Ballon 328, Poen, poen, poen, poen.........!

Als het even wat minder gaat dan is dat even puzzelen om rond te kunnen komen. Ik ben door het verliezen van mijn baan 70% van mijn laatste inkomen gaan verdienen. Dat is toch ruim vierhonderd euro netto minder in de maand. Wat een aderlating....!!

Myrte en ik hebben een lijstje gemaakt. Wat komt er in en wat gaat er uit? Waar kunnen we op besparen? Een tijdschrift, krant o.i.d. hebben we al niet. Een ander abonnement voor tv, internet en bellen scheelt al vijftig euro in de maand. Overstappen naar een andere energieleverancier scheelt ook weer 20 euro in de maand. Maar de meeste winst is toch te behalen in het één keer in de week boodschappen doen en deze boodschappen goed te plannen. Niet elke dag even naar de AH omdat hij toevallig om de hoek zit. Nee, even internet afstruinen naar aanbiedingen en verschillende winkels afgaan voor de beste en goedkoopste spullen. Vandaag twee winkels en morgen nog twee. Dan zijn we klaar voor tien dagen en nog geen 40 euro kwijt. Wauw. Wat ga je anders kijken als het er op aankomt.

Even was ik verdrietig omdat we nu zo voorzichtig moeten zijn maar eigenlijk had het altijd al zo moeten gaan. Wat had ik dan al goed kunnen sparen, de hypotheek op mijn huis kunnen aflossen, eens extra op vakantie kunnen gaan. Wat zijn mensen (ook ik) toch makkelijk als het allemaal komt aanwaaien. Wat geven mensen makkelijk geld uit. Ik heb inmiddels bijna 500 dvd's. We gingen wekelijks uit eten en mijn beste vriend en ik gingen ook nog eens twee keer in de maand uit eten en naar de bioscoop. Super leuk allemaal maar geen noodzaak. Ik ben niet rouwig om het feit dat dit nu niet meer gaat. Ik merk dat ik dankbaar ben voor wat ik allemaal kon doen en dus al heb beleefd. Extra dankbaar ben ik nu als het uiteten of een film in de bioscoop wel weer kan.

Ik heb het al eerder gezegd. We wonen heerlijk. Binnen is het gezellig en warm. We hebben elkaar en we hebben fijne familie en vrienden om ons heen. De één vriend heeft het financieel makkelijker dan de ander maar bij allemaal staat liefde, veiligheid, geborgenheid, respect en gezelligheid op nummer één.

Soms reken ik nog wel eens terug naar de gulden. Jemig wat heb ik dan, zelfs nu, toch een waanzinnig salaris.

De wind waait met een matige wind naar het zuidoosten en de ballon is op zoek naar bijzondere verhalen.      

Ballon nummer 322, Heerlijk Haarlem in en een lief kaartje.

Taran wordt steeds handiger en groter. Het is een leuk spelletje om de ballon te pakken en los te laten en weer naar boven te klimmen en hem weer te pakken etc.

Als er wat tandjes in het kaartje staan dan weten jullie nu hoe dat komt.

16 november was Arwen jarig. We vieren dit niet met toeters, taart en slingers maar we staan er wel altijd even bij stil. Een dikke knuffel maar die krijgen onze katten eigenlijk elke dag wel. We waren dus werkelijk totaal verbaasd toen de postbode kwam. Een kaartje in de bus. Op het kaartje stond; "Arwen Renardel de Lavalette"

Het kaartje bleek afkomstig van de fokker van Arwen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik dit super attent vind en het getuigt absoluut van liefde voor hun eigen katten en hun nakomelingen.


Vandaag ben ik samen met een vriendin naar Haarlem gegaan. Daar heerlijk een visje gegeten op de markt, leuke bakspullen gekocht bij de Sligro en wat lekkere ingrediënten bij de Japanse toko. Morgen doe ik even rustig aan maar ga ik wel lekker taart bakken.

Ik heb geen heftig of bijzonder verhaal vandaag maar het is zoals het is. Het was gewoon een prima dag. Nu gaan we lekker even op de bank zitten met een mooie film. Myrte moe van de colleges op de Universiteit en ik moe van het slenteren door Haarlem. Elk een kat op schoot, de openhaard aan en een bakje chips op tafel. Dan heb je wat mij betreft even niets te klagen.

De ballon reist vandaag richting het westen. Door de kou en de zwakke windkracht gaat hij niet zo snel. Ik ben benieuwd waar deze ballon terecht zal komen.    

Ballon nummer 320, Rechtzetten, repareren en het dak op.

Eerst even wat rechtzetten. Gisteren heb ik mij wellicht ongelukkig uitgedrukt over de verkopers van koekjes voor de slachtoffers op de Filipijnen. Dat was niet mijn bedoeling. Ik heb ze in één zin genoemd met de verkopers die normaal in ons winkelcentrum staan. Ik had ook aangegeven een hekel te hebben aan verkopers die op je af lopen en je abonnementen op kranten of andere zaken (waar je dan aan vast komt te zitten) proberen te verkopen. De mensen die gisteren de koekjes verkochten stonden daar voor een zeer goed doel. Ik heb juist veel ontzag voor deze mensen. Het is ook werkelijk verschrikkelijk wat er is gebeurt en de mensen op de Filipijnen hebben onze hulp gewoon heel hard nodig. Wat mij opviel was dat de gratis pepernoten niet aan te slepen waren en de koekjes helaas bleven liggen. Dat contrast wilde ik delen.

Vandaag lagen de koekjes zelfs nog op een tafel voor de AH. Er stond een bus bij waar je vrijwillig geld in kon stoppen. Ik heb mensen koekjes zien pakken zonder ook maar een cent in de bus te stoppen. Laat het duidelijk zijn dat ik dit echt walgelijk vind.

Gelukkig hebben de meeste mensen mijn bericht wel positief gelezen maar ik moet toegeven dat het er wat ongelukkig stond omschreven.

    
Vandaag waren mijn ouders hier. We hebben al geruime tijd last van een lekkage. Als we in bad gaan is er niets aan de hand maar als we douchen komt het water beneden uit het plafond. Achter de kraan bleek de kit niet in orde te zijn. Ik heb een hele handige vader die dit probleem vakkundig heeft verholpen. Het was al wel eerst even een klus om het lek te vinden maar de vader van Jorrit had super goede adviezen om dit uit te zoeken.

Terwijl de kit aan het drogen was, het badkamerraampje open stond voor de toch wat nare lucht van de kit, de wasbenzine en het schoonmaakazijn. Bleek ineens Taran te zijn verdwenen.

Natuurlijk had hij het badkamerraampje open zien staan en was als een ware zwartepiet het dak op geklommen. De weg terug bleek echter niet makkelijk en al miauwend stond hij op het dak. We hebben geen ladder en dus moest ik uit het raam klimmen en via de dakpannen naar boven klimmen. Dit is op zich al best eng voor iemand met hoogtevrees. Toen ik eindelijk mijn kat in mijn armen had moest ik ook nog terug naar beneden. Het is gelukkig allemaal goed gekomen. Myrte hing uit het raam om Taran aan te pakken en even later stond ook ik weer veilig in de slaapkamer.

De ballon reist vandaag met een zwakke wind richting het westen. Hopelijk landt hij niet op een dak maar als dat wel gebeurt zal één van de Pieten hem vast wel vinden.  

Ballon nummer 319, Wat een contrast tijdens de intocht en in het winkelcentrum.

De goede Sint is aangekomen. Dit heugelijke feit werd ons al maanden geleden aangekondigd en was ook duidelijk te zien in alle supermarkten, speelgoedwinkels en in alle speelgoed reclamespotjes die vanaf juli al op tv te zien waren. Gelukkig had hij gewoon nog alle Pieten (zoals we ze kennen) bij zich. Even was ik bang dat deze pieten inmiddels geel, groen, paars of wit zouden zijn door alle ophef over de huidige kleur en vorm van onze Pieten. De regering had toch zomaar kunnen zwichten voor de bezwaren ingediend door Verene Shepherd van de VN. Dat de staf weer eens zoek was, was ook geen verrassing. Misschien moeten ze die volgend jaar maar gewoon even in bewaring geven bij een Piet die deze verantwoording wel aan kan.  

Zelf herinner ik mij de intochten van lang geleden nog goed. De Sint had toen een hoofdpiet en die heette Piet Reumer. Daarna kwam Bram als Sint en elk jaar zat ik trouw voor de televisie naar de intocht te kijken en wat was dit telkens weer een groot feest. Spannende verhaallijnen en een waanzinnig goede en vooral deftige Sint. Een Sint waar je respect voor had. Een Sint die oog had voor alles en iedereen en daar ook zeer goed op kon inspelen. Aart Staartjes als verslaggever die je door zijn verslaglegging op het puntje van je stoel kon laten zitten.

Deze huidige Sint wuift als een jonge hond maar roept dingen die mijns inziens niet passen bij een goedheiligman. Maar goed, de tijden veranderen en ik zal mij hier wellicht bij neer moeten leggen. Nog even en Ali B neemt zijn taak misschien wel over. Een gekleurde Sint en witte Pieten. Ik weet inmiddels wel dat dit het laatste jaar is dat ik mij voor de televisie vestig en vol spanning wacht op wat gaat komen. De huidige verslaggever (Jeroen Kramer) leek wel te diep in het glaasje te hebben gekeken en kon amper uit zijn woorden komen. Mevrouw Diewertje Blok is ook al niet te volgen. De Sint had totaal geen ontzag voor de burgemeester van Groningen die hem daar toch vrolijk en in vol ornaat stond op te wachten.

De tv heb ik uitgezet en ik ben naar het winkelcentrum gegaan. Ik hoopte dat daar de intocht beter zou zijn. Helaas. De Sint was hier alweer vertrokken. Er liepen nog wel wat Pietjes rond die pepernoten stonden uit te delen maar wat vooral opviel waren de verkopers van koekjes voor de slachtoffers op de Filippijnen.

Waarom zouden Nederlanders koekjes kopen als ze gratis pepernoten kunnen krijgen?
Om de Pieten heen stonden hele groepen mensen voor de gratis pepernoten. Bij de chocoladewinkel stonden rijen mensen om sinterklaaschocolade in te slaan. Maar slechts een handje vol mensen kocht een zakje koekjes bij deze hulporganisatie. Wat een contrast.

  Zelfs de grootste chocoladesinterklaas was direct verkocht.

Kan iemand mij vertellen waar dit feest over gaat. Moet de Sint niet geven aan degene die het werkelijk nodig hebben? Laten we de cadeautjes geven aan de mensen die dat echt nodig hebben. Hebben onze kinderen niet al speelgoed genoeg? Ik heb ooit een leerling horen zeggen; "Sinterklaas vindt mij niet aardig want ...... heeft meer cadeau's gekregen dan ik" ..... had hele rijke ouders en deze leerling niet. Leg het dan als leerkracht maar eens uit....!! 

De wind waait door de bomen en richting het noordwesten. De ballon is opzoek naar bijzondere verhalen.

Ballon nummer 316, Vol verwachting klopt ons hart.

Een ballon die eruit ziet als een wereldbol, een witte hand met een Bisschopsring en een Mijter? Dat roept misschien vraagtekens op maar het is wel ons verhaal.

Vandaag zijn wij (Jasper en Anne) uitgenodigd bij Dennis en Myrte aan tafel. Zelfgebakken croutons, gebraden kip en dat in een heerlijke salade. Wat hebben we lekker gegeten. En nu een overheerlijke koffie en een likeur. Maar goed ons verhaal… ja op dit moment draait dat eigenlijk alleen nog maar om Sinterklaas! De goedheiligman is het land nog niet in, maar toch hebben wij hem al leven in geblazen. Wij genieten zo van dit prachtige kinderfabeltje dat het verbeelden van Sint en Piet de afgelopen jaren ons werk is geworden. Dus dat betekent al in maart verhaallijnen verzinnen, ideetjes verzamelen, props maken. En nu hebben we vandaag voor het eerst de baard om gehad en de wambuis aan. Waar? Bij Magicshop.nl waar de goedheiligman met zijn trouwe Piet een quest appearance had.

Dan is het heerlijk om de dag te eindigen met Dennis en Myrte. Ze hebben vol bewondering het heilig haarwerk van de Sint bekeken. Het is heerlijk om te horen dat Dennis capriolen als Piet te paard heeft uitgehaald. Zo blijkt iedereen een band met de Sint te hebben en we hopen de vinder van onze Sintballon ook!

Met een vrolijke pepernoot, Sint op zijn Best , Anne en Jasper

De ballon reist vandaag richting het noordwesten met een zwakke windkracht. 

Jasper, Anne en Sinterklaas, Bedankt voor deze leuke avond. 

Ballon 278 (van 5 oktober) is op 3 november gevonden in Boesingheliede.

Ik vind het werkelijk heel speciaal dat de ballon is gevonden door iemand die erbij was toen ik voor de eerste keer helium kocht en informeerde naar welke ballonnen ik het beste kon gebruiken voor mijn project. Dit deed ik bij de bekendste feestwinkel in Nederland. Jan Monnikendam in Haarlem. 
Hieronder de mail die ik gisteren kreeg.


Beste Dennis,
 
Zondag 3 november waren wij een wandeling aan het maken in het land toen wij het gele kaartje zagen liggen. Mijn vader had het de week daarvoor al zien liggen maar had niet de moeite genomen om te kijken wat het was. Toen mijn vader het kaartje pakte en ik het las wist ik meteen waar het over ging. Ik werk bij Jan Monnikendam en herinnerde mij jouw bezoek aan deze winkel. 
Wij wonen op een akkerbouwbedrijf aan de Boesingheliede. Er zijn genoeg dingen die ons bezighouden één van die dingen is het weer. Dit beïnvloedt namelijk onze broodwinning. We worden gelukkig van samen zijn met de familie. Wie wij zijn: Meneer Gert-Jan Kamper, 57 jaar en ik: Teddy Kamper, 18 jaar. De ballon die we vonden is opgelaten op 5 oktober 2013.
 
Wij hopen dat het project goed verloopt en wensen je al het goede.
 
Met vriendelijke groet,
Gert-Jan en Teddy Kamper

Als het goed is wordt de ballon vandaag opgelaten door vrienden van mij. Zelf heb ik al wel wat meegemaakt wat ik graag wil delen. Misschien vandaag dus wel meerdere verhalen. Hieronder mijn belevingen in de bus naar Haarlem.

Vandaag had ik een afspraak bij de ARBO arts. Wellicht één van de laatste keren want het gaat gelukkig steeds beter met mij. Om daar te komen moet ik met de bus en een klein stukje met de trein. In het begin van mijn ziek zijn, zag ik als een berg op tegen het reizen. Nu vind ik het zelfs wel leuk. Lekker in de bus, luisteren naar de verhalen om mij heen terwijl ik geniet van alles wat ik om mij heen zie.

In de bus zitten vandaag twee jonge dames. Ze ontmoeten elkaar bij het instappen. Het gaat ze beide goed. De ene haalt goede cijfers op school en de andere loopt stage bij ICI Paris op de Kalverstraat. De dagen vliegen voorbij hoor ik haar zeggen. Het is zo leuk dat de dag alweer voorbij is voor ze er erg in heeft. Wat heerlijk dat deze twee meiden met zoveel plezier in het leven staan. Ik wens dat een ieder toe.

Schuin aan de overkant zit een wat oudere dame waar ik zelf een stuk minder vrolijk van word. Met een cocktailprikker is ze uitgebreid haar gebit aan het reinigen. Grote stukken smurrie haalt ze tussen haar tanden uit die ze vervolgens, bijna determinerend bekijkt. Daarna likt ze het stokje af en slikt het duidelijk iets door. Na tien minuten begin ik mij af te vragen of er ooit een eind aan komt. Mijns inziens is het zooitje nu wel schoon en wat er nog zit, zit daar dan voorgoed. Ze hoeft in elk geval niet meer te lunchen vandaag.

In het centrum van Haarlem staan we even stil. Een jongetje fietst voorbij en gooit achteloos zijn in aluminium verpakte lunchpakket over zijn schouder. Een slimme kraai is er als de kippen bij en met één poot op het pakketje lukt het hem om met zijn snavel de flapjes open te vouwen waarna hij triomfantelijk met een hele boterham opvliegt en uit het zicht verdwijnt.

Het zonnetje schijnt en de buschauffeur begroet elke passagier vrolijk. Ook al zegt bijna niemand iets terug, zijn humeur wordt er niet minder door.

Als ik thuis ben ga ik een cake bakken. Daar heb ik zin in.  

Ballon nummer 314, Van een kale kip valt niet te plukken behalve met Sint Maarten.

Het is elf november. Buiten is het koud en grijs. Ik zit het liefst binnen heerlijk bij een knapperend haardvuur met heel veel kaarsjes aan in huis. Gezellig een spelletje spelen met vrienden of gewoon lekker op de bank bij een mooie film. Vanavond eten we andijviestamppot met een biologische rookworst en spekjes. Na het eten is het wachten op de deurbel. Het vrolijke gezang van zingende kinderen in de straat. Kinderen die stoer de koude avond trotseren, gewapend met een lampion en een zak waar het verkregen snoepgoed veilig in opgeborgen wordt. Een mooie schaal met snoepjes staat al klaar in de gang.

In de vorige jaren bleek namelijk al snel dat mandarijntjes of appeltjes meestal niet naar de juiste waarde worden ingeschat door deze zingende kinderen. Feitelijk laten we ons of onze familie, al zingend door kinderen, beledigen om deze beledigingen daarna persoonlijk ook nog te belonen met snoepgoed. Vorig jaar stond er een enorm dik jongetje (van een jaar of twaalf maar het zou ook veertien kunnen zijn) op de stoep met een nog grotere moeder achter zich. Hij zong uit volle borst dat mijn moeder een dikzak was en dat er ook iets mis was met mijn vader maar hij verlangde wel naar snoepgoed. Ik kon mij gelukkig bedwingen hem om te draaien en even naar zijn eigen moeder te laten kijken. Toen ik hem vervolgens zeer vriendelijk verzocht om een leuker liedje te zingen, kon je de spanning bij moeder en zoon voelen. Even was ik bang dat ik door deze enorme vrouw mijn huis uit getrokken zou worden maar ze herstelde zich goed. Het lukte het jongetje ook nog om drie leukere regels tekst uit zijn mond te persen en daarna deed hij direct een graai in mijn goedgevulde schaal snoep. Niet gewoon een snoepje, nee, pakken wat je pakken kan. Zonder gedag te zeggen of te bedanken vervolgden zij hun weg. Op naar het volgende huis en een nieuwe hand snoep.

Ik geloof dat bijna niemand meer weet waar dit lichtjesfeest werkelijk voor staat en dat het feitelijk door immigranten ons land is ingebracht. De supermarkten zal het een worst zijn (of deze nou biologisch is of niet.) Al het snoepgoed is uitverkocht en was niet aan te slepen.

Ik moet wel even zeggen dat ik de kleine kindjes met de zelfgemaakte lampion in de hand en vol overtuiging het liedje zingend dat ze van juf of meester hebben geleerd, erg aandoenlijk vind.

    
Onze kippen zijn in de rui. Deze verdenk ik zelf van het spelen van strippoker en ze heeft duidelijk verloren. Ik weet niet wat ze allemaal wel of niet doen als ze op stok gaan. Zoals eerder gezegd zit ik dan heerlijk bij de haard in ons gezellige huis. We schrokken wel even toen we haar zagen. Een paar dagen lang lagen er door het hele hok en de ren veren. Ze leek alles te verliezen en werd met de dag kaler. Ze kon eigenlijk (mits voorzien van wat kipkruiden) zo de oven in. Na wat telefoontjes met kippenkenners en de nodige informatie op internet kwamen we er achter dat de rui bij kippen echt zo extreem kan toeslaan. Gelukkig komen de nieuwe veren ook al door. Over een week moet ze weer goed in de veren zitten.

Er zijn een aantal ballonnen gevonden en verhalen beloofd. Dat vind ik fijn zo rond het eind van mijn project. Natuurlijk deel ik deze verhalen direct als ze binnen zijn.

Vandaag reist de ballon richting het noordwesten met een matige windkracht.

Ballon nummer 309, Nieuwe energie.

Buiten is het donker en grijs. Ik moest even wat wegleggen in de schuur en de hagelstenen kletterde ineens naar de beneden. Binnen brandt de haard en ik heb kaarsjes aangestoken. Onze katten liggen languit op de bank en de kippen gaan vroeg op stok.

De laatste tijd slaap ik heerlijk. Wij gaan ook vaak lekker op tijd naar bed. Ik heb rust in mijn hoofd en kan vol vertrouwen naar de toekomst kijken. Helaas mijn baan kwijt maar nieuwe kansen komen. Ik heb weer energie om nieuwe dingen op te pakken en aan te gaan.

Zo ben ik weer begonnen met koken. Gewoon echt lekker koken. Tijd steken in het klaarmaken van de maaltijd en genieten van het opeten. Ik heb weer energie om dingen te organiseren. Mijn clubavonden maar ook het Nieuwjaarstreffen van 09-02-2014.

Vandaag heb ik een half uur met Jacques d'ancona gesproken en hij gaat de show presenteren. Glenda Peters komt optreden. Vrijdag hebben we clubavond en het weekend ga ik mijn vriend Jorrit coachen voor het NK. Heerlijk. Ik ben dol gelukkig dat ik deze energie weer heb teruggevonden. En ik ben dol gelukkig dat mijn gezondheid dit allemaal weer toestaat. ;)

Dan is er ook nog een ballon gevonden. De vinders hebben enthousiast gereageerd en zullen morgen of overmorgen hun verhaal met ons delen. Ik ben hier erg blij mee.

Vandaag reist de ballon richting het noordoosten met een matige windkracht. Opzoek naar mooie verhalen en enorm veel plezier en vrolijkheid.

Ballon nummer 305, Storm na de stilte.

Het is geruime tijd stil geweest op mijn blog. Er zijn geen ballonnen gevonden en ik kon of mocht niet veel vertellen. Elke dag is er wel een ballon opgelaten. Dit had ik mij voorgenomen en zo zal dit project ook gaan. Vandaag heb ik de laatste kaartjes in orde gemaakt. Nog twee maanden te gaan en dan zit dit project er op. Helaas niet bij de Wereld draait door terechtgekomen maar wel op tv en op de radio. Wat is er inmiddels een hoop veranderd en wat liggen de kaarten er anders voor dan toen ik hier aan begon.

Mijn baan als leerkracht in het speciaal onderwijs ben ik per 1 januari 2014 kwijt. Tijdens mijn ziekte periode heeft mijn werkgever besloten mijn contract niet te verlengen. Terwijl ik hard aan mijn herstel aan het werken was en ik voor ruim 50 procent weer aan het werk was, bleek dit in de praktijk toch niet zo te zijn. Mijn ARBO arts had een advies gegeven en de werkgever hoeft dit niet op te volgen. Terwijl ik dacht dat ik weer voor vijftig procent aan het werk was bleek ik volgens de werkgever nog voor 100 procent arbeidsongeschikt te zijn. Mijn werkgever hoeft het advies van de ARBO arts dus niet op te volgen. Dit is slechts een advies. Hier is inmiddels een verschil van mening door ontstaan met als resultaat dat mijn contract niet wordt verlengd. Dit betekent in de praktijk dat het mij geld kost. Ik ben inmiddels 30 procent van mijn salaris verloren.

Feitelijk is dit natuurlijk ook krom. Je zit door ziekte en buiten je wil om thuis. Als je thuis zit, stookt je de kachel wat vaker omdat het kouder begint te worden. Je eet ook 's middags thuis dus gebruik je gas of elektriciteit voor een kopje thee of het bakken van een eitje. Je zet ook wat vaker de tv aan of luistert naar de radio. Je gas- en elektriciteitskosten stijgen maar je gaat minder verdienen. Sparen lukt niet meer. Nee, je haalt zelfs geld van je spaarrekening om de gaten te vullen. Bijverdienen kan niet want dat laat je gezondheid niet toe. En als je wel bijverdient dan moet je dat weer inleveren bij het UWV.

Ik ben een enorme optimist, altijd vrolijk en ik probeer overal het goede in te zien. Dit lukt mij momenteel helaas niet zo goed meer. Mijn werkgever heeft aangegeven dat ik niet aan de eisen van het "bedrijf" voldoe. Voor de goede orde, ik werk op een school voor kinderen met behoefte aan extra begeleiding en aandacht. Ik ben leerkracht geworden omdat ik niet materialistisch of zakelijk ben. Het is makkelijk om te zeggen omdat dit rechtvaardigt dat ze mijn contract niet verlengen. Vorige werkgevers beweren overigens het tegendeel. Ouders en toetsscores bewijzen ook het tegendeel maar je gaat toch twijfelen aan je eigen kunnen. Dat kun je er eigenlijk niet bij hebben als je net aan het herstellen bent.

Leidinggevende kunnen een mens maken en breken. Re-integreren of teruggaan naar deze werkplek is geen optie voor mij. Ik moet mij nu helemaal richten op herstellen en opnieuw een goede, warme, hartelijke plek vinden binnen het onderwijs. Ik geloof en weet dat dit ook gaat lukken.

Als je schoonschip maakt in je hoofd dan is ook vaak je huis aan de beurt. Mijn vriendin en ik hebben het inmiddels heel gezellig gemaakt in huis. Dat is je basis daar haal je je kracht vandaan.

 
 

Ik ben gelukkig lichamelijk goed aan herstellen. Er komen ook weer wat goochelklusjes binnen waardoor ik de grootste gaten kan opvullen. Nu nog een fijne werkplek waar ik kinderen kan stimuleren, motiveren, activeren om te worden wie ze werkelijk willen en kunnen zijn.



De ballon reist vandaag richting het noordwesten met een zwakke wind.