De ballon van 11 december 2013 is gevonden in Delft.

 

Van de week kreeg ik het volgende bericht via de mail:

 

 

Goede morgen Dennis,

Gisteren op 20-03-2014 om 15.35 heb ik de ballon gevonden in Delft op de Laan van Bentvelsen.

Dit is een nieuwbouw wijkje tegen de gemeente Midden Delfland aan.

Uiteraard moest ik eerst even kijken waar het om ging ( de ballon was er namelijk al vanaf ) maar dat is mij nu geheel duidelijk.

Hier mijn verhaal :

Ik ben een uitvoerder van een bouwbedrijf die hier een paar woningen bouwen.

Ik ben 52 jaar en ben getrouwd en heb een zoon van 21 en een zoon van 18 jaar.

Ook ik vind dat de wereld aan het veranderen is, echter heb ik het idee dat ik er weinig of niets aan kan doen.

Ik doe mijn best om een boterham te verdienen , en er nog wat leuke dingen bij te doen.

Dat laatste vind ik niet meevallen, omdat we allemaal wel eens dingen meemaken die niet leuk zijn.

Wij hebben met ons gezin namelijk meegemaakt dat onze oudste zoon een jaar of wat terug de slechte kant op ging.

Hij is er nu aardig doorheen gekomen , maar we kunnen het goed merken dat hij “gebruikt “heeft.

Om nog even bij de verandering van de wereld terug te komen , vind ik dat iedereen zijn best moet doen om goed voor iedereen te zijn.

En ik denk dat het “geloof “daar niet aan mee werkt . Overal ter wereld zie ja dat er grote geschillen ontstaan omdat het om het geloof gaat.

En dat is niet goed.

Beste Dennis, ik ga mijn verhaal afronden en wens je veel succes toe.

Wil je mij wel even laten weten of je deze mail hebt ontvangen , en hoeveel reacties je al terug hebt gehad.

En hoeveel ballonnen je hebt opgelaten . Daar ben ik wel benieuwd naar.

 

Vriendelijke groeten

 

 

Hartelijk bedankt voor uw eerlijke verhaal.

 

 

 

Natuurlijk had ik beloofd om alle verhalen die na 1 januari 2014 binnen zouden komen, met de ballon te delen. Dit is de eerste en ik hoop dat er nog een paar zullen volgen. Voor nu maak ik maar gelijk even van deze gelegenheid gebruik om te vertellen hoe de zaken er hier thuis voor staan.

Per 1 januari ben ik op een nare manier zonder werk komen te zitten. Mijn voormalige directeur heeft mijn contract niet willen verlengen omdat ik ziek was geworden. Dit kan zo niet verkocht worden naar de buitenwereld en dus kreeg ik te horen dat ik niet voldeed aan de eisen van de school en wellicht helemaal niet op mijn plaats zou zijn binnen het speciaal onderwijs. De functie was te zwaar voor mij en ik kon dat volgens mijn leidinggevende lichamelijk en geestelijk niet aan. Mensen die mij wel goed kennen weten dat ik juist bewust en met heel mijn hart en ziel heb gekozen voor het speciaal basisonderwijs. Vol enthousiasme, liefde en passie voor het vak en de leerlingen heb ik voor de klas gestaan. Dat ik ziek ben geworden is natuurlijk lastig voor een organisatie maar had niets met het lesgeven te maken.

Inmiddels is PDS en een extreme lactose intolerantie vastgesteld en een Hernia diagfragmatica (breuk in het middenrif) waar ik 8 mei aan geopereerd zal worden. De verwachting is een dag of vijf ziekenhuis opname en vier weken herstelperiode. Voor die tijd moet ik flink aankomen en daarvoor loop ik nu bij een diëtiste in het ziekenhuis en krijg ik (astronauten) bijvoeding. Met medicatie, de juiste voeding en na deze operatie zal ik hopelijk spoedig weer helemaal de oude zijn.

Dan zijn er nog de nodige problemen met het UWV die net als verzekeringsmaatschappijen het liefst zo min mogelijk uitkeren. Met alle nare gevolgen van dien. Financiële stress is ook een hele nare stress kan ik nu uit ervaring vertellen. Solliciteren is op dit moment nog gewoon helemaal geen optie.  

Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel.

Ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen.

1.      6 april is het NK junioren goochelen. Ik coach Jorrit en zijn act is werkelijk prachtig geworden.

2.      Vorige week was ik uitgenodigd om naar de act van Roy te komen kijken in zijn eigen theater in Aalsmeer. Het was super gezellig en ik heb er weer fijne vrienden bij gekregen.

3.      HIT is weer begonnen en gisteren was de halve finale klassiek in Haarlem. Waanzinnig talent voorbij zien komen waar ik toch telkens weer erg van geniet. Vooraf even gezellig gegeten met mijn vriendin Neeltje.

4.      Het is prachtig weer en de tuin begint er weer heel gezellig uit te zien. De kippen zijn weer volop aan het leggen en de salamanders zijn gelukkig terug in de vijver.  

5.      Van bijenwas ben ik kaarsen aan het gieten. Ze branden niet alleen heel mooi maar ruiken ook heerlijk.

6.      Samen met Myrte of mijn vriendin Manon loop ik regelmatig een rondje door het Haarlemmermeerse bos.

7.      Myrte is vandaag jarig en morgen gaan we met haar ouders lekker ergens een hapje eten.

8.      Elke maand mogen we weer nieuwe leden verwelkomen bij Dutch Magical Society en de clubavonden zijn steeds erg gezellig en leerzaam.

9.      9 februari hebben we een geweldig nieuwjaarstreffen neergezet met zang, cabaret en magie. Jacques d’Ancona heeft de dag gepresenteerd en op internet verschenen alleen maar positieve berichten van de bezoekers.

10.  We hebben lieve familie en heel veel fijne vrienden om ons heen.  

11.  Ons huisje is knus en gezellig. We voelen ons er prettig en veilig ook als het soms even wat minder gaat.

12.  Myrte haar studie verloopt voorspoedig. Ze is zelfs uitgenodigd om op een congres in Engeland een lezing te geven over haar essay. Daarnaast heeft ze recentelijk les mogen geven aan derdejaars studenten Engels.  Ik ben enorm trots op haar!

Nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte.

Tot een nieuw verhaal.

Ballon nummer 366, De laatste ballon is aan zijn reis begonnen.

Ik heb net mijn laatste ballon opgelaten. Met een zwakke windkracht is hij richting het noordwesten vertrokken. Het oplaten van deze ballon gaf een vreemd gevoel. Ik ben er zelfs een beetje verdrietig van. Geheel 2013 heb ik elke dag een ballon opgelaten in de hoop dat de vinders van mijn ballonnen een verhaal met mij zouden willen delen. Verhalen, ervaringen van vinders wilde ik verzamelen en delen met de wereld in de hoop dat deze verhalen inzicht zouden bieden. Wellicht erkenning, herkenning, begrip, ontzag, respect en misschien wel een lach op je gezicht.

Bijzondere verhalen zijn er zeker gedeeld. Niet alleen door vinders maar ook door de mensen die een ballon hebben opgelaten hier bij mij thuis. Op een aantal verhalen zijn ook hele fijne reacties gekomen. Zelf had ik toen ik aan het project begon wel wat meer verhalen verwacht. Sommige mensen schreven alleen dat ze de ballon hadden gevonden maar wilde geen verhaal delen. Veel ballonnen zijn wellicht ook nog helemaal niet gevonden. Ik ga er dan ook vanuit dat er nog verhalen zullen komen. Er zijn ook vinders die per mail hebben beloofd dat ze nog een verhaal zullen delen. Zodra ik deze heb gekregen zal ik ze natuurlijk direct op mijn blog plaatsen.

De ballon is dit jaar ruim 30.000 keer gelezen. Er waren lezers over de hele wereld. Vol verbazing heb ik gezien dat er volgers waren in Rusland, Amerika, Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, Canada, Engeland, Italië, Australië, Taiwan, China en nog veel meer verre oorden. De ballon is op de radio geweest en zelfs op tv. Een goede vriend heeft een lied geschreven over de ballon en er zijn nieuwe vriendschappen ontstaan.

Ondanks al deze leuke ervaringen waren er ook minder plezierige ervaringen. Halverwege het jaar wilde ik zelfs even helemaal stoppen met de ballon.

Als ik geen verhalen van vinders had of verhalen van mensen die een ballon wilde komen oplaten, deelde ik mijn eigen verhalen en belevenissen. Zo schreef ik bijvoorbeeld over mijn ziekenhuisbezoeken en over mijn werk. Ik schreef dat er leerlingen aan de deur waren geweest om mij tekeningen of een zelfgebakken taart te brengen toen ik ziek thuis was. Namen heb ik nooit genoemd en in mijn berichten heb ik nooit negatief over mijn werk gesproken. Toch werd ik door mijn leidinggevende gesommeerd om alle berichten over school van mijn blog te verwijderen en mocht ik nooit meer iets over mijn werk schrijven. Ik vond het verschrikkelijk om te ervaren dat iemand anders instaat was mij te dwingen mijn eigen project aan te passen en mij feitelijk kon beperken in mijn creativiteit. Ik heb een keer geschreven dat ik door de ARBO arts instaat werd gesteld om weer 20% te gaan werken (met opbouw naar meer uren) en dat ik hier zo enorm blij mee was. Toen ik de volgende dag op school aankwam kreeg ik de wind van voren. Mijn re-integratieplan ging niemand wat aan. Ook ouders van leerlingen zouden mijn blog kunnen lezen en de hoeveelheid tijd dat ik zou kunnen werken was iets tussen mij en mijn werkgever. Achteraf begrijp ik dat ze hele andere plannen hadden met mij en mijn contract.

Dan had ik tussendoor ook nog de nodige milieuactivisten die mijn mailbox overspoelden met foto's van zielige of dode dieren en verontreinigde zeeën en stranden waar mijn ballonnen mede oorzaak van zouden zijn.  

Een goede vriendin van mij (Manon) heeft mij gemotiveerd om de ballon toch door te zetten en daar ben ik haar erg dankbaar voor.

Het is vandaag 1 januari 2014. Vanaf vandaag zit ik zonder baan en laat mijn gezondheid nog te wensen over. Gelukkig wordt daar hard aan gewerkt. Er volgen nog wat onderzoeken en een operatie waarna ik hopelijk snel weer instaat zal zijn een leuke baan te zoeken. 2014 wordt gewoon mijn jaar.

Al is 2013 anders verlopen dan dat ik mij had voorgesteld, ben ik toch blij en dankbaar voor veel gebeurtenissen. Ik heb een lieve vriendin, fijne familie en heel veel bijzondere vrienden om mij heen. We hebben een leuke nieuwe kat gekregen en ik heb mijn eigen vereniging opgezet. De ballon was een bijzonder project en ik ben blij dat ik dit ben gestart.

Ik wens iedereen een waanzinnig, mooi, liefdevol, gezond, magisch en leerzaam 2014.
Bedankt voor het volgen van de Ballon.  

Wil je zelf toch nog een verhaal delen mail dan gerust naar dennis@tovenaarsleerling.com
Lieve groetjes van Dennis      

Ballon nummer 365, Wel drie bijzondere verhalen op de valreep.

Gisteren op laatste dag van 2013 wilde vrienden van mij nog graag een ballon oplaten. Ze hebben alle drie een stukje geschreven en 2013 was voor hen wel een heel bijzonder jaar.

Terwijl ze eerst nog even een kopje thee dronken maakte ik de ballon vast klaar voor zijn reis.

Hieronder een berichtje van alle drie.

Hallo ik ben Rosalien!

Ik ben twaalf jaar en ik zit op voetbal,  toneel les en ik ga op piano. Het was heel leuk om een ballon op te laten vandaag! Ik heb besloten dat ik ook een Maine Coon ga nemen als ik groot ben net als Dennis.                                                                                                                                                                                               Lang geleden toen ik nog op de Michaelschool zat (en toen die nog bestond want die school heet nu anders) was ik een leerling van Dennis, dat was de leukste tijd van de basisschool. Sinds afgelopen zomervakantie zit ik op het Rudolfsteinercollege in Haarlem, wat eigenlijk best grappig is (of eigenlijk niet grappig, want zo leuk is het niet) want mijn grote broer Jonpaul zat eerst ook op het Rudolfsteinercollege, daarom wou ik er ook naartoe, maar hij ging precies van die school af toen ik erop ging!! Terwijl ik hier elke dag alleen maar huiswerk maak zit hij in Amerika in een Bed and Breakfast waar hij elk weekend kan skiën. Maar toch moet hij ook huiswerk maken hoor. En hij is niet alleen, hij is met mijn vader. Misschien wil mijn moeder uitleggen hoe dit komt, want daar begin ik niet aan...   

doei!                                                                                                                 groetjes Rosalien :)

Hallo Dennis,

Hierbij mijn (eigenlijk ons) verhaal op de laatste dag van 2013

Inmiddels begint het al iets gewoner te worden, maar ons leven blijft op zijn kop staan.....

Deze zomer waren we als gewoonlijk in Idaho.  Wij hebben daar na veel verbouwen inmiddels een mooie Bed and Breakfast in een voormalig oud schoolgebouw. Mijn man Chad is amerikaan en is daar sinds enkele jaren een groot gedeelte van het jaar bezig met het verder opzetten van dat bedrijf (na eerst lange tijd hier in Nederland als  leraar gewerkt te hebben). Hij is dus ver weg! We skypen heel veel. Door de financiën kunnen we daar nog niet als gezin naar toe verhuizen en ik heb hier nog een baan. Met onze kinderen Jonpaul (16) en Rosalien (12) reizen we er in de vakantie naartoe en brengen dan als gezin  meer dan een maand door in albion, een klein dorpje in een hooggelegen dal in de uitlopers van de Rocky Mountains.
Jonpaul en Rosalien hadden hun schooljaar in september 2013 prima afgesloten, Jonpaul de laatste maanden zelfs met de ziekte van Pfeifer. Hij had bijles bij Dennis en Rosalien heeft vroeger bij deze topleraar in de klas gezeten. Tijdens de vakantie heeft Jonpaul na lang wikken en wegen (ook door Chad en mij) besloten in Idaho verder te gaan op High School!  Chad helemaal in de wolken natuurlijk. Nu is de helft van het gezin hier en de andere helft daar, met nog onzekerheid wanneer we kunnen verhuizen...Verschrikkelijk voor deze moeder, maar we staan achter zijn keuze: zou een heel goede stap kunnen zijn voor hem nu...
Wie weet gaat 2014 een overgang naar Albion betekenen voor ons of toch nog niet??? Jonpaul is nu weer even hier! Vandaag hebben we net met z'n 3-en de ballon opgelaten, Jonpaul vele ervaringen rijker en vertrekt binnenkort weer voor de rest van het schooljaar...
In de tussentijd werk ik hier als psycholoog (o.a. met mensen met ernstige trauma's) en hoop de mindfulnesscursussen die ik nu hier geef later ook later in ons centrum/bed and breakfast te geven! Ook heeft mediteren en Tibetaans leren mijn hart en ook mijn lijf (gezondheid) roept om aandacht.

Ik wens ieder veel liefde en verbinding in het nieuwe jaar (zoals wij dat ook voelen, al zit er deels een oceaan tussen)

Susan

(als je het leuk vindt kun je kijken:  www.albionbedandbreakfast.com  )

Door Jonpaul:

Ik was dus naar Amerika gegaan. Ik dacht dat ik mijn vader daar kon helpen met werk en het leek mij leuk om in Amerika te gaan wonen. Het was leuk in Idaho en ik heb veel mensen leren kennen en ik heb veel beter engels geleerd en ik ben begonnen met het leren van Spaans. In Nederland was ik ook al begonen Frans en Duits te leren. Ik zou het lieftst al die talen vloeiend willen leren spreken en ik denk dat ik dat ook wel zou kunnen. Ik ben al begonnen een Duits boek te lezen wat me tot nu toe vrij gemakkelijk afgaat. Engels spreek en lees ik natuurlijk al vloeiend. ik weet alleen niet zeker wat ik met al die talen zal gaan doen later. Ik weet ook niet wat ik later ga doen als werk of waar ik wil studeren. Er is eigenlijk vrij veel onzeker. Ik weet wie ik ben en waar ik in geloof. 

Mijn vader komt uit een mormoons gezin ( een soort christelijk geloof ), mijn moeder uit een protestants ( eigenlijk Remonstrants ) gezin ze zijn nu soort van boeddhistisch achtig. Ik word in elk geval geen mormoon denk ik ook al vind ik het op zich helemaal geen slecht geloof. Je kunt dan bijvoorbeeld verder leren na dat je dood bent en je kunt uiteindelijk ook god worden van je eigen planeet. Maar het is ook best wel een streng geloof ( je mag van alles niet en je moet alles precies geloven zoals het staat geschreven). 

Ik ben in de kerstvakantie weer naar Nederland gekomen voor drie weken en ik ga vrij snel weer naar huis. Dit is de laatste dag voordat 2014 begint en ik ga over negen dagen vliegen naar huis. Ik hoop dat het ons lukt om met z'n allen in Amerika te gaan wonen.

Jonpaul

                               Hartelijke groeten van ons allemaal en een gelukkig nieuwjaar!! 

Ik hoop dat Susan, Rosalien, Jonpaul en Chad snel als gezin lekker samen kunnen zijn. Bedankt voor jullie bijzondere verhaal. 

De ballon is op de laatste dag van het jaar richting het noordwesten gegaan. Vandaag gaat de laatste ballon aan zijn reis beginnen. Deze laat ik straks zelf op en het verhaal hiervoor volgt later op de dag. 

Ballon nummer 360, Met dank aan Rudolph en twee ballonnen gevonden.

Van mijn fijne werkgever kreeg ik voor de kerst een V&D cadeaubon. Aangezien ik na de kerstvakantie zeeën van tijd krijg, helaas ook geen ballonnen meer hoef op te laten, heb ik deze bonnen maar omgezet in Rudolph's complete cupcakes boek. Myrte en ik hebben gisteren vast één recept uitgeprobeerd en ze zijn heerlijk en prachtig geworden. We eten vandaag bij de zus van Myrte en wij moesten voor iets lekkers bij de koffie zorgen. Nou dat is, met dank aan Rudolph, absoluut gelukt. Misschien openen we volgend jaar wel een cupcakewinkeltje....! ;) Er is in elk geval een nieuwe hobby geboren.

Van de week kwam er een brief van mijn helium leverancier. Vanwege het voortdurende tekort aan helium op de wereldmarkt zijn de kosten voor helium substantieel verder gestegen. Mijn leverancier ontkomt er daarom niet aan om de verkoopprijs van helium met 20% te verhogen. Verder gaat ook de maandhuur van de cilinder omhoog. Het jaar is bijna ten einde en de laatste ballonnen staan op het punt aan hun zoektocht, naar bijzondere verhalen, te beginnen. In de eerste week van het nieuwe jaar zal ik de cilinder weer moeten inleveren en is mijn project echt klaar. 365 ballonnen, één jaar lang elke dag één ballon. Ik vind het altijd een mooi gezicht als zo'n vrolijk gekleurde ballon met een kaartje en een poppetje opstijgt en na verloop van tijd uit het zicht verdwijnt. Ik zal het missen. Ik verwacht wel dat er in de toekomst nog kaartjes van mij gevonden zullen worden en wellicht nog een paar bijzondere verhalen worden gedeeld.

Pas geleden kreeg ik de volgende berichtjes gemaild.

Goedendag,
Hierbij zou ik u willen laten weten dat ik uw ballon heb gevonden in Halle,Gelderland.
Ik heb de ballon gevonden op vrijdag 20-12-13 en deze ballon heeft u opgelaten op 12 december.

Mijn naam is Willy Roelofs,55 Jaar.

Wat een leuk idee van het gelukspoppetje,Hiervoor wil ik u danken!

Wat een leuke actie om iedere dag een ballon op te laten.
Hopende dat u veel reacties krijgt.....


Mvg
Willy Roelofs  

Beste Dennis,

In het weekend van 4 t/m 6 oktober,waren wij met kinderen en klein kinderen in Makkum.

Dit was na aanleiding van ons 45 jarig huwelijk. Het was dit weekend prachtig mooi weer dus gingen we op zo 6 oktober naar het strand. Op de foto is de vindplaats van het kaarje.

De ballon was al helemaal weg ,maar het kaartje nog in tact.

Bijna iedere vacantie vind ik wel wat,meestal een beurs of zo iets,dus was het wel leuk ook eens iets anders te vinden.

Mijn naam is Geert Karel Mink,gepensioneerd beveiligingsmedewerker KPN.

Ik ben getrouwd met Fini Knobbe,samen hebben we 2 dochters (43 en 40 )en 3 kleindochters en 1 kleinzoon.

Mijn hobby is het houden van vogels,kippen en eekhoorntjes. Achter huis staat een voliere van 6 meter lang,

1,75 breed en 1.80 hoog. Vogels houden doe ik nu al bijna 60 jaar.

Hopelijk heb ik je hiermee voldoende kunnen informeren.

Mhgr.Geert Karel Mink

Leeuwarden

Soms reageren mensen direct en soms blijft het kaartje een tijdje liggen. Een melding uit Halle en een verhaaltje uit Leeuwarden. De ballon komt overal. Bedankt beste Willy en Geert.

Met een matige windkracht waait de ballon deze tweede kerstdag richting het noordwesten. Opzoek naar een vinder met een bijzonder, emotioneel, vrolijk of grappige verhaal.

 

Ballon nummer 356, Nog negen te gaan.

De man op de foto heet Warwick Davis. Hij speelt in de film: "Willow" de hoofdrol. De film is super en een echte aanrader om te bekijken. Ik heb zelfs mijn eigen uil naar dit personage vernoemd.

Warwick Davis lijdt aan de groeistoornis Achondroplasie. Ook wel dwerggroei genoemd. In het verleden hadden veel edellieden een "dwerg"als nar of gezelschap. Zo had koningin Maria Theresia van Spanje zelfs een zestal van dit soort kleine mensen als gezelschap. Het is bijna kerst en de kerstfilms vliegen je om de oren. Het viel mij op, dat in deze films, de Kerstman veel meer dan zes kleine mensen in dienst heeft. Hij noemt ze alleen kerst elfen. Het zijn er honderden. Ik geloof zelfs dat er net zo veel elfen zijn voor de Kerstman als dat er zwartepieten zijn voor Sinterklaas. Hier ontstaan alleen geen discussies over in de politiek. Dit mag gewoon. Pygmeeën zijn ook klein maar worden niet door de Kerstman gebruikt als hulpje. Ik neem aan dat dit te maken heeft met de periode in het jaar en de daarbij horende kou.

   
Misschien zouden ze het wel leuk vinden om te doen maar ik zie ze toch niet zo snel over de daken wandelen om via de schoorsteen sokken te vullen en cadeaus onder de kerstboom te leggen. Het liefst zou ik nu persoonlijk daar cadeaus willen brengen en er ook gelijk lekker willen overwinteren.

Zelf vier ik geen kerst. Geen kerstboom. Een echte boom hoort niet in een huis. Waarom zouden we vrede wensen maar ondertussen wel een gezonde jonge boom omhakken voor versiering? Een kunstboom gaat al helemaal nergens over. Ik geloof ook niet in kerstkaarten. Ik ken mensen die de mooiste kaarten boven aan het lint hangen. De namen noteren van wie ze een kaart hebben gekregen en dan ook alleen deze mensen een kaart terug sturen. Ik ken mensen die alleen maar een naam zetten onder een gedrukte tekst op het kaartje of zelfs etiketten plakken op de kaart met daarop alleen hun naam. één grote commerciële bende. Laten we elkaar gewoon lekker door het jaar heen eens opbellen of een leuk bericht sturen. Wensen we elkaar niet alle dagen in het jaar een fijne dag en alle geluk van de wereld? En waar is de crisis gebleven rond de kerst? Ik zie mensen winkelwagen volladen met zoveel eten dat je daar een heel weeshuis mee kan voeden. Kun je ook niet gezellig en lekker eten met elkaar door het hele jaar heen?

Het waait en regent hard. De ballon wappert alle kanten op. Nog negen ballonnen te gaan. Ik ben benieuwd naar de verhalen van vinders. Ondertussen genieten wij van vrienden, familie, onze katten en een lekker haardvuur. Dat kan wat ons betreft alle dagen in het jaar.

Ballon nummer 345, Een half jaar na het oplaten van ballon nummer 166, onverwacht een bijzonder verhaal

Vandaag kreeg ik onverwacht een mooi verhaal van Marijke gemaild. Zij had mijn ballon van 15 juni gevonden.

Hallo Dennis,

 

Eerder dit jaar heb ik je beloofd nog te schrijven wat mij bezighoud. (ik had de ballon van 15 juni 2013).

 

Het is steeds in mijn gedachten gebleven, maar nu het einde van het jaar nadert, dus even mijn bijdrage.

 

Wat mij altijd bezighoud, is de mens! Hoe zit iemand in elkaar, waarom reageert iemand zoals hij doet, hoe verschillend zijn mensen, hoe interessant en uniek. Waarom lijkt het of de een altijd pech heeft en de ander altijd geluk? Een vriendin van mij zegt altijd dat ik een zondagskind ben. Je kent de uitdrukking vast wel. Ik voel me ook vaak een zondagskind. Situaties lopen goed af bij mij, ik heb vaak wel geluk. Maar, ik denk dat dat ook komt door mijn karakter, ik ben een optimist, een positieveling! (hoewel iemand ooit zei dat ik altijd zo negatief was, tja, ieder zijn idee!). In een situatie waarin iets mis gaat, ben ik gauw geneigd te denken, o.k. dit ging niet goed, of, dit kon ik dus gewoon niet, en dan stap ik verder. Dan zie ik wel weer een mooie roze avondlucht, of ruik ik vers gebakken brood als ik naar mijn werk wandel. Of een kindje op straat lacht stralend naar me, en ik lach terug. Dit jaar, 2013, was mijn jaar. Ik kocht al een agenda waar het op stond, en ik ging in januari naar een seminar van Ben Tiggelaar (een soort van verandergoeroe!). Die middag was het begin van veel kleine veranderstappen. De mooiste les was: als je iets wilt veranderen moet je het wel heel graag willen! Eind januari viel de liefde mij ineens in de schoot, na zeg maar een leven lang (gelukkig) alleen zijn, heb ik een schat van een man ontmoet. Ik word enorm blij van hem, en hij verrijkt mijn leven in vele opzichten. Ik beleef mijn leven als mooi, waardevol, diep, zonnig, blij en gelukkig. Dat gevoel gaat hand in hand met verdriet om andere mensen. Een vriendin die meeging naar het seminar Dit wordt jou jaar, is stervende, opgegeven. Misschien nog een maand of twee, midden vijftig. Ze gelooft in meer dan dit leven, is heel rustig en niet bang voor de dood. Dat ben ik ook niet. Maar toch, voelt het soms als heel gemeen, dat de een dus zoveel geluk heeft, en de ander vette pech. Ik ben een gezegend mens!

 

Ik hoop dat je iets hebt aan deze tekst. Ik wens je veel succes met je project en hoop van je te horen hoe het afloopt!!

 

Fijne dagen en hartelijke groet van Marijke.

Wie weet komen er, zo aan het eind van mijn project, nog wel meer bijzondere verhalen. Ik ben in elk geval erg blij met het verhaal van Marijke en wens haar heel veel plezier en geluk in de liefde en haar vriendin heel veel kracht en liefde de komende periode.  

Ballon nummer 344, Een hoop gedoe en tijd voor een feestje.

Afgelopen zondag heb ik mijn verjaardag gevierd. Een huis vol met familie en fijne vrienden. Heerlijk was het. Mijn moeder en ik hebben verschillende soepen gemaakt en Myrte drie heerlijke quiche's. Het was ook werkelijk even tijd voor een leuk feest. En een leuk feest was het. 2013 was niet bepaald mijn jaar en ik kijk dan ook uit naar 2014. Ik kan niet anders zeggen dan dat het zeer fijn voelde om al, die voor mij zo belangrijke, mensen om mij heen te hebben. Helaas kon niet iedereen er bij zijn maar met deze goede vrienden spreek ik snel een ander keertje af.

Qua gezondheid gaat het weer even wat minder. Gisteren had ik een een ct scan en vrijdag hoor ik de uitslag. Ik moest een liter contrastvloeistof drinken en daarna werd er via een infuus nog een andere stof ingespoten. Daar lig je dan in een soort ufo die bromt, sist en gromt. Af en toe hoor je een computerstem opdrachten geven zoals: "Adem diep in en houd de adem vast." Dan is het even aftellen terwijl je je hele lijf warm voelt worden van de vloeistof in je aderen. Daarna mag je weer door ademen. Spannend allemaal.

Vandaag had ik een afspraak in Amsterdam voor een tweede spoortraject. Een instantie die een plek voor mij gaat zoeken om te re-integreren. Wellicht zelfs een fijne nieuwe werkplek. Ik heb een boekje meegekregen. Jobmarketing 2.0. Ik moet zakelijker worden en meer in bedrijfsmatige termen gaan denken....!! Ik zal het boekje lezen maar ik dacht dat ik had gekozen voor het specialonderwijs en voor de zorg. Ik ben niet zakelijk en ik ben een gevoelsmens. Moet ik dat allemaal loslaten om straks een goede baan te kunnen vinden?

Wat gaat 2014 brengen? Ik houd goede moed.

De wind is matig en waait richting het noordwesten. De ballon is opzoek naar mooie, bijzondere verhalen.