Ballon nummer 365, Wel drie bijzondere verhalen op de valreep.

Gisteren op laatste dag van 2013 wilde vrienden van mij nog graag een ballon oplaten. Ze hebben alle drie een stukje geschreven en 2013 was voor hen wel een heel bijzonder jaar.

Terwijl ze eerst nog even een kopje thee dronken maakte ik de ballon vast klaar voor zijn reis.

Hieronder een berichtje van alle drie.

Hallo ik ben Rosalien!

Ik ben twaalf jaar en ik zit op voetbal,  toneel les en ik ga op piano. Het was heel leuk om een ballon op te laten vandaag! Ik heb besloten dat ik ook een Maine Coon ga nemen als ik groot ben net als Dennis.                                                                                                                                                                                               Lang geleden toen ik nog op de Michaelschool zat (en toen die nog bestond want die school heet nu anders) was ik een leerling van Dennis, dat was de leukste tijd van de basisschool. Sinds afgelopen zomervakantie zit ik op het Rudolfsteinercollege in Haarlem, wat eigenlijk best grappig is (of eigenlijk niet grappig, want zo leuk is het niet) want mijn grote broer Jonpaul zat eerst ook op het Rudolfsteinercollege, daarom wou ik er ook naartoe, maar hij ging precies van die school af toen ik erop ging!! Terwijl ik hier elke dag alleen maar huiswerk maak zit hij in Amerika in een Bed and Breakfast waar hij elk weekend kan skiën. Maar toch moet hij ook huiswerk maken hoor. En hij is niet alleen, hij is met mijn vader. Misschien wil mijn moeder uitleggen hoe dit komt, want daar begin ik niet aan...   

doei!                                                                                                                 groetjes Rosalien :)

Hallo Dennis,

Hierbij mijn (eigenlijk ons) verhaal op de laatste dag van 2013

Inmiddels begint het al iets gewoner te worden, maar ons leven blijft op zijn kop staan.....

Deze zomer waren we als gewoonlijk in Idaho.  Wij hebben daar na veel verbouwen inmiddels een mooie Bed and Breakfast in een voormalig oud schoolgebouw. Mijn man Chad is amerikaan en is daar sinds enkele jaren een groot gedeelte van het jaar bezig met het verder opzetten van dat bedrijf (na eerst lange tijd hier in Nederland als  leraar gewerkt te hebben). Hij is dus ver weg! We skypen heel veel. Door de financiën kunnen we daar nog niet als gezin naar toe verhuizen en ik heb hier nog een baan. Met onze kinderen Jonpaul (16) en Rosalien (12) reizen we er in de vakantie naartoe en brengen dan als gezin  meer dan een maand door in albion, een klein dorpje in een hooggelegen dal in de uitlopers van de Rocky Mountains.
Jonpaul en Rosalien hadden hun schooljaar in september 2013 prima afgesloten, Jonpaul de laatste maanden zelfs met de ziekte van Pfeifer. Hij had bijles bij Dennis en Rosalien heeft vroeger bij deze topleraar in de klas gezeten. Tijdens de vakantie heeft Jonpaul na lang wikken en wegen (ook door Chad en mij) besloten in Idaho verder te gaan op High School!  Chad helemaal in de wolken natuurlijk. Nu is de helft van het gezin hier en de andere helft daar, met nog onzekerheid wanneer we kunnen verhuizen...Verschrikkelijk voor deze moeder, maar we staan achter zijn keuze: zou een heel goede stap kunnen zijn voor hem nu...
Wie weet gaat 2014 een overgang naar Albion betekenen voor ons of toch nog niet??? Jonpaul is nu weer even hier! Vandaag hebben we net met z'n 3-en de ballon opgelaten, Jonpaul vele ervaringen rijker en vertrekt binnenkort weer voor de rest van het schooljaar...
In de tussentijd werk ik hier als psycholoog (o.a. met mensen met ernstige trauma's) en hoop de mindfulnesscursussen die ik nu hier geef later ook later in ons centrum/bed and breakfast te geven! Ook heeft mediteren en Tibetaans leren mijn hart en ook mijn lijf (gezondheid) roept om aandacht.

Ik wens ieder veel liefde en verbinding in het nieuwe jaar (zoals wij dat ook voelen, al zit er deels een oceaan tussen)

Susan

(als je het leuk vindt kun je kijken:  www.albionbedandbreakfast.com  )

Door Jonpaul:

Ik was dus naar Amerika gegaan. Ik dacht dat ik mijn vader daar kon helpen met werk en het leek mij leuk om in Amerika te gaan wonen. Het was leuk in Idaho en ik heb veel mensen leren kennen en ik heb veel beter engels geleerd en ik ben begonnen met het leren van Spaans. In Nederland was ik ook al begonen Frans en Duits te leren. Ik zou het lieftst al die talen vloeiend willen leren spreken en ik denk dat ik dat ook wel zou kunnen. Ik ben al begonnen een Duits boek te lezen wat me tot nu toe vrij gemakkelijk afgaat. Engels spreek en lees ik natuurlijk al vloeiend. ik weet alleen niet zeker wat ik met al die talen zal gaan doen later. Ik weet ook niet wat ik later ga doen als werk of waar ik wil studeren. Er is eigenlijk vrij veel onzeker. Ik weet wie ik ben en waar ik in geloof. 

Mijn vader komt uit een mormoons gezin ( een soort christelijk geloof ), mijn moeder uit een protestants ( eigenlijk Remonstrants ) gezin ze zijn nu soort van boeddhistisch achtig. Ik word in elk geval geen mormoon denk ik ook al vind ik het op zich helemaal geen slecht geloof. Je kunt dan bijvoorbeeld verder leren na dat je dood bent en je kunt uiteindelijk ook god worden van je eigen planeet. Maar het is ook best wel een streng geloof ( je mag van alles niet en je moet alles precies geloven zoals het staat geschreven). 

Ik ben in de kerstvakantie weer naar Nederland gekomen voor drie weken en ik ga vrij snel weer naar huis. Dit is de laatste dag voordat 2014 begint en ik ga over negen dagen vliegen naar huis. Ik hoop dat het ons lukt om met z'n allen in Amerika te gaan wonen.

Jonpaul

                               Hartelijke groeten van ons allemaal en een gelukkig nieuwjaar!! 

Ik hoop dat Susan, Rosalien, Jonpaul en Chad snel als gezin lekker samen kunnen zijn. Bedankt voor jullie bijzondere verhaal. 

De ballon is op de laatste dag van het jaar richting het noordwesten gegaan. Vandaag gaat de laatste ballon aan zijn reis beginnen. Deze laat ik straks zelf op en het verhaal hiervoor volgt later op de dag.