat om te verhuizen en om voor haar broer te zorgen.

Deze man is  lichamelijk en geestelijk gehandicapt. Moet verzorgd, gewassen, gevoerd worden en zit uiteraard in een enorme rolstoel . Hij woont bij haar in huis, en heeft op de dagopvang gezeten in de buurt, maar is daar door haar weggehaald omdat hij gevallen was en zijn pols gebroken had.

Zij heeft zelf een andere dagopvang gezocht en gevonden voor twee dagen in de week maar dat is wat verder weg, en door bezuinigingen in de zorg is ze genoodzaakt om hem zelf twee keer per week te halen en te brengen.

Dan moet zij dus die stoel in de auto doen, er weer uit halen, haar broer in de auto krijgen er weer uit halen etc. etc. en dan zelf ook niet goed ter been zijn.

Eigenlijk kan ik niks anders dan respect hebben voor deze mevrouw. Ik heb haar dat ook gezegd. Ik heb gezegd dat dat mij enorm zwaar leek en dat ik écht respect voor haar had dat ze dat deed. Een beetje lacherig haalde ze haar schouders daar over op en zei : “ Ach het is mijn broer dus dan zorg ik toch voor hem”. Niemand kan dat beter denk ik dan zijn zus.

Iemand die dat opbrengt ongeacht zijn of haar eigen beperkingen, verdient respect.

Ik heb mijn mening bijgesteld. Ik heb haar verteld dat ik daar respect voor heb, respect voor háár heb dat zij dat doet. Ik heb mijn (voor) oordeel eigenlijk weer een beetje beschaamd laten varen. Volgende keer ben ik aardig tegen haar en denk ik maar weer dat je eigenlijk niks van iemand weet en tóch een bepaalde houding aanmeet.

Ik denk dat de wereld mooier is met deze mensen, en ik vraag me af of ik het op zou kunnen brengen en aangezien ik dat niet weet, weet ik in ieder geval weer dat wat ik van iemand vind of denk, dat dat mijn eigen bekrompen gedachtewereld is.

 

Bij deze...weer wat geleerd ;)

Het verhaal is herkenbaar en geeft inzicht. Dank je wel.
De ballon reist vandaag met een zeer zwakke wind richting het noordoosten. Opzoek naar bijzondere verhalen. Er is gisteren een ballon gevonden en dat verhaal volgt nog. Het is werkelijk super bijzonder dat één van mijn ballonnen juist door deze man in gevonden. Wederom blijkt: Toeval bestaat niet....!!