Ballon nummer 212, Lastig gevallen worden.

Vandaag laat mijn goede vriendin Neeltje de ballon op. Neeltje is een kei in het schrijven van verhalen. Er liggen er nog een aantal op de plank. Die deelt ze een volgende keer. Dit keer gaat het over iets heel herkenbaars. Gebeld worden door mensen die iets willen verkopen. Ik ken Neeltje van mijn HIT avonturen. 

Tring tring

Op een klein drafje hobbel ik door mijn kamer. Het is de zoveelste keer vandaag dat de telefoon gaat. De keren hiervoor ben ik steeds gebeld door 'onbekend nummer'. Aangezien ik in het bezit ben van een antwoordapparaat, dat goed fungeert als call-screener, neem ik deze telefoontjes vanuit principe nooit op. Mensen die mij kennen weten dit. En als het belangrijk is, dan laten 'ze' maar een bericht achter.

Hoe dan ook, ik was snel op weg naar de telefoon om te zien wie het was voordat het antwoordapparaat inschakelt. Weer 'onbekend nummer'. In een seconde maak ik de afweging. 'Onbekend nummer' heeft mij wel erg dringend nodig aangezien 'ze' al zeven keer hebben gebeld vandaag. Bovendien is het zondag. Ik kan er dan toch wel vanuit gaan dat die telemarketing-heeft-u-al-dit-bent-u-tevreden-over-dat-wilt-u-misschien-geheel-gratis-op-proef-onze-troep-proberen-mensen vrij zijn...? En misschien is het iemand die ik lang niet gesproken heb. Iemand die ik uit het oog ben verloren en die ik-weet-niet-wat heeft geprobeerd om mijn nummer te achterhalen. Ben ik eindelijk gevonden, neem ik niet op… Dus ik laat mijn principes links liggen en neem op. 

“Goede middag, u spreekt met Lisette” zegt een stem op een nette vriendelijke toon. “Ja, hallo” zeg ik terug. Ik ken geen Lisette en als ze mij echt wil spreken, zal zij wel verder gaan. “Mag ik u iets vragen?” Een van de meest bizarre vragen in de Nederlandse taal. Daarnaast mag iedereen mij vragen wat ie wil, maar of er een antwoord komt weet ik vooraf nog niet. “Eet u wel voldoende vette vis?” Huh? Sorry? Pardon? Met stomheid geslagen. Het is zondagmiddag en ene Lisette belt mij 8 keer op omdat zij graag wil weten of ik wel genoeg vette vis eet...! En ik houd helemaal niet van vis. Sterker nog, het enige dat uit het water komt en dat ik eet is zeewier. Aan de andere kant vind ik dat zeker meer dan genoeg. Dus technisch gezien eet ik wel voldoende vette vis. Ik zou er niet meer van willen eten. “Ik lust geen vis” zeg ik. 

En daar begint het. De iets te snelle inademing aan de andere kant van de lijn. Het enthousiasme dat duidelijk in Lisettes stem toeneemt. De toon die ze voorheen gebruikte wordt lichtelijk verhoogd. En de zinnen die hierna volgen worden zo'n beetje met iets te veel kracht uit haar lichaam geperst. “Maar u bent toch wel op de hoogte van de goede werking van visolie?” vraagt ze alsof iedere kleuter dit er in het eerste jaar op school krijgt ingestampt. Natuurlijk weet ik inmiddels waar dit heen gaat. 

Maar iets in mij houdt mij altijd tegen om te reageren in de trant van: “Ja natuurlijk weet ik wat visolie voor goede werking op de weerstand heeft. Ik heb ook een tv. Je wordt daadwerkelijk doodgegooid met dat soort informatie. En alsof dat nog niet erg genoeg is, moet een of ander ik-heb-dringend-geld-nodig-dus-bel-ik-mensen-zelfs-op-zondag-mutsje mij thuis telefonisch lastig vallen omdat zij zo graag wil weten of ik wel voldoende vette vis eet. Weet je wie er nou echt baat hebben aan visolie? Vissen. En laten we het meteen eens even over jouw dieet hebben, Lisette. Ik vraag me af hoe gevarieerd jouw dieet is, als arm studentje op kamers. Dagelijks diepvriespizza van de Aldi met als nagerecht het goedkoopst mogelijke bocht dat als bier verkocht wordt? En ben jij er ook van op de hoogte wat stress doet met de menselijke weerstand? IK moet nu weer 15 extra vissen verorberen omdat JIJ mij zo nodig moet frustreren met idiote vragen. Maar dat is vast en zeker ook jouw bedoeling precies. Want jij moet mij vast iets gaan verkopen dat mijn weerstand weer op peil brengt. En zo houden we elkaar lekker bezig, hè Lisette. Ga toch lekker iemand anders bellen.” 

Dus ik antwoord netjes: “Ja, daar ben ik van op de hoogte.” “Maar toch eet u geen vis?” Nou, dan was het maar goed dat ze belde. Ik kon vis in pilvorm (!) bij haar bestellen voor bijna niets. Ik moest alleen de verzendkosten betalen. En dan zou mijn voorraad iedere maand aangevuld worden zodat ik altijd voldoende zou hebben. Nadat ik vijf minuten bezig ben geweest met het trachten haar te onderbreken in haar enthousiaste gewauwel, kon ik vervolgens uit gaan leggen waarom ik dit fantastische aanbod niet aan wilde nemen. Mijn voor haar onbegrijpelijke betoog eindigde met “En ik lust ook geen pillen. Fijne middag verder...” 

Ik weet dat ik niet al te best ben in het afkappen van deze gesprekken en luister met bewondering hoe mensen, soms gepast onbeschoft, deze indringers de mond weten te snoeren. Helaas treedt er bij mij een soort telefoon-etiquette naar de voorgrond. (Aan de deur kan ik het wel namelijk). En aangezien ik nog geen manier heb gevonden om hier vanaf te komen, neem ik de komende maanden hoe dan ook geen 'onbekend nummer' meer op. 

Neeltje van der Gun

De ballon reist vandaag heel ecologisch richting het noorden. 

Onnodige ophef

Gisteren en vandaag heb ik een aantal e-mails mogen ontvangen van "bezorgde" milieuactivisten. In de e-mails word ik dringend verzocht om te stoppen met het oplaten van mijn ballonnen. Jonge wolven, vossen, dassen, zeehonden en roofvogels zouden ernstig gevaar lopen. De e-mails werden kracht bijgezet middels foto's van de aardbol die langzaam aan het vergaan is. Een jong katje kon, volgens één van de afzenders, ternauwernood worden gered nadat hij één van mijn ballonnen had opgegeten. Mijn oprechte excuses daarvoor. Mijn eigen kat heeft wel eens een koordje opgegeten maar dat lag de volgende dag gewoon weer in de kattenbak. De ballon zelf of de kaartjes hebben ze nog niet geprobeerd. Volgens mijn beste vriend de dierenarts is het zeer uitzonderlijk dat een kat dit doet.

Een dame (Waar ik uit respect voor haar privacy de naam niet van zal noemen) heeft op haar Facebookpagina een oproep gedaan aan haar "vrienden" om mij dit soort e-mails te sturen. Ik ga er van uit dat haar beweegredenen van oorsprong uit een goed hart komen. Een beetje onderzoek doen, even informeren voor je een klopjacht gaat organiseren had mijns inziens wat netter geweest.

We leven in een wegwerp maatschappij en de vervuiling is verschrikkelijk. Nu weer een olielek bij Thailand, vorige week zag ik iemand zijn auto aan de kant zetten en achterloos zijn asbak legen in de berm en ik verbaas mij regelmatig om de hoeveelheid plastic en dubbele verpakkingen waar ons voedsel in wordt verpakt.

Voor ik de ballon begon heb ik dan ook goed nagedacht over de consequenties die het zou kunnen hebben. Ik was mij er gedegen van bewust dat er ballonnen in de natuur zouden komen. Ik heb daarom uitgebreid met verschillende mensen, waaronder een bioloog, iemand van Staatsbosbeheer, een boswachter, een dierenarts en een valkenier, gekeken naar de materialen die ik het beste voor mijn project zou kunnen gebruiken. Vanaf dag 1 zijn alle materialen biologisch afbreekbaar en niet schadelijk voor het milieu. Zelfs over de lengte van het koortje is nagedacht i.v.m. het eventueel vast komen te zitten in een boom.

De keuzes die ik wat betreft de materialen heb gemaakt, hebben wel één nadeel. Mijn ballonnen blijven slechts 7 uur in de lucht. De ballonnen die vaak voor evenementen en speciaal voor helium zijn gemaakt, kunnen makkelijk 48 uur in de lucht blijven. Voor mijn project had dat wellicht beter geweest.



Vanmiddag komt een goede vriendin de ballon oplaten. Haar verhaal en de foto's volgen later.

Ballon nummer 211, Ritmisch de dag door.

Vandaag heeft mijn vriend Jochem de ballon opgelaten. Hij heeft er ook een leuk verhaal bij geschreven.

Elf was ik, toen ik lid werd van de Noord-Hollandse Bond voor Goochelaars en Dennis ontmoette. Hij was destijds de voorzitter. Sindsdien zijn we elkaar nooit uit het oog verloren.

Ik was klein en verlegen, zat stilletjes de goochelavond af te wachten terwijl Dennis riep: “Jochem! Wat leuk dat je zin hebt om iets te laten zien vanavond!” En dan heb je opeens nog 10 minuten om iets voor te bereiden. Maar ja, Dennis vraagt dat. Dus dan doe ik dat.

Nu, acht jaren later, zijn de rollen omgedraaid. Ik speel al vele jaren djembé en Dennis heeft mij gevraagd hem daarin les te geven. Vandaag was de tweede les. Samen speelden we het hele huis vol met muziek. Alle kippen, katten, de uil, Myrte en haar charmant watermeloen etende vriendin Linsey mochten meegenieten. Break, tussenstuk, break, partij 1. Break, tussenstuk, break, partij 2. Dat wordt nog wat zo. Volgende week is les 3 alweer. Dat gaat hard opeens, Dennis vroeg me namelijk twee jaar geleden al om hem les te geven. Dennis vraagt dat. Dus, vroeg of laat, doe ik dat.

Naast djembé les, kon ik nog iets voor hem doen vandaag. “Je gaat vandaag de ballon oplaten.” Na een complete fotoshoot samen met de ballon mocht ik hem loslaten. Drie seconden later hing ‘ie al in een boom. Volgens Dennis komt hij nog wel los vandaag. Dat zou toch leuk zijn. Wie weet wordt mijn ballon wel gevonden in Japan, je weet het niet? Bij het oplaten van een ballon hoort natuurlijk ook een verhaal. Dat is nog best lastig. Maar ja, Dennis vraagt dat. Dus dan doe ik dat…………

…

Stiekem vind ik het allemaal ook wel heel erg leuk.

Dank je wel lieve Jochem. Dank je wel voor je verhaal, je lessen en je gezelligheid. 

De ballon reist vandaag met een zwakke wind richting het noorden. Inmiddels is de ballon los uit de boom en is hij werkelijk onderweg. Opzoek naar een mooi en bijzonder verhaal. Opzoek naar vriendschap en erkenning. 

Ballon nummer 210, de ballon op RTV Noord-Holland.

Donderdag waren de opnames en vandaag konden we het eindresultaat bewonderen op RTV Noord-Holland. Het is een super leuk stukje geworden. Wel heel bijzonder dat er meer dan een uur gefilmd is en dat daar dan drie en een halve minuut van over is gebleven. Wat een werk om alles uit te zoeken en te monteren. Elissa heeft er een prachtig stukje van gemaakt.

Dennis en computers zijn geen goede combinatie. Jorrit heeft gelukkig de link kunnen mailen zodat ik het nu op mijn blog kan posten....!! ;)  http://www.rtvnh.nl/programma/34/Van+Zuks+Dus/51271#.UfaJ-IkdfIE.email


Ballon nummer 210 reist richting het noorden met een zwakke wind. Opzoek naar bijzondere verhalen. Ik hoop dat door de aandacht op radio en tv, de ballon meer verhalen zal ontvangen.

Een verhaal delen mag ook bij het oplaten. Mail dan het verhaal naar dennis@tovenaarsleerling.com en ik koppel hem aan de ballon van de volgende dag. Zelf een ballon komen oplaten mag natuurlijk ook.

Ballon nummer 209, Een speciale datum voor een vriendin met een bijzonder verhaal.

Vandaag coach ik Jorrit voor het NK goochelen voor junioren. 

Suzanne, zijn moeder (en een goede vriendin van mij) heeft een bijzonder verhaal met de ballon gedeeld. Ik heb het verhaal al een paar dagen eerder ontvangen maar het hoort toch echt op deze datum de lucht in te gaan. Jorrit laat vandaag deze ballon voor zijn moeder op. Hieronder haar verhaal. 

Als ik aan een heliumballon denk, denk ik terug aan een droom die ik 14 jaar geleden beleefd heb. Ik was 18 weken in verwachting van mijn eerste kindje. Een spannende en bijzondere tijd waarin “zomaar”  een kindje in mijn buik aan het groeien was. Ik vond het zo bijzonder en beleefde het heel intens.

Tijdens deze zwangerschap kreeg ik een droom die ik mij na het wakker worden nog goed kon herinneren...ik was er zeer van onder de indruk...een aantal weken later bleek het waarschijnlijk voor mij een voorspellende droom te zijn geweest....ik zal het jullie nu ook vertellen....

In mijn droom lag ik in het ziekenhuis. Mijn tante verzorgde mij. Het kindje was geboren en het was tijd om naar huis te gaan. Ik liep met mijn kindje de trappen af van het ziekenhuis en tijdens het lopen vloog het kindje als een heliumballon de lucht in en verdween naar de horizon... ik werd wakker uit deze droom. Ik vertelde het ‘s morgens aan mijn vriend en belde mijn moeder om mijn droom te vertellen. We denken er niet meer aan......

Twee weken later heb ik een afspraak staan bij de verloskundige. Ik weet het nog precies 28 juli 1999....Tijdens deze afspraak controleerde ze de bloeddruk, werd ik gewogen en ging ze met de dopetone luisteren naar het hartje van het kindje. Na 5 minuten zoeken hoorde we nog steeds geen kloppend hartje... De verloskundige keek bezorgt en zei dat ze het niet vertrouwde. Ik moest naar het ziekenhuis om een echo te laten maken.

De weg naar huis had nog nooit zo lang geduurd. Uit de echo bleek dat het kindje niet meer leefde. Twee dagen daarna  werd de afspraak gemaakt om de bevalling op te wekken. Op 31 juli 1999 beviel ik van een klein levenloos kindje in wording. Uit sectie bleek dat het een jongetje was met het syndroom van Potter. Het ontbreken van nieren met alle gevolgen van dien.

Er volgde een tijd van verdriet, boosheid en alles wat er bij komt kijken. Doordat de zwangerschap eindigde met 20 weken hoefde we het nog niet officieel te begraven. Ik wilde het niet in het ziekenhuis achterlaten, maar om het te begraven in onze kleine tuin voelde niet goed. We waren er over aan het dubben. Totdat mijn moeder belde en vertelde dat mijn tante had gebeld (de tante uit mijn droom!) met de vraag waar we het kindje gingen begraven. Zij vertelde dat we het kindje mochten begraven in de boomgaard op de boerderij waar zij woonde. Het cirkeltje was weer rond... de droom kwam weer terug..Ik vond het zo bijzonder dat het kindje begraven mocht worden bij mijn tante uit mijn droom. Verder denk ik dat de droom het moment was waarop het kindje in mijn buik overleed....en als een heliumballon wegvloog........

Suzanne de Wit

De ballon reist met een zwakke wind richting het Noorden. 

Ballon nummer 207, Maandag op TV bij RTV Noord-Holland

Een dag na het leuke interview voor de radio, gaat mijn telefoon. RTV Noord-Holland wil graag de ballon komen filmen voor een item voor Van Zuksdus.

Vol verbazing vertelde ik Myrte dat ze hadden gebeld en dat ene Elissa de volgende dag al zou komen filmen. Donderdag was het dan zo ver. Het interview en het filmen verliep prima en ik had nog wel een paar uur door kunnen kletsen met Elissa. Het was een uurtje filmen maar het item zal ongeveer drie minuten duren ;)

    

Maandag de 29ste is het interview te zien bij RTV Noord-Holland  in het programma: Van Zuksdus. Het begint om 17:20. Wie weet volgt de Wereld draait door ook nog....??

De ballon reist vandaag met een zwakke wind richting het oosten.

Ballon nummer 204, Op twee manieren de lucht in.

Vandaag kreeg ik bezoek van Bart Breukel van RTV Noord-Holland voor een interview over de ballon.

We hebben eerst even koffie gedronken en ik geloof dat Bart zelf elke dag wel zou kunnen vullen met bijzondere verhalen. Hij heeft verschrikkelijk leuke items gemaakt voor de radio. Verhalen van mensen op de camping, verhalen van mensen op het vliegveld en bijzondere verhalen van mensen uit de provincie. Bart komt binnenkort wat verhalen delen.

Er rees ook gelijk een leuk idee om in de toekomst samen met mij een vinder van de ballon en deler van een bijzonder verhaal op te zoeken voor een persoonlijk interview. Wie weet wat de ballon nog allemaal te wachten staat.

Het interview is na te luisteren via    http://www.youtube.com/watch?v=3P71FGcvrcc&feature=youtu.be

Ballon nummer 204 reist met een zwakke wind richting het westen. Hopelijk krijgt Bart gelijk en wordt hij gevonden in Schotland. Hij is in elk geval weer opzoek naar bijzondere verhalen.

Ballon nummer 185, Een mooi getal om een knoop door te hakken.

Met een zwakke wind reist deze ballon vandaag richting het noorden. Nog steeds opzoek naar bijzondere verhalen.

Gisteren kreeg ik van een bijzondere vriendin een zeer bijzonder bericht. Dat bericht heeft mij aan het denken gezet en mij een knoop doen doorhakken. Vol enthousiasme ben ik op 1 januari 2013 begonnen aan de ballon. Iedereen heeft kunnen lezen wat dat voor gevolgen had. Heel wat mooie verhalen heeft het al opgeleverd. Helaas komen er niet dagelijks verhalen van vinders of van mensen die een verhaal willen delen. Elke dag een foto maken en een verhaal verzinnen, bedenken wat ik wel of niet kan schrijven, iets nieuws verzinnen wat boeit, kost mij momenteel erg veel energie. Deze energie heb ik gewoonweg even niet.

Wel zal ik natuurlijk elke dag een ballon oplaten. Elk verhaal dat binnenkomt zal ik blijven delen. 365 ballonnen blijven 365 ballonnen. Ik zal alleen niet elke dag meer een bericht plaatsen met een foto als ik niets te melden heb. Het spijt mij maar het lukt gewoon even niet.

Lieve groetjes van Dennis

Ballon nummer 184, Over de helft.

Het is een druilerige dag. Ik heb maar weer een trui aangetrokken en de lampen branden. Ik heb een knorrende kat op schoot. Die is in elk geval lekker warm.

De ballon is over de helft. Morgen wellicht een update van het aantal lezers en uit welke landen. Vandaag geen verhaal. Ik ben in gedachten verzonken....!!

Er gebeurt zo veel momenteel. Als ik er even helemaal niet uitkom dan trek ik soms een Rune. Vandaag trok ik de steen Wunjo en ik legde hem omgekeerd op tafel. Dit is wat hij mij te zeggen had.

De dingen worden slechts langzaam vervuld. Het geboorteproces duurt lang en is moeilijk en angst om de zekerheid van het innerlijke "kind" komt op. Een crisis, een moeilijke periode, mogelijk van korte duur, staat u te wachten. Een beschouwende en bedachtzame houding is nodig omdat licht en donker nog vermengd zijn. Twijfel en gewetensbezwaar kunnen de vreugde belemmeren als u het niet als iets tijdelijks, noodzakelijk voor uw groei herkent. Stop dus met u angstig te maken en vraag u af of u voldoende ernstig, oprecht en leeg bent. Als u deze eigenschappen bezit, betekent dat, dat u de rust heeft die de grondslag vormt voor helderheid, geduld en uithoudingsvermogen. In het juiste licht bezien is alles een test. En zo, bewust van de toekomst, oprecht tegen anderen en met vertrouwen in de te volgen weg, weet u dat u niet kunt mislukken. Deze omgekeerde rune is een goed voorwerp voor meditatie.  


Terwijl ik dit aan het overdenken ben reist de ballon richting het noorden met een zwakke windkracht 2 op de schaal van Beaufort. Droog zal hij vandaag niet meer aankomen.

Ballon 183: Richting het oosten.

De ballon is op zoek naar een mooi verhaal en voldoende energie.

Ballon nummer 182, Even op.

Ik ben er even niet. Laat mij hier maar gewoon even zitten. Voor een kat is dat best gemakkelijk. Voor een mens is dat aanzienlijk anders.
De snelste manier om veel te doen, is het één voor één te doen......!!


De ballon waait vandaag met een zwakke wind richting het noordoosten.