Ballon nummer 90, je kunt de boom in en beschuit met muisjes in de schuur

Het moest natuurlijk een keer gebeuren. Ballon nummer 90 vloog direct de boom in. Hoog in de top bleef hij rustig hangen. Schudden aan de boom had geen enkele zin. Er staat ook helemaal geen wind dus dat hielp ook al niet.

Opzoek naar touw om twee bezemstelen aan elkaar te binden ben ik de schuur maar ingedoken. Ik had werkelijk een goed plan. Via het schuurdak van de buren twee huizen verderop zou ik middels een tikje van die bezemstelen de ballon zijn weg kunnen laten vervolgen.

Toen ik de kast in de schuur had geopend, zag ik allemaal gele vlokken uit de kast stromen. De oorzaak was snel gevonden. Twee van onze tuinstoel kussentjes waren totaal kapot gegeten.

Ik wilde wat verder de kast in duiken maar zag ineens een heel arsenaal aan kleine bruine wezentjes wegschieten. Pa en ma rende er zorgzaam achteraan. Ik wist wel dat er een muis in de schuur zat. Dat had ik gedurende de winter al gemerkt aan keuteltjes en hoopjes mais en kippenvoer tussen het hout voor de openhaard. Het was ook zo koud en dus lieten we expres soms wat mais vallen zodat dit muisje niet zou verhongeren. Tussen het hout mocht hij best wonen.

Vorig jaar had er ook al een muisje genesteld in mijn schaatsen. Dat vond ik wel wat minder gezellig toen ik met mijn klas ging schaatsen en voor het eerst sinds tijden mijn schaatsen aan wilde trekken. Ik kreeg een rolberoerte toen ik mijn voeten in de schaatsen wilde steken. De schaatsen staan nu boven in de berging en niet meer in de schuur. Zo ook onze skeelers. Wellicht moeten we volgend jaar dus ook de kussens voor de tuinstoelen maar boven opbergen. Waar is zo'n schuur eigenlijk voor behalve voor de fietsen?

Inmiddels had ik alle bende opgeruimd maar natuurlijk geen touw gevonden. Dat ben ik altijd kwijt als ik het nodig heb. Dit heb ik overigens ook met mijn rolmaat en schroevendraaiers. Dan maar met één bezem naar de buurman en misschien heeft hij ook wel een ladder.

Bezweet kom ik uiteindelijk weer in de tuin. Ik kijk naar de boom en de ballon is in geen velden of wegen meer te bekennen. Die heeft gewoon in alle rust zelfstandig het luchtruim gekozen. Opzoek naar een mooi verhaal of pril geluk.

Ik heb het niet kunnen zien maar ik verwacht dat de ballon met een hele zwakke wind richting het zuiden zal afreizen op deze eerste paasdag.  

Ballon nummer 89, het lijkt wel gratis

Even een boodschap doen is een dag voor Pasen een hele opgave. Je moet lenig zijn, snel en zeker niet claustrofobisch of last hebben van grote groepen mensen. Het is net of morgen de wereld vergaat en iedereen nog even snel proviand moet inslaan.

Het begon al bij de ingang van het winkelcentrum. Een veel te dikke man in een veel te klein paashaaspak stond mij op te wachten om mij vervolgens zeer chagrijnig een chocolade eitje aan te bieden. Ik vroeg hem of ze lactose vrij waren en zonder antwoord te geven ging hij met zijn mandje richting het gezin dat achter mij aan naar binnen kwam. Ik bestond niet meer in deze menigte. Ben er overigens van overtuigd dat dit paaskonijn meer dan de helft van de eitjes zelf achterover heeft zitten werken.

Vervolgens liepen er meisjes rond met kruiwagens vol bakjes narcissen. Althans, bakjes met bolletjes. Elke volwassene die ze tegenkwamen kreeg zo'n leuk potje voor in de tuin. Ik dacht nog heel positief; "die paaseitjes heb ik niet gekregen dan krijg ik vast wel zo'n leuk bakje." Maar nee, zelfs na vier keer op en neer dreutelen kwam het niet in de dames op om mij zo'n bakje te geven. Ik mis testosteron maar zelfs dat was geen excuus voor deze in het geel geklede huppel meisjes.

In de AH leek alles wel gratis. De crisis is vandaag geheel voorbij. De meest luxe artikelen verdwenen in de overvolle winkelwagentjes. Even voor de duidelijkheid, we vieren morgen dat Jezus is opgestaan en een enorm rotsblok heeft weggerold. Ik ben bang dat na deze dagen er heel wat mensen zullen zijn die zelf weggerold kunnen worden. Gelukkig hoeven die dan niet meer in een paashaaspak.

Zelf kocht ik wat kattenvoer, een wijntje, brood en yoghurt. Bij alle tien de kassa's stonden lange rijen. Een meneer voor mij was met zijn vrouw samen druk in de weer om twee wagens uit te laden en de boodschappen op de band te zetten. "Heeft u een feestje?" vroeg ik hem.  "Jammer dat er geen mini's meer zijn. Dan had u ze nu vast allemaal." Hij kon er niet om lachen. Sterker nog, hij keek mij aan alsof ik achterlijk was.

Na de AH moest ik nog even naar de bloemist. Een vriendin van mij is morgen jarig en ik wilde iets leuks kopen voor in de tuin. In elk bakje, mandje, potje of schaaltje zitten truttige pluiskuikens en paaseieren. Zelfs alle boeketten zijn uitgerust met een bos veren. Ik begon uit te leggen dat dit helemaal niet hoort en hoe dat zat met dat rotsblok en dat wellicht grote keien in de bakjes ook een optie zou zijn. In elk geval zou het beter passen bij het feest. Ik geloof aan haar blik te zien niet dat ze het voor volgend jaar in overweging zullen nemen. Gelukkig vond ik wel prachtige takken van de magnolia. Niet voor in de tuin maar wel zonder veertjes, kuikentjes en eieren. Het staat vast geweldig in een grote vaas ergens op de grond in de kamer.

Struikelend over hooibalen, biggetjes, geitjes en kippen kwam ik uiteindelijk toch bij uitgang van het winkelcentrum. Daar liep ik zo een sneeuwbui in.

De wind is vandaag zwak en waait nu nog uit het noorden. Volgende week krijgen we een koude oostelijke wind. Wellicht krijg ik nog bericht van een visser die mijn ballon uit het ijs heeft gebikt.

 















 

Ballon nummer 88, lijstjes afstrepen

Goede vrijdag. Een dag om lekker rustig te beginnen om vervolgens lijstjes af te strepen.

In pyjama hebben we de film: De vijf legendes, bekeken. Wat een super leuke film. Zeker de moeite waard om aan te schaffen. Vervolgens heerlijk in bad en rond 12:00 uur begon onze dag pas echt. Myrte aan de studie en ik ben de dingen op mijn lijstjes gaan afstrepen.

Het is natuurlijk bizar dat ik op mijn jonge leeftijd lijstjes nodig heb maar anders vergeet ik het echt allemaal. Sommige lijstjes vind ik nooit meer terug omdat ze in mijn broeken zijn blijven zitten terwijl die in de wasmachine zaten. Er zijn ook lijstjes gewoon verdwenen. Mijns inziens in de maag van onze jonge kat. Als hij dan ook de taken op zich zou nemen die op het lijstje staan....!! Maar dit is nu nog teveel gevraagd.

Mijn lijstjes hang ik nu dus maar aan de koelkast zodat ik ze ook nog terug kan vinden en geen zaken meer vergeet.

Aangifte van mijn inkomstenbelasting eerste kwartaal kan ik inmiddels afstrepen. Niets aan te geven.....!! Nee, als goochelaar heb ik ook helemaal geen klussen gehad. Het is crisis en dan geven mensen geen geld uit aan een goochelaar. Een vriend van mij is zanger en gitarist. Die speelt met zijn band soms wel een hele avond voor nog geen 75 euro de man. Ik ben toch erg blij dat ik gewoon een vaste baan heb en niet van mijn goochel activiteiten moet leven.

Het kippenhok en de kattenbak zijn ook weer schoon. Zo ook de frituurpan wat ik werkelijk een erg nare klus vind. Ik zou bijna een nieuwe willen kopen voor die paar euro die zo'n pan moet opleveren. Maar ook hier thuis is het crisis dus een sopje en een schuurspons en boenen maar. Niets is overigens lekkerder dan zelfgemaakte frietjes die zijn gebakken in verse arachideolie. We frituren eigenlijk helemaal niet zo veel maar een paar bitterballen tijdens een feestje of een vergadering met goochelaars en je kunt de pan bijna alweer opnieuw gaan schoonmaken.

Ik moet de jonge uitlopers van mijn clematissen nog opbinden maar daarvoor vind ik het vandaag te koud. Dat blijft dus nog even op het lijstje staan. We hebben niet zo'n hele grote tuin maar er staan toch tien bijzondere clematis soorten in. We hebben er zelfs één, de Addisonii texensis, die in Nederland helemaal niet voorkomt. Hij bloeit toch elk jaar prachtig en komt steeds weer op na de winter.

Nu schrijf ik een verhaal voor de ballon en daarna moet ik nog even boodschappen doen en een cadeautje kopen voor een vriendin die eerste paasdag jarig is. Daarna trek ik de deur dicht, steek de openhaard aan en pak ik een mooi boek. Kauwen in de spiegel van Achilles Cools. Hij heeft ook de Kauwentuin geschreven en als je die boeken leest word je warm van binnen en kijk je voortaan vol bewondering en ontzag naar de kauwen in de tuin of in de buurt.

De ballon reist met een zeer zwakke wind richting het zuiden. Opzoek naar wat andere mensen op hun lijstjes hebben staan.

Ballon nummer 87, wanhopig opzoek

Ik ben Hein de Haan 11 jaar,  ik woon in Heemstede en zit in groep 8 en dit is mijn verhaal. Ik heb de . Cito’s gemaakt en heb een Havo advies. In januari en februari  heb ik bij alle scholen in de omgeving Haarlem t/m ongeveer Heemstede gekeken en ik vond het ECL (eerste christelijk lyceum)het leukst. Aangemeld en daarna ingeschreven en wat denk je….. Uitgeloot en dus heel verdrietig en woedend eigenlijk. Ik had een top 4. Op nummer  1 het  ECL op 2 het  Kennemer , op 3 Sancta Maria  en op 4 het Coornhert lyceum.  En nu blijkt:  Kennemer, vol. Sancta Maria, vol. Coornhert Lyceum nog 10 plekken dus een grote kans voor uitloting want er zijn nog 85 andere kinderen die ook zijn uitgeloot voor HAVO. Maar ik vond het ECL het leukst daar voelde ik me thuis op me gemak, echt een leuke school, leuke docenten. Maar uitgeloot. Met woede en verdriet ging ik dus naar huis (want ik mocht bellen vanaf school) in huilen uitgebarst en ben nog altijd verdrietig, depri. Dus of ik moet hopen op het Coornhert of vanaf een VMBO naar HAVO en dan na een jaar naar het ECL (of andere school). Of ik moet iedere dag heen en terug 10km gaan fietsen naar een school die ik helemaal niet ken en daar heb ik eerlijk gezegd helemaal geen zin in. Dus ik denk dat ik na 1 jaar naar ECL ga. Wat mij gelukkig zou maken is dat ik toch nog naar het ECL kan gaan. En dat ik het meest bang ben om naar een school te moeten die ik niet ken.

Dit is mijn verhaal, Hein de Haan

De ballon reist met een matige wind richting het zuiden. De windkracht is 4 op de schaal van Beaufort. Opzoek naar geluk en ook voor Hein. 

Ballon nummer 86, trots

Vandaag, de verjaardag van ons derde kind, om 13.00 uur: TELEFOON!

Dennis aan de lijn om ons te feliciteren met Myrte, 23 is ze alweer. Alsof het nog niet zo lang geleden is gebeurd, de geboorte van onze jongste.
Thuis geboren en vrijwel direct na haar komst konden ook de twee anderen, Joost en Marije komen kijken naar hun nieuwe zusje. Wat een wonderlijke ervaring was dat. Geen ziekenhuis, geen bezoektijden en heen en weer rijden, maar gewoon even naar boven lopen en bewonderen..Er is in de afgelopen 23 jaar veel gebeurd, vooral vallen en weer opstaan en nu?

Nu zit ze op de Universiteit en doet het heel erg goed, heeft er plezier in en dat geeft ook ons een goed gevoel.

Dennis vroeg mij om de ballon op te laten, waarop ik zei dat ik dat op mijn eigen verjaardag al mocht doen. Ja, was het antwoord maar toen had je geen verhaal. Dat klopt. Ik ben ook niet zo'n verteller dus vond het al heel wat dat ik het korte verhaaltje hierboven aan de wereld kan toevertrouwen.
Ik wens de ballon een behouden vaart en hoop dat hij heel ver weg wordt gevonden. Maar vooral, dat de vinder ook (wellicht een langer) verhaal zal schrijven..

Groeten van Cees

Ballon nummer 85, het is zoals het is

Helga van Leur zei vandaag tijdens het weerbericht; "Het is zoals het is." En zo is het maar net. Althans..... Morgen maak ik er misschien toch weer wat anders van maar voor vandaag is het zoals het is.

Ballon nummer 84, een paars lichtpuntje en een tevreden kat

Ondanks de kou blijft mijn Leverbloem stug bloeien. Die laat zich niet klein krijgen door deze "bijzondere" lente. Zelfs de kippen leggen stug door terwijl ze zo af en toe met één poot op de warmteplaat gaan staan om even op te warmen. Op sommige stations staan warmtepilaren waar de treinreizigers omheen kunnen staan. Zo doen onze kippen dat nu ook met de warmteplaat. Ze wisselen elkaar zelfs af als er niet voldoende ruimte is.

Kippen en mensen lijken misschien wel meer op elkaar dan we denken. Dan heb ik het natuurlijk niet over de mensen die kletsen als een kip zonder kop. Hoe dan ook zijn we allemaal opzoek naar warmte.

De warmteplaat is het groene ding onder de drinkbak. Een kleine rand is net voldoende om de pootjes even op te warmen. Ik ben bijna geneigd om straalkachels op te hangen maar dat is niet zo milieuvriendelijk.

Onze kleine kat heeft het binnen in elk geval erg naar de zin. In een warm mandje, net gekregen van mijn schoonouders, rolt hij zich heerlijk warm op. Hij kijkt alleen even geërgerd op als ik de tuin in loop om te controleren of onze kippen nog niet bevroren zijn. Hij kijkt dan net alsof hij wil zeggen; "Hé eikel, doe die deur eens dicht het wordt hier koud."

 
Maar goed, wij mogen niet klagen. Het is hier lang niet zo koud als in Rusland en daarbij zijn wij ons spaargeld nog niet verloren. Hoe koud het hier nu ook is, ons spaargeld blijft hier en gaat niet naar een tropisch eiland. Ik neem het liever op om zelf naar de tropen te gaan.

Het waait vandaag weer flink. De ballon reist met een koude noordoostelijke wind en is opzoek naar hartverwarmende verhalen.

 


  

Ballon nummer 83, buiten -4, binnen een knapperend haardvuur

Voor de derde keer dit jaar heb ik vandaag maar weer de warmte plaat in het kippenhok geïnstalleerd. Het water was vanochtend één brok ijs. Dus snel met handschoenen aan en een muts op naar buiten. Het liefst blijven we gewoon binnen en zitten dichtbij de openhaard.

Eigenlijk moeten we nog even een boodschap doen. Maar na grondig onderzoek bleken we nog wat spinazie in de vriezer te hebben en dat smaakt vast lekker met rijst wat sla en tomaatjes. De doos met Dim Sum mag ook best open. Het is feitelijk vandaag zelfs een zeer goed Dim Sum moment.

De deur op slot, nog een blok hout op het vuur, een leuke DVD uitzoeken en samen op de bank ploffen.  

De ballon fotograferen lukt buiten zelfs niet door de enorme windstoten die fel waaien uit het noordoosten. Gevoelstemperatuur is momenteel -4 in Hoofddorp en de wind waait met een kracht van 7 op de schaal van Beaufort.  

Nummer 82, en nu echt.....

Gisteren was het aan mij de eer om een ballon op te laten. Ontzettend gaaf! 

Maar ja, ik zou mezelf niet zijn als er niet iets mis zou gaan…en zoals Myrte al voorspelde ging het dus ook een beetje fout. De ballon werd plotseling uit mijn hand gerukt en meegevoerd door de wind….een mooi avontuur tegemoet. En daar houd ik van. Avonturen. Nieuwe dingen ontdekken en uitdagingen aangaan.

Ik ben al veel uitdagingen aangegaan, en ik heb nergens spijt van, maar er is één uitdaging die mij mijn hele leven zal blijven achtervolgen en dat is mijn astma. Een aantal maanden geleden werd het plotseling veel erger, waardoor ik na een aantal jaar zonder medicijnen in één klap weer drie keer per dag met zo’n toeter aan mijn neus stond. Een gigantische klap, vooral omdat het dansen wat ik nu al 13 jaar met veel liefde en enthousiasme doe in gevaar kwam. Ik hield het niet meer vol om mijn dansen uit te dansen, zelfs traplopen was al te zwaar. Maar dankzij de medicijnen en de wilskracht om te dansen gaat het alweer beter – zelfs zoveel beter dat ik afgelopen zondag de eerste prijs heb behaald op een danstoernooi dat eigenlijk altijd boven mijn niveau lag. En dat motiveert!

Wat ik van alle avonturen en uitdagingen heb geleerd is dat er altijd wel een tegenslag kan komen, maar die maken je alleen maar sterker. Voor mij zijn het de kleine leuke dingen die mij altijd kunnen opvrolijken. In het bijzonder zijn het mijn geweldige vriendinnen, mijn lieve ouders en mijn grote broer, mijn ondeugende hond en zelfs de zwanen die dagelijks langs ons huis zwemmen die mij laten genieten. Ik kan dus echt niet wachten tot de lente echt aanbreekt de baby zwanen en baby eendjes tevoorschijn komen. 

Al denk ik dat er dan van tentamens leren en scriptie schrijven niet veel meer terecht zal komen – ik voorspel dat ik dan de hele dag verliefd naar buiten zit te staren met een grote lach op mijn gezicht. 

Samantha

Het waait weer stevig. Er was geen touw aan vast te knopen welke kant de ballon op zou gaan. Eerst nam hij een duikvlucht achter de schuur. Vervolgens vertrok hij richting het noorden om na een tijdje weer over mijn tuin heen te vliegen richting het zuidwesten. Ik ben benieuwd waar de ballon heen zal reizen. één ding is zeker, snel gaat hij wel. 

Ballon nummer 35, gisteren gevonden in Soest

Net ontving ik van Sandra onderstaande bericht per e-mail. Weer een ballon gevonden en gelukkig met een reactie. Bedankt beste Sandra. Ik denk overigens ook dat er meer dan genoeg te eten is voor iedereen maar slechts weinig mensen zijn in staat het goed te verdelen.



Beste Dennis,
 
Op 21 maart 2013 vond ik jouw ballon met bijbehorend briefje in onze tuin te Soest.
Jouw ballon met het gelukspoppetje is opgelaten op 4 februari 2013.
 
Hierbij een antwoord op je vragen:
Ik maak me zorgen om de de hongersnood in de wereld. Elke 3 a 4 seconde sterft er iemand in de wereld door ondervoeding.
Dit terwijl er, volgens mij, meer dan genoeg voedsel in heel de wereld is om iedereen te voeden. 
Dan zouden er toch niet jaarlijks 5,6 miljoen kinderen hoeven te sterven?
Maar om het te veranderen? Ja, dat is is en blijft moeilijk.
 
Ik ben een tevreden, gezond mens, zonder grote problemen, met lieve familie en vrienden om mij heen, dus ik ben zeer gelukkig.
 
Succes met je onderzoek!
 
Met vriendelijke groeten,
 
Sandra (20 jaar)

Ballon nummer 81, oeps, even proefdraaien

Op de foto staat Samantha met de ballon. Dit is overigens de ballon van 23 maart. Zoals je kunt zien klemt zij  het kaartje stevig vast. Bang dat de ballon omhoog schiet.

Vandaag is het 22 maart. Ballon nummer 23 mag dus ook helemaal niet worden opgelaten. Deze foto is feitelijk in scene gezet. Vijf minuten hiervoor, liep Samantha vol enthousiasme met de ballon naar buiten maar nog voor ik mijn camera aan kon zetten was de ballon al uit het zicht verdwenen. Samantha vreemd springend achterlatend.

Samantha is een studiegenoot en inmiddels zeer goede vriendin van Myrte. Samen hebben ze vandaag aan een essay gewerkt. Daarna moest Samantha snel terug naar Gouda om te werken. Vanavond stuurt ze mij een verhaal per e-mail. Dat verhaal verwerk ik morgen in de blog.

Dat klopt dan toch allemaal weer. Ballon 82 heeft ze dan weliswaar niet opgelaten maar wel vastgehouden.

Het waait flink uit het noordoosten. Met een kracht van 5 op de schaal van Beaufort reist de ballon richting Den-Haag

(Lieve Cathy, misschien vind je deze wel. Kom je er anders snel één oplaten?)






   

Ballon nummer 79, bezin eer ge begint

Vandaag is de ballon opgelaten door Gina. Hieronder haar verhaal. Kort en bondig.

Mijn naam is Gina enkele jaren terug waren mijn man en ik samen een eigen bedrijf gestart met een familielid. Het leek allemaal voorspoedig te verlopen tot we tot de ontdekking kwamen dat we geen winst maakte. Bij navraag aan des betreffend ”familielid” bleven de antwoorden uit. We bleven ontgoocheld achter met een belastingschuld van 5000 euro. We hebben jaren last gehad van het hele gebeuren. Dus doe geen zaken met je familie! Of in elk geval; “bezin eer ge begint”. Gelukkig heb ik een lieve zoon en een lieve man die mij heel goed kunnen opvrolijken.

De wind is zwak en waait uit het noorden. De ballon is opzoek naar bijzondere verhalen.

Ballon nummer 78, sparen voor later

Je zal een deel van je spaargeld maar moeten inleveren om een schuld in te lossen die je zelf niet veroorzaakt hebt. 

Mijn vader heeft mij ook geleerd dat ik altijd een potje moet hebben voor als de koelkast of de wasmachine ermee stopt. Een potje om eventuele schade aan mijn huis te kunnen herstellen. Een TV is feitelijk al luxe. Die heb je niet echt nodig en hoeft al helemaal niet perse heel plat te zijn en 3D. Voor zo’n aanschaf moet ik mij dus nooit in de schulden steken.  

Hij heeft mij ook geleerd dat dingen kopen en betalen in termijnen uiteindelijk meer geld kost. Koop nu en betaal pas in 2015. Nee, koop niets als je het niet kunt betalen. Mijn huis, dat is het enige wat ik heb gekocht met een lening en daar betaal ik genoeg voor maar is dat is ook een investering. 

Vorig jaar ben ik overgegaan van een totale aflossingsvrijehypotheek naar een spaarhypotheek. Langzaam komt mijn huis nu toch dichterbij.

Op dit moment is het lastig om te sparen. Verzekeringen en zorgpremies zijn duurder geworden omdat we simpelweg meer belasting moeten betalen. De boodschappen zijn duurder en ik verdien nog steeds hetzelfde bedrag aan salaris. Ik probeer wel te sparen maar vaak moet ik toch aan het eind van de maand het spaarbedrag weer terughalen. Rood staan is geen optie.

Hoe is het mogelijk dat bankdirecteuren hun zakken vullen en ook bij verzekeringsmaatschappijen nog steeds flinke bonussen worden uitgedeeld? Ik weet uit betrouwbare bronnen en ervaring dat hoge functionarissen bij bijvoorbeeld Aegon nog steeds erg leuke uitkeringen krijgen als eindejaarsbonus of zomaar ineens na een goede deal. 

Maar nu het verkeerd gaat moet de gewone mens (nu dus op Cyprus) een deel van zijn spaargeld inleveren.

Ik vraag mij af of je dan ook bij de bank je was mag gaan draaien als je wasmachine stuk is of dat je daar in de koeling je eten mag bewaren als je koelkast defect is en je geen nieuwe meer kunt kopen omdat je spaarrekening ineens is gekrompen.

En dan heb ik het nog niet eens over het Joint Strike Fighter-programma waar zonder overleg met de gewone mens wel heel veel van ons geld in is gaan zitten. Wat is nu het resultaat? Ik denk dat we nu prettiger in onze financiën zouden zitten als de regering andere beslissingen had genomen.

Vaticaanstad hoort duidelijk niet bij Europa. Dat was deze morgen ook goed te zien op TV. Daar is alles werkelijk goud wat er blinkt. Ik kan niet anders denken dan; “Multa petentibus desunt multa”. Maar ik hoop dat de nieuwe paus zal denken; “Moniti meliora sequamur”. En daar ook naar zal handelen.

De ballon reist ondertussen gewoon vrolijk verder. Ballon nummer 78 dit keer en met meer dan 10.000 keer gelezen. Het waait zacht en de wind komt uit het zuiden. 

Ballon nummer 77, bijna 10.000 keer gelezen

De ballon is bijna tienduizend keer gelezen. Wellicht vanavond of anders morgen zal het worden gehaald. Sommige berichten zijn wat vaker gelezen dan anderen maar bij elkaar dus bijna tienduizend keer. Ik vind dit werkelijk helemaal geweldig. Vandaag is ballon nummer 77 opgelaten en er volgen er dus nog heel wat.

De ballon heeft ook nog steeds veel vaste bezoekers uit Nederland, Amerika, Canada, België, Duitsland, Engeland en Frankrijk. Zelfs in Taiwan wordt de ballon regelmatig gevolgd. Het is erg leuk om ook te ontdekken wie die volgers zijn en via wie ze op de ballon gewezen zijn. Dagelijks wordt de ballon ongeveer 140 keer bekeken door trouwe volgers. Via Twitter wordt de ballon door 21 mensen gevolgd.

Dat mag wat mij betreft best wat meer zijn. Dus als je enthousiast bent over de ballon deel het ajb met vrienden en kennissen.

De wind is vandaag zwak tot matig en waait uit zuid zuidwest. Er is dus een kans dat de ballon vandaag in de sneeuw terecht zal komen.

Ballon nummer 76, hoe passie door anderen kan omslaan in frustratie

De ballon wordt vandaag opgelaten door mijn schoonmoeder. Een kundige en bevlogen juf in hart en nieren. Deze juf heeft mij zelfs feitelijk door de PABO heen gesleept als ik het even niet meer zag zitten. Hieronder haar verhaal.

Mijn leven heeft de afgelopen maanden een draai van 180° gemaakt. Ik ben gestopt met mijn werk als leerkracht in het basisonderwijs.

Door onvrede met mijn directie op de school waar ik al 15 werkte, heb ik noodgedwongen mijn baan opgezegd. Het alternatief dat me door het bestuur werd geboden, nl.: werken in de invalpool, dus elke dag een andere klas en/of school vond ik niet acceptabel.

Daar sta je dan, door de achterdeur naar buiten gewerkt, geen bloemen, geen bedankje, of receptie. Het werk dat ik zoveel jaar met hart en ziel had gedaan, was ineens voorbij. Ik hoef niet te vertellen hoeveel verdriet dat heeft gedaan.

Ik was bang in een groot gat te vallen, maar het feit dat ik voor mezelf had gekozen, heeft me veel goed gedaan. Het gat is niet gekomen, sterker nog: ik geniet van elke dag! Wat een vrijheid. De tijd die eerst vloog; de weken regen zich aaneen, gaat ineens een stuk langzamer. De creativiteit en energie die ik altijd inzette voor mijn klas, mag ik ineens voor mezelf gebruiken. Mijn huis en haard voelen zich daar wel bij.

Wat doe ik zoal: Sinds dit jaar heb een volkstuin, als beginnend moestuinier heb ik de indruk dat ik daar heel wat uurtjes bezig ben dit tuinseizoen. Ik geef leesles aan twee Marokkaanse vrouwen, zij zijn analfabeet, dit is heel dankbaar werk. Ik fröbel wat: dat varieert van luiertaarten maken, tot vilten en quilten. Samen met mijn echtgenoot genieten we van onze camper, fietsen mee en gaan. Ook wandelen we veel. Ik ben op een koor gegaan. Het is een a-capella koor van 18 vrouwen. Hiervoor moet ik thuis veel oefenen, ook daar heb ik nu de tijd voor. Ook worden we dit jaar oma en opa.

Al met al heb ik vrede met het besluit dat ik heb genomen. Zonder conflict was dit nooit gebeurd, en soms bekruipt me het idee dat ik dankbaar moet zijn voor de gebeurtenis die heeft geleid tot mijn beslissing te stoppen met werken!

Josien.

Wat een gemis voor het onderwijs.

De wind waait vandaag zwak uit het zuiden met een kracht van 2 op de schaal van Beaufort. De ballon is opzoek naar een vinder die net zo bevlogen is.   

Ballon nummer 75, weer één gevonden

Na het plaatsen van het zeer bijzondere en emotionele verhaal bij ballon nummer 75, kreeg ik gisteren ook nog een e-mail van Marianne die schreef dat ze één van mijn ballonnen had gevonden. Daar word ik altijd erg blij van.

Hallo Dennis,

Woensdag j.l. 13 maart om 14.00 uur heb ik jouw ballon gevonden op de Toon Hermanslaan in de Broekpolder in Beverwijk.

Ik vond hem tijdens mijn postbezorgronde als postbezorger voor Post NL. Ik doe dit werk sinds 2004 en wij wonen hier in de Broekpolder sinds 2002. Voor die tijd woonden wij in Haarlem-Noord. Mijn werk is eigenlijk mijn sportschool, daar ik  vier dagen per week ongeveer 8 à 10 km loop met de post.  Tevens ben ik vrijwilliger in de in 2011 geopende Kasteeltuin Assumburg, waar een kijkje nemen zeker de moeite waard is.
Ik ben tevens bestuurslid voor het onderdeel educatie. Dus wie weet, zien we jou eens met je leerlingen komen. 
Ik was nl. Van 1978 tot 1990 leerkracht in het basisonderwijs in de Zaanstreek. 

Toen wij kinderen kregen moest ik stoppen, er was geen deeltijd mogelijk. Toen onze kinderen eenmaal naar school gingen, wisten ze mij natuurlijk gauw te vinden als vrijwilliger voor van alles en als leerkracht voor groep 1t/m 8.

Ik hoop dat meer mensen die jouw ballon hebben gevonden reageren en wanneer je meer van mij wilt weten moet je dat maar kenbaar maken.

Succes met alles,

Marianne Langeveld

De ballon is opzoek naar voorbeelden van waar mensen zich druk om maken, waar ze zich zorgen om maken of waar ze juist heel gelukkig van worden. Ik heb Marianne gevraagd om nog een verhaal of ervaring met de ballon te delen.Ook heb ik haar gevraagd om nog even te laten weten welke ballon ze heeft gevonden. Voor nu ben ik al heel blij met haar reactie. Ga vooral eens kijken bij de kasteeltuin Assumburg. Dat is gewoon de moeite waard.

De wind ik krachtig met een windkracht van 6 op de schaal van Beaufort. De wind waait uit zuid zuidoost. Wellicht reist de ballon weer richting Beverwijk.

Ballon nummer 74, emotioneel strijdlustig

Ik vind het bijzonder en mooi om samen met Dennis de ballon op te laten en mijn verhaal te mogen vertellen voor de blog en het boek.

Mijn naam is Martine Rovers ik ben getrouwd met Edwin en heb twee prachtige zonen gekregen. Thymo* en Ferre

Als klein meisje droomde ik over een mooie huwelijks dag. Een prachtige witte jurk en een dag met alles erop en eraan. En die dag die kwam! Mijn jurk werd inderdaad prachtig!  Zelfgemaakt door mijn allerliefste Oma (helaas niet meer bij ons) en mijn geweldige moeder. Ik heb genoten van die dag die na heel veel voorbereiding helaas zo voorbij was. 

Ik werd moeder van twee prachtige zonen de oudste Thymo was een rustig lief en makkelijk mannetje. Ferre, de jongste, was een heel ander verhaal. Hij was druk en chaotisch. Je kwam ogen en oren te kort bij hem.  De mannen gingen op voetbal tot ergernis van papa want die had daar eigenlijk helemaal niets mee. Ons leven kabbelde rustig verder zoals bij menig ander gezin.

Tot 6 januari 2008. Op die dag veranderde ons leven voorgoed. Op deze dag kregen wij te horen dat onze zoon Thymo een ernstige tumor in zijn bekken had. Ons kind was ziek heel erg ziek.

We stapten in de wereld van witte jassen, onderzoeken, medicijnen, en de chemokuren.

Edwin kon gelukkig met zijn werk regelen dat hij de zorg van Thymo op zich kon nemen. Ik ging door met werken zo goed en zo kwaad als het ging. Op dat moment lijkt er wel een oerkracht over je heen te komen en ga je er gewoon helmaal voor!!

Het waren zware dagen die toch ook gepaard gingen met leuke dingen. 

We zijn naar Ajax geweest en hebben een; “Doe een wens dag” mee mogen maken. We kregen een;  “opkikker dag” en nog veel meer.

Op 7 oktober kregen we het slechte nieuws dat de artsen niets meer voor onze lieve zoon konden doen.

We kregen in de tijd daarna veel bezoek de koffiemachine draaide overuren. Aan het einde van de dag had ik een droge keel van al het praten. Buren en vrienden kookten beurtelings voor ons. Kortom, iedereen stond voor ons klaar en probeerde het gezellige te maken.

Wij hielden in die tijd ook een blog bij om iedereen op de hoogten te houden van hoe het met Thymo en ons ging. Het was een manier om van je af te schrijven. Men wist zelfs na een tijdje ook te vertellen of ik het stukje had geschreven of mijn man Edwin. De belangstelling voor ons gezin was groot en de dagen vlogen voorbij.

Op 12 december 2008 is in de vroege ochtend onze Thymo overleden. Verlost van zijn pijnen en gevechten.

De dagen na zijn begrafenis waren heftig en ongelofelijk zwaar. Zeker zo vlak voor Kerstmis en oud en nieuw.

Waar waren al die mensen gebleven die de deur plat liepen tijdens zijn ziekte?

Waar waren al die mensen die de leuke dingen regelden?

Waar waren al die mensen die lekker kookten?

Het was één groot zwart gat en wat moesten wij nu?

Mensen lopen met een boog om je heen en weten niets te zeggen. Je hoeft feitelijk ook helemaal niets te zeggen een arm is genoeg!

Ik vond het moeilijk om te ervaren dat mensen ons het maar zelf lieten uitzoeken. Terwijl ik geen idee had hoe ik verder moest.

Met z’n drieën hebben we onze schouders er onder gezet. Het is vaak zwaar met de nodige tegenslagen en hobbels. De ene periode is moeilijker dan de andere. Jammer genoeg heb ik de verharding van de maatschappij ook ervaren. Mensen zijn veel met zich zelf bezig en beseffen weinig van wat er rondom zichzelf afspeelt.

  

Wij zijn nu vier jaar verder en ik heb het besluit genomen om met mijn ervaringen wat te gaan doen. Ik wil er zijn voor mensen die het zelfde hebben meegemaakt. Ik hoop in het VU iets op te kunnen zetten voor ouders met een ziek kind. Ik besef dat ik nog een lange weg te gaan heb maar ik weet dat ik het kan! Daarbij weet ik ook dat ik word gesteund door mijn kanjer Thymo*

Martine.

Er staat weinig wind maar dit zal richting de avond veranderen. Dan waait er een matig tot krachtige wind uit het zuiden. De ballon vertrekt vandaag met een bijzonder en emotioneel verhaal richting het hoge noorden.

Lieve Martine, ik hoop en verwacht dat al je mooie plannen zullen uitkomen.

Ballon nummer 73, gematigd

Joepie er is een nieuwe paus gekozen. Wat een feest. 

Een aantal bejaarden in een jurk trokken zich twee dagen terug om de nieuwe paus te kiezen. Negentig personeelsleden moesten een eed afleggen. Dit heeft mij verbaasd. Niet zozeer dat deze mensen een eed moesten afleggen maar het grote aantal aan personeelsleden. Wat zouden al deze mensen moeten doen? Koken, eten en drinken brengen, haren kammen, pennen aangeven, billen afvegen, voor de deur mooi staan te wezen of wat?

In het verzorgingshuis van mijn oma woonden vier keer zoveel bejaarden en daar liepen er bij volle bezetting slechts twee per afdeling rond die de bewoners moesten douchen, voeren of het eten moesten klaarzetten, koffie moesten schenken, naar bed moesten begeleiden en de medicatie moesten regelen. Dat tegen een heel klein loon. Gelukkig deden zij dit (in het geval van mijn oma) toch vol liefde.

Gelukkig is de paus een gematigde man. Dat kun je zien aan de naam die hij heeft gekozen. Franciscus de eerste.

Deze nieuwe paus gaat heel gematigde schoenen dragen van kalfsleer. Hele mooie rode. Deze schoenen kosten slechts een maandsalaris voor een leerkracht maar dat is ook vast heel gematigd. De prachtige gewaden op maat gemaakt van pure zijde zijn al net zo gematigd.

Deze schoenen mag feitelijk allen de paus dragen maar ik begreep dat de oude paus geen afstand kon doen van zijn schoenen dus ook hij mag (bij uitzondering) de schoenen blijven dragen. Twee paar in het jaar. De verzekering vergoedt niet eens steunzolen volledig en die hebben veel mensen toch echt nodig.

Heel gematigd staat deze paus ook tegenover de homo’s en lesbiennes.

Ik geloof niet dat Jezus zelf ooit kalfslederen rode schoenen heeft gedragen, zichzelf heeft voorzien van een andere naam en zichzelf uwe heiligheid heeft laten noemen. Ik geloof ook dat hij heeft gezegd; Heb je naaste lief zoals jezelf. Ik weet ook niet zeker of God wel zo blij is met het chemische goedje wat in de openhaard wordt gegooid om de rook wit te kleuren.

Bij ons in de tuin komen de plantjes heel gematigd op ondanks de kou. Ze redden het allemaal omdat ze zich kunnen aanpassen. De kipjes blijven leggen (al is dat momenteel wat gematigd). Daarin zie ik God. Zonder poespas maar wat een vreugde.

De wind is zwak en waait uit het noorden. Limburg, de ballon komt er aan.   

Ballon nummer 72, liefde zonder beperking

Vandaag wordt de ballon opgelaten door Menno en zijn moeder Ineke. Menno krijgt van mij al meer dan vijf jaar leesles op de woensdagmiddag. De laatste periode zijn deze lessen helaas niet doorgegaan doordat ik zo ziek was geworden.

Samen met Ineke kwam Menno vandaag wel even gezellig op bezoek.

De ballon reist met een matige wind met een kracht van 3 op de schaal van Beaufort richting het zuiden.

Hier onder het verhaal van Menno.

Ik heet Menno de Goede. Ik ben 32 jaar oud en heb verkering met Nathalie. Nathalie is 38 jaar oud en woont in Rhene. We bellen elke dag maar zien elkaar niet zo vaak. Soms één keer in de maand. Bij stichting ZIE ZO vakantie heb ik haar ontmoet en we zijn nu al acht jaar samen.

Ik vind puzzelen en tv kijken heel leuk. Ik kijk graag naar Goede tijden slechte tijden. Verder houd ik van voetbal en ben een echte Ajax fan. Met mijn vader ga ik vaak naar wedstrijden kijken in de Arena. Ik ben zelfs zondag nog geweest 3 – 0 voor Ajax tegen Zwolle. De spits Sigthorsson heeft gescoord. Ook de Jong en Boerrigter hebben gescoord. Ajax staat nu bovenaan en ik ben blij.

Op het moment dat Menno zijn verhaal doet laat hij trots ook de krantenkoppen zien. En inderdaad Ajax staat bovenaan. Ik ken zelf de spelers niet maar Menno kent ze allemaal bij naam en weet ook nog waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Hele plakboeken houdt hij bij. Die meneer Sigthorsson heeft eerst bij AZ gespeeld en is net nieuw volgens Menno.

Verder ben ik gek op de Toppers. Ik heb al vier keer de Toppers gezien in de Arena. Ik heb ook handtekeningen van Jeroen van de Boom, Gerard Joling en René Froger. Die heb ik ook een hand gegeven en zij zijn mijn vrienden. Ook heb ik alle handtekeningen van alle acteurs van Goede tijden slechte tijden.

Met tennis heb ik de eerste prijs gewonnen. Zelfs mijn moeder kan niet meer met mij spelen zo goed ben ik.

Op 10 november 1980 had ik (Ineke, moeder van Menno) dit nooit kunnen bedenken.

Menno is zo’n positieve spil in het gezin (vader, moeder, oudere broer en jongere zus)

Wij leren door hem in het nu te leven en vooral niet te lang stil te blijven staan bij de minder leuke

ervaringen in het leven.

Het mogen loslaten van de ballon is een geweldig initiatief van onze Dennis en we wensen alle

ontvangers van een ballon heel veel positiviteit,

lieve groetjes van Menno en Ineke

Ballon nummer 71, kippen zonder stroom

één dikke ijsklomp. Water was in de drinkbak van de kippen ver te zoeken vanmorgen. Vorige week toen de zon hoog aan de hemel stond, iedereen zin kreeg om in de tuin mandjes te vullen met violen en bolletjes, onze kippen heerlijk in het zand lagen te badderen, toen heb ik de warmteplaat onder de drinkbak weggehaald. Ik had besloten dat de lente was begonnen. De kippen hadden er zin in en begonnen flink te leggen en ik zelf was dus feitelijk net iets te enthousiast.

Het is waar. Maart roert zijn staart en april doet ook nog wat hij wil.

Inmiddels kunnen de kippen weer drinken. Ik maak mij meer zorgen om de salamanders die ik al zag zwemmen in onze kleine vijver die nu dus ineens weer bedekt is met een dikke laag ijs. Zelfs het pompje houdt het ijs niet tegen.

De wind waait uit het noordoosten en is zwak tot matig met een kracht van 3 op de schaal van Beaufort. Voor vannacht staat er -6 op het programma. De ballon, met helium gevuld, houdt het dan niet zo heel lang vol. Ben heel benieuwd waar hij zal stranden. Mijn ouders in Limburg zijn weer ingesneeuwd maar zover zal hij absoluut niet komen.

Ik hoop dat hij gevonden zal worden door iemand met een bijzonder verhaal. Een verhaal dat zal verwarmen.  

Ballon nummer 70, koud en kneuterig

Wat is het ineens koud. Net een bak violen in de tuin gezet en nu hangen ze alweer slap. Komt het ooit nog goed?

Vandaag was ik gelukkig weer een paar uur op school. Ik heb onderwijskundige rapporten geschreven en ik ben met mijn klas lekker even naar buiten geweest.

Thuis gekomen heb ik de openhaard aangestoken en dat is erg prettig kan ik jullie vertellen. Mijn vriendin en ik willen nooit meer zonder openhaard.

Op school kreeg ik ook nog eens de ene naar de andere verrassing. Tekeningen, een uiltje uit hout gesneden,  echte toffee uit Engeland en als klap op de vuurpijl saffraan uit Dubai. Ik ben niet eens jarig.

Ik mag mijzelf gelukkig prijzen dat er zoveel mensen zijn die mij graag willen zien. Er zijn zoveel mensen die met mij meeleven en hopen dat ik snel weer helemaal de oude Dennis zal zijn. Hoe waanzinnig bijzonder is dat eigenlijk.

De ballon steeg vandaag snel op. Het is koud en het sneeuwt. De wind waait uit het noorden met een kracht van 3 op de schaal van Beaufort. Hij is opzoek naar net zulke fijne vriendschappen als die ik nu elke dag ervaar.

Ballon nummer 69, op zoek naar een linkje

Vrijdagavond was de opening van de Dutch Magical Society, mijn nieuwe vereniging. Het was een geweldig succes. Vandaag heb ik de foto's ontvangen van mijn vriend en fotograaf Mickael van Aken. In de eerste foto wordt ik door Ger Copper uit een poster getoverd. Prachtig was het, hoor ik van iedereen. Op de tweede foto staat het 'magische gezelschap' - iedereen die deze avond heeft opgetreden. Ik ben heel erg blij dat deze mensen de avond tot zo'n succes hebben gemaakt.

Er volgt nog een link naar het radio-interview wat vrijdagochtend is opgenomen, het lukt me nu nog niet om het hier op de Ballon te krijgen.

Ik heb gisteren en vandaag rust gehouden. Morgen ga ik lekker weer naar mijn werk. Ik vind het fijn mijn klas en mijn collega's weer te zien en zoals het er nu uitziet lukt dat zelfs ook nog zonder een extreme buik.

De wind is matig met een kracht van 4 op de schaal van Beaufort. De ballon reist richting zuid zuidoost. Het is wel erg koud en daardoor verwacht ik niet dat hij heel ver zal komen.

Dat geeft niets zolang de ballon maar een leuke vinder vindt die een mooi verhaal wil delen.

Ballon nummer 68, moe maar voldaan

Het is bijna 21:30 uur en ik heb nu pas de energie en inspiratie om een stukje te schrijven. Het is toch verschrikkelijk....!!

Het is bijna windstil. De ballon steeg eerst langzaam recht omhoog om vervolgens richting het zuiden af te reizen.

Gisteren was de opening van Dutch Magical Society en wat een enorm succes was dat. Wat een opkomst van goochelaars, vrienden en liefhebbers. Wat is er door iedereen hard gewerkt.

Samen met Kaj en Rene heb ik van te voren een draaiboek gemaakt. Zo werd het voor iedereen duidelijk hoe ik het in mijn hoofd had. Zo wist iedereen tenminste waar en wanneer ze ergens moesten zijn en wat ze moesten doen. Feitelijk maak ik nooit een draaiboek omdat ik alles in mijn hoofd heb zitten. Maar dan moet iedereen steeds alles aan mij vragen en ren ik zelf van de ene naar de andere kant om alles te controleren. Dat laat mijn gezondheid momenteel simpelweg niet toe. Al mijn bestuursleden hebben werkelijk alles uit handen genomen. Ik mocht zelfs helemaal niet meer achter de schermen komen ;). Heel moeilijk voor iemand zoals ik die moeilijk dingen uit handen kan geven.

Hoe fijn het ook was om gisteren mijn gedachten even lekker te kunnen verzetten, zoveel lieve vrienden te zien en zo'n prachtige show te kunnen realiseren. Hoe fijn het ook voelde toen ik merkte dat iedereen mij wil helpen door zoveel mogelijk uit handen te nemen, echt rustig is zo'n opening toch niet. Spanning blijft er gewoon. Zo'n mens ben ik nu eenmaal. Ik ben benieuwd of ik dat ooit zal afleren. Dat zou in elk geval er prettig zijn.

Lekker naar bed en morgen een absolute rustdag. Dan kan vast ook de knoop van mijn broek weer dicht.

Op de foto staan ons visitekaartje en een door Michel gerealiseerde en gelimiteerde pin. Er waren er slechts 100. Ze werden in de pauze weggegeven als je minimaal 10 euro stopte in onze "opstartpot" een initiatief om uit de opstartkosten te komen. Alles spelden zijn vergeven. Het wordt wellicht nog eens een collectors item.    

Ballon nummer 67, even wat anders

Vandaag verzet ik even mijn gedachten. Vandaag word ik ongelofelijk goed geholpen door lieve vrienden. Vandaag is de opening van Dutch Magical Society.

Achter de computer heb ik veel kunnen bedenken en vandaag zal blijken of het in de praktijk ook zo uit zal komen. als in mijn gedachten. Mijn vrienden zorgen voor de uitvoering. Dat is toch gaaf. Ik hoef mij nergens druk om te maken en dat is niet alleen goed voor mij maar ook zeker voor mijn buik.

Hoe dan ook even feest.

De wind waait zwak uit het noord noordoost.

Ballon nummer 66, zomaar één moment

Zomaar één moment.

Ik voelde mij fijn, gelukkig en tot alles in staat,

Zomaar één moment

Mijn kansen keren tegen en mijn eigenwaarde zakt

Zomaar één moment

Geluk is helaas zo voorbij

Verdriet en zelfkwelling volgen

Bittere gedachten

Lichamelijke klachten

Hersenspinsels in denderende golven

Niemand wil mij hebben

Zegt een stem zomaar één moment

‘t voelt ook echt zo

Dit moment duurt eeuwen

Ben een niets, een nul

Niemand wil mij hebben lijkt de stem te schreeuwen

Noodsprong een gebed

Zomaar één moment

Geen antwoord, is toch mijn eigen schuld

Ik geloof niet

Zelfs niet dat ene moment

Ik kan bergen verzetten en beloof eeuwige trouw

Uit eigenbelang en helemaal zonder berouw

Wat ik allemaal niet wil doen, om te passen in dat grote boek

Het levens boek geschreven door de alwetende

Een burgerkloon zal ik zijn

Strak aan de lijn

Mij zomaar één moment vergissen

Dat éne moment kan noodlottig zijn

Één moment besef ik mij

De moeilijkheid van ademen

In deze maatschappij

Dit gedicht heb ik ooit geschreven in 2002. Gek hé dat ik elf jaar later weer soms even het zelfde voel.

Ik heb overigens een fijne arts en krijg straks een heel kundige arts in het VU. Iedereen doet alles wat in het vermogen ligt. Ik ben in heel goede handen. Nu wil ik mij ook nog graag heel goed voelen. 

Morgen verzet ik mijn gedachten en vier ik feest.

De ballon reist richting het zuidwesten met een zwakke wind. Hij is opzoek naar een lach op je gezicht en een positief verhaal. 

Ballon nummer 65, nog 300 te gaan en een grote verrassing

Vandaag gaat ballon nummer 65 de lucht in. Met een matige wind uit het zuidoosten reist de ballon opzoek naar een bijzonder verhaal.

Gisteren was ik zo enorm blij met het bericht van Anton. Wat een bijzonder leuk bericht. Ik had de ballon nog niet op internet gezet en ik kreeg mijn internist aan de telefoon. Foute boel. Morgen moet ik om 12:30 uur komen en het liefst samen met iemand anders. Mijn lieve vriendin gaat gelukkig met mij mee en heeft haar college lessen opgezegd.

Ik weet inmiddels al wel dat ik doorgestuurd word naar het VU in Amsterdam. Daar zal ik de komende tijd regelmatig rondwandelen. Ze zeggen toch vaak; Van het één komt het ander. Nou, dat geldt helaas ook met onderzoeken in het ziekenhuis.

Gisteren van het ene moment blij naar het andere moment diep ongelukkig. Myrte en ik zijn maar even uit eten geweest om onze zinnen de verzetten.

Morgen weten we meer. Of ik het ga delen met de ballon dat weet ik nog niet. Ik weet wel dat er vanuit het niets dingen gebeuren die je niet ziet aankomen en waar je toch blij van wordt.

Alle kippen zijn gaan leggen. In één week tijd is de oogst zoals op de foto van onze vier kipjes. De lente is echt begonnen.

Ik ging vandaag even een boodschapje doen en toen ik thuiskwam stond er een pakje op tafel. Er was een collega langs geweest en die had drie soorten koek gevonden die ik wel mag eten. Volgranen Speculoos van Billy's farm, Volkoren mueslikoeken van Billy's farm en Gevulde rozijnenkoekjes van Billy's farm. Allemaal zonder lactose.

Heerlijk. Het eerste koekje gegeten sinds vier weken en zonder een naar effect. Ze smaken anders dan de gewone koekjes maar daar zal ik toch echt aan moeten wennen. Ik eet het met liefde als mijn buik maar niet opzet. Enorm lief dat deze collega zo met mij mee denkt. Totaal onverwacht.

Op naar het gesprek van morgen. Ik ben best een beetje bang. Slapen heb ik vannacht al niet gedaan en voor nu neem ik daar maar een pilletje voor. Feitelijk heb je alleen vandaag. Gisteren doe je niets meer aan en morgen weet je niet of je wakker zal worden. Toch maak ik mij zorgen om morgen.

Gedachten en gevoelens lopen soms mijlen ver uit elkaar.

Ballon nummer 64, bericht vanaf de Noordzee

Ik spring net bijna een gat in de lucht toen ik de onderstaande e-mail kreeg.

Beste Dennis,

Vorige week donderdag 28 februari heb ik van jou een ballon opgevist op de Noordzee.

De plaats precies is de Scharrebank, dat is ongeveer 24 mijl (45km) uit de kust. Ik ben van beroep visserman en werk als bemanningslid op de OD-6 uit Stellendam. Tijdens de visverwerking zag ik jouw oranje briefje en dacht, ik neem het mee naar huis, en doe je een mail!

Ik ben de gehele week van huis, dus van de maatschappij zelf maak ik niet veel mee. Wij waren zondagavond weg en komen vrijdagnacht/ochtend weer binnen varen om de vis te lossen.

Ik ben getrouwd en heb 4 kinderen, 4 jongens waar ik zeer trots op ben. Dit houdt mij nu wel op dit moment gelukkig. 

Op het moment maken de de lage visprijzen en de dure olieprijzen en niet makkelijk voor ons als vissers. We vangen voldoende vis en ook mooie vis, maar helaas zijn de prijzen die je er voor krijgt bitter slecht. Ik maak me daar dus ook wel eens zorgen om, je hebt toch een gezin om te onderhouden.

Dit maakt het beroep vissen wel eens lastig en ik denk er wel eens aan om te stoppen. Je bent een gehele week van huis, zonder je gezin. Je kinderen groeien sneller op, want je ziet ze maar 2 dagen in een week.

Toch maken mijn vrouw en ik het er het beste van in het weekend. Gaan met de oudste 2 voetballen in het weekend en doen leuke dingen. Ik ben een trotse vader en wil alleen maar het beste voor mijn gezin.

Ik ben nu 33 jaar, bijna 34, 31 maart ben ik jarig!

Ik hoop je voldoende te hebben kunnen vertellen voor je boek. Ik wens je natuurlijk ook veel succes met het schrijven en uitbrengen van je boek.

O ja en nog bedankt voor je gelukspoppetje, dit kunnen wij goed gebruiken.

Mvrg Anton van Koppen

Hoe waanzinnig bijzonder is dit bericht. Ik heb recentelijk nog geschreven dat zeemeerminnen niet zouden terugschrijven maar zelfs al gaat de ballon dus richting het westen, hij kan als nog gevonden worden.

Ik wil natuurlijk ook graag nog weten welke ballon Anton heeft gevonden en dat heb ik hem per mail gevraagd. Zodra ik daar het antwoord op heb zal ik dit vermelden. 

Ballon nummer 64 vertrekt met een zwakke tot matige wind richting west zuidwest. Maar ik weet dus nu zeker dat ook die ballon gevonden kan worden.